Morgunblaðið - 10.04.2007, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. APRÍL 2007 37
✝ Anna Guðjóns-dóttir fæddist á
Raufarfelli undir
Austur-Eyjafjöllum
6. desember 1910.
Hún lést á Dval-
arheimilinu Lundi á
Hellu 31. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Guðjón
Tómasson og Ingv-
eldur Jónsdóttir.
Mjög ung fór Anna í
fóstur til móð-
urbróður síns, Ólafs
Jónssonar í Skarðs-
hlíð, og konu hans Önnu Skær-
ingsdóttur. Anna var næstyngst
fjórtán systkina, níu þeirra kom-
ust til fullorðinsára, Anna er síð-
ust þeirra sem kveður.
Árið 1932 giftist Anna Guð-
mundi Vigfússyni í Eystri-
Skógum, f. 14. júní 1901, d. 22.
desember 1950. Þau eignuðust
sex börn, þau eru:
Vigfús, f. 15. mars 1934, d. 30.
mars 1990, maki Sigríður Jóns-
dóttir, f. 7. nóvember 1940, þau
eiga tvö börn og
þrjú barnabörn. Sól-
veig, f. 22. júní
1936, maki Sigþór
Sigurðsson, f. 28.
september 1928,
þau eiga sjö börn og
fimmtán barnabörn.
Ólafur, f. 23. febr-
úar 1940, maki Guð-
rún Guðmunds-
dóttir, f. 4. ágúst
1940, þau eiga þrjú
börn og níu barna-
börn. Jón, f. 8. mars
1942, maki Jóhanna
Hannesdóttir, f. 24. janúar 1942,
þau eiga fimm börn og tíu barna-
börn. Pétur, f. 25. júlí 1943, maki
Alda Guðmundsson, f. 29. október
1946, þau eiga þrjú börn og fjög-
ur barnabörn. Gunnar, f. 3. maí
1949, maki Sigurjóna Björgvins-
dóttir, f. 4. janúar 1951, þau eiga
þrjár dætur og tvö barnabörn.
Barnabarnabörn Önnu eru sex.
Anna verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Það er undarleg tilfinning að
finna fyrir sorg og gleði samtímis en
þannig leið mér þegar mamma
hringdi til að tilkynna mér andlát
ömmu minnar sl. laugardag. Ég var
sorgmædd yfir því að hún er horfin
frá okkur en þó um leið gladdist ég
fyrir hennar hönd, loksins var henn-
ar kalli svarað.
Þegar afi lést fyrir rúmum 56 ár-
um var það heitasta ósk ömmu að fá
að fylgja honum og nú hefur hún
fengið þá ósk uppfyllta. Þegar afi
féll frá stóð amma ein uppi með
stóra barnahópinn sinn, sex börn á
aldrinum eins til sextán ára, það má
því nærri geta hvílíkt reiðarslag það
var fyrir hana.
Amma var með eindæmum dag-
farsprúð og nægjusöm manneskja,
kvartaði aldrei sem sést kannski
best á því að þegar hún loks orðar
það að hún sé farin að sjá illa er hún
komin með gláku á það háu stigi að
engu var hægt að bjarga og síðustu
átta árin var hún alveg blind.
Sem krakki var ég töluvert í
Eystri-Skógum og tók nú uppá
ýmsu en man aldrei til þess að
amma hafi skammað mig fyrir
uppátækin. Við áttum margar góðar
stundir saman þar sem við spjöll-
uðum um mannfólkið sem var sam-
ferða okkur og einnig töluðum við
oft um afa sem aldrei hvarf úr huga
hennar og fyrir vikið finnst mér að
ég hafi þekkt hann þó svo að hann
hafi verið dáinn löngu áður en ég
fæddist.
Ömmu þótti einstaklega vænt um
öll sín börn og alla sína afkomendur
og mundi bæði nöfn og fæðingar-
daga allra þó svo hún væri blind og
með mjög skerta heyrn síðustu árin.
Flestar manneskjur sem við kynn-
umst á lífsleiðinni skilja eitthvað
eftir sig í sálu okkar og sinni sem
við tökum með okkur í veganesti,
það gerði hún amma á sinn hægláta
en notalega hátt.
Guð geymi þig, amma mín.
Ástríður Sigþórsdóttir.
Mig langar að minnast Önnu
ömmu minnar í nokkrum orðum nú
þegar hún er fallin frá.
Ég man árið 1990 þegar ég fór
með þig í bíltúr og við spjölluðum
saman um heima og geima þá sagðir
þú mér að þú værir tilbúin til að yf-
irgefa okkar jarðneska líf en það
liðu 17 ár, þá loksins fékkstu að
sofna svefninum langa og er ég viss
um að það urðu fagnaðarfundir hjá
ykkur afa Guðmundi þegar þið loks-
ins hittust aftur eftir tæp 57 ár.
Andlát þitt bar að snögglega, þú í
raun sofnaðir hægt og hljótt, en það
var einkennandi fyrir þig, alltaf svo
róleg og yfirveguð. Þú varst alltaf
svo heilsuhraust með ótrúlega
sterkan líkama en sjón og heyrn
voru farin að gefa sig seinustu árin
sem þú lifðir. Gaman þótti mér að
sjá hvað þú hugsaðir vel um útlitið
þegar þú hafðir getu til, enda varstu
glæsileg kona og alltaf svo fín.
Takk fyrir allar góðu samveru-
stundirnar, ég er þakklát fyrir að
börnin mín fengu að njóta samvista
við þig og eiga þau alltaf eftir að
muna eftir Önnu langömmu, þá sér-
staklega Atli, sem heimsótti þig
mjög reglulega, munum við ávallt
minnast þín með virðingu.
Ég kveð þig núna, elsku amma,
minningin um þig mun lifa með okk-
ur um ókomna tíð.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Ástvinum Önnu ömmu sendi ég
og fjölskylda mín okkar dýpstu
samúð.
Sigrún Anna.
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast hennar ömmu minnar
Önnu Guðjónsdóttur sem kvaddi
þetta líf 31. mars síðastliðinn.
Ég varð þeirra gæfu aðnjótandi
að fá að alast upp með ömmu á
heimilinu. Hún var hin rólega
amma, alltaf til staðar þegar á
þurfti að halda og hlustaði þegar
maður þurfti að tala.
Ég gleymi aldrei sögunni um
Bláskjá sem amma sagði mér þegar
hún var að svæfa mig og ég sé enn
gatið á hellisloftinu fyrir mér, sagan
var svo ljóslifandi í frásögn hennar.
Amma var mikið fyrir skraut alls
konar og voru perlufestar í miklu
uppáhaldi hjá henni.
Hún var alltaf að hekla og voru
það margar dúllurnar sem hún bjó
til í gegnum árin.
Þegar amma flutti að Lundi
fækkaði samverustundunum því
miður en minningarnar um yndis-
lega ömmu lifa áfram. Hún náði að
hitta dætur mína tvær áður en sjón-
in fór alveg og er ég þakklát fyrir
það.
Elsku amma, takk fyrir allt og
allt, megi algóður guð geyma þig við
hlið afa og pabba.
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
fegin hvíldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu og blessaðu þá,
sem að lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(Herdís Andrésdóttir.)
Rósa Vigfúsdóttir og fjölskylda.
Það er komið að kveðjustund.
„Ég nenni þessu ekki lengur,“ sagði
amma við mig fyrir nokkrum árum
þegar ég heimsótti hana eftir veik-
indi hennar. „Hverju nennir þú ekki
lengur?“ spurði ég hana. „Þessu
lífi,“ svaraði hún. Ég skildi hana vel,
hún var orðin blind og heyrnin
slæm en þó kvartaði hún ekki.
Ég kynntist ömmu ekki almenni-
lega fyrr en á fullorðinsárum, fram
að þeim tíma var hún mér fjarlæg,
venjuleg amma sem fyllti borðið af
bakkelsi þegar við fjölskyldan heim-
sóttum hana. Þegar hún flutti á
Hellu urðum við meiri vinkonur,
fórum í búðir, út að keyra og spjöll-
uðum um lífið og tilveruna. Þarna
kynntist ég konunni á bak við hóg-
væra framhliðina, konunni sem
hafði skoðanir á hlutunum, góðan
húmor og var lúmskt fyndin. Amma
var mjög hlédræg og lét lítið fyrir
sér fara en hún hugsaði sitt, lífið
hafði ekki alltaf verið henni auðvelt.
Hún ólst upp í góðu yfirlæti hjá
frændfólki en saknaði þess þó að
hafa ekki alist upp í foreldrahúsum
og hafa ekki kynnst systkinum sín-
um betur. Amma hafði yndi af ljóð-
um og söng. Hún söng mikið á yngri
árum við leik og störf, en eftir að
hún varð ekkja með 6 börn urðu
tímarnir erfiðari og hún söng
sjaldnar. Eftir að hún flutti á Dval-
arheimilið Lund á Hellu og hætti að
geta lesið og prjónað sungum við oft
saman, milli þess sem við spjölluð-
um um gömlu dagana undir Fjöll-
unum, lífið í Eystri-Skógum, um
hesta, ættingja og fleira. Hugur
hennar var oft í sveitinni og hún
fylgdist með mér í huganum þegar
ég fór í hestaferðir og hafði gaman
af þegar ég kom ríðandi í heimsókn
til hennar.
Þrátt fyrir að amma væri fædd og
uppalin í sveit og hefði ekki alltaf
haft tækifæri til að punta sig hafði
hún mjög gaman af að laga sig til.
Hún bar sig eins og hefðarfrú, tígu-
leg, teinrétt í baki, vel greidd og
máluð með perlufestar og nagla-
lakk. Þannig ætla ég að muna hana.
Ég þakka Braga fyrir samsöng-
inn, starfsfólki Lundar fyrir umönn-
un og umburðarlyndið við okkur
nöfnurnar þegar við sátum syngj-
andi í setustofunni.
Anna Guðrún.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynn-
ast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Við systkinin sendum ættingjum
Önnu samúðarkveðjur og þökkum
henni góðar liðnar stundir.
Halldór og Sigríður.
Anna Guðjónsdóttir
✝
Elskulega móðir, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐBJÖRG ÞORGEIRSDÓTTIR,
lést á Landspítalanum Hringbraut föstudaginn 6. apríl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Þorgeir Guðbjörnsson, Guðrún Ebenezersdóttir.
Baldvin Guðjörnsson, Hrafnhildur Stígsdóttir.
Hólmfríður M. Guðörnsdóttir, Sigurbjartur Sigurbjörnsson.
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, systir, amma,
langamma og langalangamma,
SOFFÍA BJÖRNSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Dalbæ, Dalvík,
áður til heimilis í Drápuhlíð 48,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Reykjavík,
fimmtudaginn 12.apríl kl. 13.00.
Grímur Björnsson, Björg Jósepsdóttir,
Þorsteinn Björnsson, Ásdís Arnardóttir,
Björn Á. Björnsson, Elísabet Erlendsdóttir,
Páll Kristjánsson,
Ingibjörg Björnsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓN ÁRNASON,
Austurströnd 12,
Seltjarnarnesi,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
sunnudaginn 1. apríl.
Útför hans fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn
13. apríl kl. 11.00
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Styrk,
samtök krabbameinssjúklinga.
Steinunn Friðriksdóttir,
Friðrik Helgi Jónsson, Guðný Ágústa Steinsdóttir,
Elín Guðrún Jónsdóttir, Thomas R. Lansdown,
Árni Frímann Jónsson, Guðný Ragna Jónsdóttir,
Ástríður Sigurrós Jónsd., Hjörtur Nielsen,
Jón Steinar Jónsson, Sólveig Erla Ragnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar hjartkæri,
ÞORVALDUR JÓHANNESSON,
frá Arnarhóli,
varð bráðkvaddur miðvikudaginn 4. apríl .
Jarðsett verður í Noregi föstudaginn 13. apríl.
Rósa Kristrún Kristófersdóttir,
Svanhildur Diljá Þorvaldsdóttir,
Emil Brynjar Þorvaldsson,
Jóhannes Guðmunds, Borghildur Þorgrímsdóttir,
systkini og fjölskyldur þeirra.
Ég er lánsöm lítil
kona. Því öllum er það
mikilvægt að hafa
nærri sér góðar fyr-
irmyndir sem móta með manni veg-
inn í gegnum lífið. Gefa manni hug-
myndir um hvað einkennir góða
manneskju og vekja hjá manni vilja
til þess að verða ein slík. Mann-
eskjan sem hjálpar, kætir, elskar og
nú síðast grætir. Grætir bæði gamla
og unga samferðamenn og ástvini.
Ástvini sem syrgja þessa góðu
manneskju og sakna hennar, því
alltaf er sárt að sjá á eftir slíku fólki.
Sárara er að sjá á eftir þessu góða
fólki þegar maður hefur fylgst með
því berjast gegnum súrt og sætt,
með bros á vör og húmorinn í hægri
hendi. Það er ekki auðvelt að kveðja
þann sem ætlaði sér ekki að kveðja
strax eða bara yfir höfuð ekki. Frá
því ég var lítil stelpa minnist ég þess
að afi hafi ætlað sér að verða elstur
allra manna. En mennirnir elska,
missa, gráta og sakna. Í þessari
ljóðlínu úr kvæðinu „Sofðu unga ást-
in mín“ eftir Jóhann Sigurjónsson
kemur hvergi fyrir sögnin að ráða.
Kannski er ástæða fyrir því.
Óskar Hinrik
Ásgeirsson
✝ Óskar HinrikÁsgeirsson
fæddist í Hnífsdal
28. júlí 1932. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 4. mars síð-
astliðinn og var
útför hans gerð frá
Akureyrarkirkju
12. mars.
Kannski áttum við lítil
að læra það, að við
ráðum svo litlu í þessu
lífi og því er ekki ann-
að að gera en að sætta
sig við orðinn hlut og
leita að ljósinu í
myrkrinu. Þessu litla
ljósi sem skín svo
skært í hjörtum okkar
og slokknar aldrei.
Því ljósið lifir í minn-
ingunni.
Afi minn skildi eftir
sig fallegt tindrandi
ljós. Það er stöðugt og
það lýsir útfrá sér. Alveg eins og
hann. Þetta ljós veitir mér hlýju og
af því kviknar kærleikur. Ég er
þakklát fyrir þetta ljós og vona að
ég nýti það þegar dimma tekur. Því
ef ég geri það þá þarf ég ekkert að
óttast, afi er hjá mér.
Lilý Erla Adamsdóttir, yngri.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar