Morgunblaðið - 24.05.2007, Qupperneq 33

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. MAÍ 2007 33
MINNINGAR
✝ Þórmundur Sig-urbjörn Guðvin
Hjálmtýsson fædd-
ist á Hellissandi 13.
apríl 1935. Hann
lést á líknardeild-
inni í Kópavogi 19.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Ingibjörg
Þórðardóttir frá
Baldurshaga á Hell-
issandi, Snæfells-
nesi, og Hjálmtýr
Guðvarðarson frá
Reykjavík. Uppeld-
issystir Þórmundar er Guðrún
Júlía Cebrian Lopez og hálfsystir
samfeðra Ágústa Hjálmtýsdóttir.
Þórmundur kvæntist Hólmfríði
Jónu Arndal Jónsdóttur 21. mars
1953. Hún er fædd í Múla í Þing-
eyrarhreppi, N-Ís., 3. desember
1931 og er dóttir hjónanna Jóns
Guðmundssonar frá Seljalandi, N-
Ís., og Sigríðar Guðrúnar Guð-
mundsdóttur frá Arnardal, N-Ís.
Þórmundur og Fríða bjuggu
fyrstu árin í Reykjavík, en fluttu í
janúar 1957 á Nýbýlaveg 44a, í
Kópavogi. Í Kópavogi bjuggu þau
níunda áratuginn settu þau hjón-
in á laggirnar þvottahúsið og
efnalaugina Hreint og klárt í
Laufbrekku í Kópavogi.
Þórmundur og Fríða eignuðust
8 börn: 1) Óskar Herbert, f. 1950.
Hann er kvæntur Helgu Ragn-
arsdóttur og eiga þau sex börn og
sjö barnabörn. 2) Sigurjón, f. 25.
júlí 1953. Hann er kvæntur Ragn-
heiði Lilju Georgsdóttur og eiga
þau þrjú börn og sjö barnabörn.
3) Þórður Rúnar Málfinnur, f. 11.
ágúst 1954. Hann er kvæntur
Ingibjörgu Harðardóttur og eiga
þau sex börn og sex barnabörn. 4)
Jón Gunnar, f. 21. september
1956, dáinn 17. desember 2002.
Hann kvæntist Jóhönnu Hann-
esdóttur og eiga þau þrjá syni og
tvö barnabörn. 5) Sóley Arndal, f.
24. desember 1958. Hún er gift
Gunnari Þór Magnússyni og eiga
þau fjögur börn og tvö barna-
börn. 6) Fanney, f. 12. maí 1961.
Hún er gift Hilmari Jóhannessyni
og eiga þau fjögur börn og tvö
barnabörn. 7) Sigurbjörn Jakob,
f. 17. apríl 1965. Hann er í sam-
búð með Önnu Guðnýju Friðleifs-
dóttur og eiga þau þrjú börn. 8)
Bjarni Gaukur, f. 29. desember
1968. Hann er kvæntur Sóleyju
Ægisdóttur og eiga þau þrjú
börn.
Útför Þórmundar fer fram frá
Digraneskirkju í Kópavogi í dag,
fimmtudag, 24. maí kl. 11.
næstu 20 árin, en þá
lá leiðin í sveit. Það
var draumur þeirra
að flytja í sveitina og
draumurinn rættist
er þau keyptu jörð-
ina Sóleyjarbakka í
Hrunamannahreppi í
Árnessýslu. Þar
bjuggu þau í áratug,
eða þar til heilsu
Þórmundar fór að
hraka og þau urðu
að bregða búi og
flytja aftur í Kópa-
voginn. Fyrst í Lauf-
brekku og síðan í Gullsmára þar
sem þau hafa búið síðan.
Þórmundur sýslaði margt um
ævina. Hann var frímúrari. Hann
rak og átti loftpressufyrirtæki á
sjötta áratugnum. Á sjöunda ára-
tugnum rak hann og átti fiskbúð-
irnar á Grensásvegi og á Frakka-
stíg í Reykjavík. Í byrjun áttunda
áratugarins rak hann sendi-
ferðabílinn nr. 36 hjá Nýju sendi-
bílastöðinni í Reykjavík. Um miðj-
an áttunda áratuginn gerðist
hann bóndi á Sóleyjarbakka í
Hrunamannahreppi og um miðjan
Elsku pabbi, nú hafa leiðir skilið.
Þú ert farinn þangað sem við eigum
eftir að koma, til ykkar Nonna.
Þú kvaddir þennan heim síðastlið-
inn laugardag, sem er til lukku fyrir
þig í næsta tilverustigi, eftir lang-
varandi baráttu við krabba og fleiri
sjúkdóma eða eins og ég sagði
stundum, þú ert kominn langt á
þriðja köttinn, slík var barátta þín.
Á mörgum árum er margs að
minnast, eins og til dæmis 17. júní
1975. Þá var ég 10 ára og nýbúinn að
hlaupa árlegt víðavangshlaup í
Kópavoginum, þegar við fórum í bíl-
túr upp í Öskjuhlíð og þú spyrð allt í
einu: „Langar þig að keyra bíl?“ Það
var æði og þar keyrði ég fyrst gula
fólksvagninn. Þegar við fluttum á
Sóleyjarbakka fórum við eðlilega að
vera meira saman því þá var vinnan
heima á bæ en ekki einhvers staðar
þar sem þú varst að heiman allan
daginn og langt fram á kvöld. Sá
tími sem við áttum heima fyrir aust-
an held ég að hafi markað okkur
báða mikið því ekkert ræddum við
eins oft og tímann á Sóleyjarbakka.
Þar keyptir þú Möllu og Frekju sem
voru fyrstu hrossin í okkar eigu,
sem síðar átti eftir að fjölga, og er
enn að fjölga út af þeim hryssum.
Atorka þín og áræði verður mér allt-
af í minni, eins og t.d. þegar þú á
gamalsaldri og flestir þínir jafnaldr-
ar farnir að taka því með ró nei þá
datt þér í hug að byggja hús í Gljúf-
urholti sem varð fyrsta húsið þar, og
þá var fínt að bæta tveimur lóðum
við til viðbótar en heilsan brast áður
en þér tókst að klára það dæmi. Mér
er líka minnisstætt hvað þú og Gústi
í Birtingaholti urðuð fljótt góðir vin-
ir.
Frá Sóleyjarbakka er margs að
minnast eins og þegar þú fékkst raf-
suðutransarann, besta verkfæri í
heimi; ef það var eitthvað fast þá
brenndir þú það í sundur, ef það var
laust þá sauðstu það fast, málið leyst
og hægt að halda áfram.
Kæri vinur og pabbi, megir þú
njóta þeirrar vistar sem þú ert kom-
inn í, við sjáumst síðar.
Mig langar að þakka starfsfólki
líknardeilar LSH í Kópavogi fyrir
fullkomna umhyggju, hlýju og virð-
ingu fyrir pabba, þið eruð yndisleg-
ar.
Elsku mamma, megi englar al-
heimsins umvefja þig ást og hlýju.
Sigurbjörn.
Elsku pabbi minn.
Nú er komið að kveðjustund hjá
okkur, þó að við vissum að hverju
stefndi er það samt ótrúlega sárt að
kveðja þig. Ég vil trúa því að Nonni
bróðir og amma hafi tekið á móti þér
og að þér líði núna vel eftir erfiða
þrautagöngu en aldrei kvartaðir þú.
Ég man hve ég var smeyk að flytja
austur með ykkur mömmu en það
reyndist óþarfa kvíði því að þið
mamma urðuð mínir bestu vinir, þó
svo að við værum ekki ávallt sam-
mála. Þú varst alltaf svo viljugur að
keyra mig út og suður og sækja mig
jafnvel um miðjar nætur eftir böll,
en svona varst þú. Þegar þið
mamma fluttuð aftur í bæinn var ég
flutt í Langholt til Hilmars þar sem
við vorum búin að byggja okkur hús
og börnin byrjuð að fæðast. En þið
tölduð það ekki eftir ykkur að
skreppa austur til okkar og hjálpa
til þegar á þurfti að halda eins og
t.d. á haustin í sláturgerð, þú að
brytja mörinn og mamma að sníða
vambir og annað sem gera þurfti, þá
var nú oft glatt á hjalla. Það er svo
margs að minnast elsku pabbi minn
sem ég geymi í hjarta mínu og ylja
mér síðar við. Ég bið góðan guð að
geyma þig og gefa mömmu styrk á
þessum erfiðu stundum.
Þín dóttir,
Fanney.
Mig langar í fáeinum orðum að
kveðja þig Þórmundur minn. Þegar
ég kom í Laufbrekkuna fyrst tókst
þú mér opnum örmum, þannig varst
þú. Síðan eru liðin næstum 15 ár.
Mig langar sérstaklega að minnast
vorsins 2006 þegar þið Fríða heim-
sóttuð okkur til Belgíu, þú orðinn
veikur en lést þig samt hafa það að
koma. Það voru 14 yndislegir dagar
og þótti mér vænst um sögustund-
irnar í stofunni. Fríða sat og saum-
aði út og þú sast og hlustaðir á mig
lesa upphátt úr hinum ýmsu bókum,
ein þeirra var Óli í Olís. Ég hef ekki
áður kynnst neinum með níu líf, eins
og við sögðum stundum í léttum dúr.
Fyrir þessar stundir og aðrar vil ég
þakka þér. Megi guð vera með okk-
ur öllum þangað til við sjáumst
næst.
Þín tengdadóttir,
Helga Ragnarsdóttir.
Elsku tengdapabbi.
Nú ert þú kominn í Paradís þar
sem eilífðarlífið er og Nonni minn
mun taka á móti þér og þið munuð
svo taka móti okkur sem eigum eftir
að koma síðar. Elsku tengdapabbi
þú varst mér alltaf svo góður og þá
sérstaklega eftir að Nonni dó. Ég
mun aldrei gleyma því þegar við fór-
um saman í jarðarför örfáum mán-
uðum eftir að Nonni dó, þú vissir að
það yrði erfitt fyrir mig en allan tím-
ann hélst þú í hönd mína með þinni
styrku hendi.
Lengi vel eftir að Nonni dó
hringdir þú í mig og bauðst mér
góða nótt, já þú og tengdamamma
hafið svo sannarlega verið góð við
mig undanfarin ár. Þessi tvö atriði
sýna svo vel hvað þú varst góður
maður og hugsaðir um að þitt fólk
hefði það sem best. Ég gæti talið
upp fjölmörg önnur atriði sem ég
geymi með mér og mínum hugsun-
um en ég verð samt að nefna eitt í
viðbót, það var fyrsta konudaginn
eftir að Nonni dó þá kom ekkert
annað til greina hjá þér en að ég
kæmi með þegar þú bauðst tengda-
mömmu út að borða og við fórum
þrjú saman og áttum notalega
stund.
Ég þakka þér fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir mig og mína fjöl-
skyldu elsku tengdapabbi, ég kveð
þig nú með eftirfarandi orðum:
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín tengdadóttir,
Jóhanna.
Tengdafaðir minn Þórmundur
Hjálmtýsson er horfinn til hins eilífa
austurs. Ég var aðeins 15 ára er ég
kynntist honum. Er kynnin urðu
nánari þótti mér gaman að vita af
því, að hann hafði dvalið ungur að
árum með móður sinni á sama bæ og
ég er fædd og uppalin á. Fannst mér
þetta tengja okkur sérstökum bönd-
um. Þórmundur giftist ungur Fríðu
tengdamóður minni. Þeirra sam-
band var afar sérstakt og náið. Um
miðjan aldur festu þau hjón kaup á
jörðinni Sóleyjarbakka í Hruna-
mannahreppi. Sagt var að konum í
hreppnum hafi þótt fengur að flutn-
ingnum því eiginmenn þeirra gátu
lært margt af Þórmundi og tekið sér
hann til fyrirmyndar, sérstaklega í
því hvernig koma átti fram við döm-
ur. Best held ég að átt hafi við Þór-
mund að vera bóndi. Gott var að
koma í sveitina til þeirra hjóna og
barnabörnin voru ávallt velkomin í
þeirra hlýju arma. Þar skottuðust
þau í kringum afa og ömmu og voru
eins og skuggar þeirra við sveita-
störfin. Á kvöldin var setið fram eft-
ir, spilað, spjallað eða tengdapabbi
sagði sögur, oft frá sínum yngri ár-
um, eða þau hjónin rifjuðu upp sög-
ur og bernskubrek barna sinna.
Tengdafaðir minn var spaugsam-
ur og stríðinn með afbrigðum og
gerði stundum að leik sínum að æsa
upp þá er þetta ritar og hafði gaman
af, en síðar var ég farin að læra að
hann var aðeins að reyna mig og
sagði hann þá ef ekki til tókst, að
hann væri búinn að skóla mig vel í
huga og orði. Það er erfitt að skrifa
minningargrein eingöngu um Þór-
mund því líf þeirra Fríðu var svo
samofið. Ef erfiðleikar steðjuðu að
hjá einhverjum voru þau alltaf tilbú-
in að hjálpa. Það var alveg sjálfsagt
að taka inn á sig fjölskyldu ef svo
bar undir. Þess urðum við fjölskyld-
an aðnjótandi um tíma og held ég
bara, að sambúðin hafi gengið nokk-
uð vel. Sagt er að ef hjartað er stórt
þá sé alltaf pláss fyrir alla og á þetta
orðatiltæki vel við þegar rætt er um
tengdaforeldra mína.
Þórmundur var mikill dansmaður
og var gaman að svífa um á dans-
gólfinu með honum, en unun að
horfa á þau hjón svífa tignarlega um
í dansi. Reglulega voru fjölskyldu-
mót, um hver jól borðaði stórfjöl-
skyldan öll saman og um 18 ára
skeið hafa foreldrar, systkini og
makar haldið árlega þorrablót sam-
an. Síðan er á hverju sumri sá siður
að allir fara saman í útilegu eina
helgi. Þetta eru stórmót því afkom-
endur Þórmundar og Fríðu telja nú
65 manns, síðan bætast við makar
og er þá hægt að ímynda sér hversu
stór hópur þetta er, eða hátt í
hundrað manna þorp ef allir mæta.
Ýmislegt er gert sér til dundurs, á
kvöldin er gítarinn dreginn fram og
þá sungið og trallað. Þórmundur
hafði djúpa söngrödd og föst á söng-
skránni voru lögin Til eru fræ og Við
tjörnina og tók hann alltaf vel undir.
Ekki verður fyllt í það raddbil í
söngnum sem nú er orðið, en afkom-
endur hans munu örugglega reyna
sitt eftir bestu getu. Ég sé að minn-
ingapotturinn er botnlaus og enda-
laust hægt að ausa upp úr honum.
Ég vil þakka Þórmundi góða sam-
fylgd og fyrir að hafa verið sá afi,
sem hann var börnum mínum og
barnabörnum. Nú eru verk hans
önnur á öðru sviði og er trú mín sú
að hann og sonur hans undirbúi
garðinn fyrir okkur hin er á eftir
komum. Ég bið algóðan Guð að
blessa og styrkja Fríðu mína, börnin
hennar öll og fjölskyldur þeirra um
framtíð alla.
Ragnheiður L. Georgsdóttir.
Elsku afi.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt,
Þótt svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því,
Þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir,
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Takk fyrir allar góðu stundirnar
sem við höfum átt saman.
Guð geymi þig.
Þín afabörn,
Hugrún Jóna og Þór-
mundur Smári.
Þá er kallið komið og þú hefur
fengið þína hvíld elsku afi, og ég veit
að langamma og Nonni frændi hafa
tekið á móti þér. Ég skrifa þetta
með mikla sorg í hjarta og minning-
arnar hellast yfir mig um leið, allt
frá því ég var um fjögurra ára aldur
í sveitinni hjá ykkur ömmu á Sól-
eyjarbakka, amma að elda matinn
og þú að koma úr fjósinu eða úr
kartöflugeymslunni, það er sterk
minning. Eða þegar þið voruð komin
í Kópavoginn aftur, það var nú ekki
sjaldan sem ég fór úr skólanum og
niður í efnalaug til ykkar ömmu, það
var eitthvað spennandi við það að fá
aðeins að hjálpa til þar. Það er nú
ekki lítið sem hefur dunið á þér, þína
dvöl hér í þessum heimi elsku afi, í
mínum augum ertu hetja sem barð-
ist fram á síðustu stundu og með
reisn. Það sem huggar mig mest
núna er að ég veit að þú ert kominn
á stað þar sem þér líður vel og allur
sársauki er farinn.
Ég gæti skrifað endalaust til þín
en ég vil frekar hafa það á milli okk-
ar með því að hugsa til þín, því hef
ég þetta ekki lengra en kveð þig
með þessu ljóði er ég samdi til þín:
Elsku afi minn,
ég tendra þér ljós,
til að lýsa þína leið.
Þín leið er glitrandi og greið
í gegnum skæra ljósið.
Ég felli tár, og trúi því
að mín tár hjálpi þér hina réttu leið.
Elsku amma, Guð gefi þér styrk á
þessum erfiðu stundum og styðji þig
um ókomna framtíð.
Hvíldu í friði elsku afi.
Þín sonardóttir,
Dagbjört Hlín.
Elsku langafi, við kveðjum þig
með þessu ljóði, og erum þakklát
fyrir þennan stutta tíma sem við
fengum með þér.
Nú er sál þín rós
í rósagarði Guðs
kysst af englum
döggvuð af bænum
þeirra sem þú elskaðir
aldrei framar mun þessi rós blikna að
hausti
(Ragnhildur Pála Ófeigsdóttir)
Elsku langamma. Guð veri hjá
þér um ókomna tíð og á þessum erf-
iðu stundum.
Hvíldu í friði elsku langafi okkar.
Þín langafabörn,
Kristófer Darri, Bergsteinn
Máni og Guðríður María.
Til eru fræ sem fengu þennan
dóm að falla í jörð og verða aldrei
blóm. Hann tengdafaðir minn fékk
krabbamein sem sinn dóm, ekki í
fyrsta skiptið á lífsleiðinni en hann
náði ekki að sigra í þetta skiptið.
Eftir langa og erfiða baráttu fékk
hann hvíld á laugardaginn síðasta,
en ég er viss um að hann blómstrar
núna, líður betur og að vel hefur
verið tekið á móti honum hinum
megin.
Á þessum tæpum 13 árum sem ég
hef verið í fjölskyldunni hef ég
kynnst honum nokkuð vel og marg-
ar minningar komnar í bankann. Of-
arlega er tíminn sem ég var með
honum í Kolaportinu að selja, en
hann var alltaf að bralla eitthvað,
kaupa dót ódýrt og selja það dýrar.
Þetta var fyrsta reynslan mín af ein-
hvers konar sölu og hann kenndi
mér öll trixin, sölumaður af guðs náð
og ég lærði margt þar. Gleymi því
aldrei þegar viðskiptavinur sýndi
leðurjakkanum hans athygli og hann
seldi jakkann á staðnum, klæddi sig
bara úr og afhenti jakkann.
Hann kenndi mér líka að keyra en
hann var með mig í æfingaakstri,
það var skondið þegar æfingaakst-
ursskiltin fuku af bílnum á Kringlu-
mýrarbraut og hann skipaði mér að
stoppa bílinn og ég þurfti að hlaupa
frá Bústaðabrekkunni í átt að Kópa-
vogi að ná í þau og hann sat allan
tímann inni í bíl og skellihló að þessu
öllu saman.
Margar minningar á mörgum ár-
um, ég gæti haldið áfram en þá held
ég að þetta endi á því að Morgun-
blaðið þurfi að gefa út aukablað. Ég
læt því staðar numið og geymi allt
hitt í minningabankanum.
Elsku tengdamamma, Bjössi
minn og systkini, megi guð umvefja
ykkur, styrkja og geyma um
ókomna tíð.
Anna.
Þórmundur
Hjálmtýsson
Góður drengur, Þór-
mundur Hjálmtýsson, er
genginn til austursins eilífa,
til birtunnar, fegurðarinnar
og kærleikans. Samferðafólk
hans í Gullsmáranum þakkar
honum góð kynni og margar
ánægjulegar samverustund-
ir og biður honum fararheilla
og góðrar heimkomu. Megi
hann vera blessaður og sæll.
Stefán Friðbjarnarson.
HINSTA KVEÐJA