Morgunblaðið - 13.05.2007, Síða 55

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 13. MAÍ 2007 55
Elías Haraldsson
Sölustjóri
Húsavík fasteignasala - Þar sem gott orðspor skiptir máli
Borgartúni 29 - 105 Reykjavík
Sími: 510-3800 - Fax: 510-3801
www.husavik.net
Reynir Björnsson
Löggiltur fasteignasali
Inga Dóra Kristjánsd.
Sölufulltrúi
Bryndís Knútsdóttir
Löggiltur fasteignasali
Sólveig Regína Biard
Ritari
Húsavík fasteignasala
hefur flutt starfsemi sína í nýtt
og glæsilegt húsnæði í Borgartúni 29
VIÐ mannfólkið eigum það til að
hafa hátt, gusugangurinn í okkur
getur verið slíkur að við fælum alla
frá okkur, bæði þá sem eru lítið
tengdir okkur og við þekkjum ekki
sem og hina sem standa okkur nær
og eru okkur sér-
staklega kærir. Oft
vöðum við áfram í átt
að markmiði sem
leynist í þoku fram-
undan en hraðinn á
okkur er slíkur að við
gætum þess ekki hvar
við stígum niður. Ég
veit ekki með þig. En
ég er svona týpa og
mér þykir leitt þegar
ég hef eina ferðina
enn fælt fólk frá mér
og vaðið yfir aðra á
leið minni um sam-
félagið.
Á síðustu misserum höfum við,
allstór hópur fólks, tekið okkur til
og bloggað, skrifað í blöð og jafn-
vel bækur, talað í útvarpi og sjón-
varpi og tjáð hug okkar með ýmsu
öðru móti um einn þjóðfélagshóp
umfram aðra. Við höfum nefnt
þessa einstaklinga ,,þetta fólk“,
,,útlendinga“, ,,innflytjendur“, ,,ný-
búa“ og ,,farandverkafólk“ svo
nokkur dæmi séu nefnd. Og mörg
okkar, allt of mörg okkar, hafa
fallið í þá gryfju að halda að
,,lausnin á vandamálinu“ sé fundin.
Getur verið að við önum hér enn
eina ferðina áfram með slíkum
bægslagangi að við fælum sumt
fólk frá okkur og vöðum yfir hina?
Stöldrum aðeins við og tökum
smáæfingu í sameiningu. Æfingin
gæti farið fram einhvern næstu
daga þar sem við hittumst á fjöl-
förnum stað. Þú ert sjálfboðalið-
inn. Við biðjum þig að standa í
miðjum hópnum, við hin stöndum í
stórum hring allt í kring um þig. Í
hvert sinn sem einhver á leið
framhjá (við erum á
fjölförnum stað) bend-
um við hin öll á þig og
hrópum: ,,Þú ert
vandamál.“ Þetta end-
urtökum við hundrað,
jafnvel þúsund sinn-
um. Í þessum stutta
pistli þarf ég ekki að
fara nánar út í það
hvernig þér líður eftir
að hafa tekið þátt í
þessari æfingu. Og
sjálfsagt fussar marg-
ur lesandinn og bend-
ir réttilega á að ég er
ekki að segja neitt
nýtt. Og það er alveg rétt, ég er
ekki að segja neitt nýtt. Þetta er
engin frétt! En samt, samt virðist
sem við þurfum öll að staldra við
og hlusta. Það sem ég myndi vilja
heyra aðra segja um mig þegar
bent er á mig er: ,,Sjáðu, þetta er
manneskja.“ Engin manneskja er
vandamál!
Okkur öllum er engu að síður
vandi á höndum því við höfum ekki
æft okkur í fjölmenningarfærni.
En nú reynir á að við tökum okkur
saman í andlitinu og tökum
ákvörðun um fyrir hvaða Íslend-
inga Ísland er! Ég vil persónulega
að við tökum skrefið til fulls og
bjóðum hvern þann velkominn til
landsins sem hefur tök á því að
flytjast hingað. Og hingað kominn
er hann jafn fullgildur meðlimur í
samfélaginu eins og hver annar,
manneskja mitt í fólksmergðinni.
Til þess að það sé hægt þurfum við
að sjálfsögðu að skapa forsendur
fyrir slíkt samfélag og höfum við
þegar tekið góð skref í þá átt. Og
hér gildir að vanda til verksins og
fara að engu óðslega þannig að til
verði samfélag þar sem hver sá
sem hér býr sé Íslendingur.
Býr Íslendingur hér? var eitt
sinn spurt. Ef spurt er á Íslandi í
dag á svarið að vera já. Við þurfum
að taka höndum saman þannig að
öllum líði vel á þessari litlu eyju
okkar norður við heimskautsbaug.
Nóg er myrkrið og kuldinn þó svo
að við manneskjurnar aukum hann
ekki. Vandinn er að koma jafnt
fram við alla, hlusta á allar raddir
og reyna að fæla engan frá né vaða
yfir nokkurn mann. Ísland á að
vera opið hverjum þeim sem hér
vill búa. Gleðjumst yfir því að okk-
ur fjölgar og tökum höndum sam-
an um uppbyggingu samfélagsins.
Ísland fyrir
hvaða Íslendinga?
Pétur Björgvin Þorsteinsson
skrifar um mannleg samskipti » Íbúar á Íslandi þurfaað æfa sig í fjöl-
menningarfærni. Skapa
þarf forsendur fyrir
samfélag þar sem hver
íbúi er fullgildur með-
limur í samfélaginu.
Pétur Björgvin
Þorsteinsson
Höfundur er djákni í Glerárkirkju og
bloggar á kex.blog.is.
FÆÐUVAL þjóðarinnar hefur
mikið verið í umræðunni undanfarin
ár. Þjóðin þenst út, sjúkdómum
fjölgar, vandamálin hrúgast upp og
lítið virðist gert til úrbóta, þó svo að
umræðuna vanti ekki
um vandamálið.
Það sérstaka í þess-
ari umfjöllun er að það
hefur aldrei verið talað
við þá sem kenna
börnunum í skólunum
undirstöðuna í nær-
ingu og eldamennsku.
Það er mikill skort-
ur á menntuðum kenn-
urum í heimilisfræði
og til að manna stöð-
urnar hafa verið ráðn-
ir leiðbeinendur sem
hafa jafnvel ekki þekk-
ingu á manneldis-
málum. Það virðist
ekki einu sinni vera
ástæða til að kanna
kunnáttu þeirra leið-
beinenda sem ráðnir
eru til starfa við þetta
mjög svo mikilvæga
fag sem manneldis-
fræðslan snýst um.
Enginn hefur eftirlit
með því hvað verið er að kenna í
skólum landsins. Ótrúlegt! Það virð-
ist sem öllum sé alveg sama.
Það er eftirlit með stærðfræði, ís-
lensku, ensku og dönsku eða þeim
fögum sem tekin eru samræmd próf
í, en ekkert er fylgst með því hvað
verið er að kenna í eldhúsinu. Þetta
fag virðist algjörlega afskiptalaust,
a.m.k. í skólum Reykjavíkurborgar.
Það er deginum ljósara.
Það er næstum því ekkert for-
varnarstarf unnið í næringu fólks
hér á landi. Við notum glás af pen-
ingum í offituvandamál og þá fjöl-
mörgu sjúkdóma sem því fylgja. Við
eyðum litlum peningum í að koma í
veg fyrir vandamálið. Við búum við
léleg kennslueldhús víða um land og
sumir skólar hafa ekki einu sinni
eldhús. Eldhúsin sem sumir skólar
hafa myndu aldrei standast nokkurt
heilbrigðiseftirlit, ef
reglum væri fylgt.
Það er sáralítið hlust-
að á heilbrigðiseftirlitið,
a.m.k. hér í Reykjavík,
þeir skila skýrslu sem
sett er í möppu á skrif-
stofu skólans og síðan
gerist ekki neitt. Því
miður er það þannig í
dag. Foreldrar hafa af-
ar lítinn áhuga á því
hvað barnið lærir í nær-
ingu því það kemur
ekki samræmdu próf-
unum við. Víða virðast
samræmdu prófin
stjórna allt of miklu í
grunnskólum landsins.
Það er mjög tak-
markað kennsluefni til í
heimilisfræðum og fyrir
suma árganga er ekki
neitt til.
Hvernig getur það
verið árið 2007, þegar
við montum okkur af
góðæri, við erum svo rík og svo ham-
ingjusöm, að við getum ekki búið
sómasamlega að börnunum sem eiga
að borga lífeyrinn okkar?
Hvenær kemur að þeim degi að
ráðamenn þessa lands, sama hvaða
nöfnum þeir nefnast, fari að vinna
fyrirbyggjandi vinnu? Það er sama
hvaðan gott kemur.
Er okkur alveg sama?
Guðrún Þóra Hjaltadóttir
skrifar um skort á kennslu í
næringarráðgjöf
Guðrún Þóra
Hjaltadóttir
» Það er næst-um því ekk-
ert forvarnar-
starf unnið í
næringu fólks
hér á landi.
Höfundur er næringarráðgjafi og
formaður Félags hússtjórnar- og
heimilisfræðikennara.