Morgunblaðið - 24.05.2007, Blaðsíða 36

36 FIMMTUDAGUR 24. MAÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ráðhildur Jóns-dóttir var fædd í
Vestmannaeyjum
18. október 1916.
Hún lést á hjúkr-
unarheimili Hrafn-
istu í Reykjavík 16.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jón Guð-
mundsson sjómað-
ur, fæddur á Hóli í
Skagafirði 4.9. 1891
og dáinn 3.9. 1916,
og Elenóra Ingv-
arsdóttir fædd að
Kalmannstjörn í Höfnum 31.12.
1890 og dáin 25.4. 1977.
Systkini Ráðhildar eru Guð-
björg Áslaug, f.
15.11. 1910, d. 9.7.
1912, og Alda Sig-
urrós, f. 26.8. 1928.
Ráðhildur giftist
Sigurði Gunnlaugs-
syni frá Hofsárkoti,
Svarfaðardal, f. 8.5.
1912 og d. 6.7. 1988.
Börn Ráðhildar
og Sigurðar eru
Guðrún Valgerður,
f. 17.3. 1939, og
Kristinn, f. 9.4.
1944.
Útför Ráðhildar
verður í Fossvogskirkju í dag,
fimmtudaginn 24. maí, og hefst
athöfnin kl. 15.
Þá er hún amma fallin frá eftir að
hafa skilað inn 90 árum hér á jörð.
Ég á svo góðar minningar um hana
ömmu mína. Ég man svo vel þegar
hún var að hlýða mér yfir biblíusög-
urnar í skólanum og las með mér
bænirnar fyrir svefninn. Amma átti
stórt og mikið bókasafn og hafði gam-
an af að safna bókum.
Oft sat ég tímunum saman og
grúskaði í þeim bókum sem hún hafði
sankað að sér í gegnum árin. Það má
eiginlega segja að hún hafi opnað fyr-
ir mér heim bókanna.
Amma var kristin kona af gamla
skólanum.
Kærleiksrík kona sem mátti ekkert
aumt sjá. Hún var tilbúin að hjálpa og
þurfti ekki að fá borgað fyrir það.
Ávallt var hún tilbúin að fyrirgefa og
leita sátta í öllum málum. Hún vildi
einfaldlega að friður ríkti í kringum
sig sem ekki var nú alltaf raunin á.
Hún var ekki fróð um Biblíuna eða
það er laut að trúarlegum fræðum, en
kunni grunn kristinnar trúar, fyrir-
gefningu og kærleika og skildi mann-
legan harmleik. Alltaf var hús hennar
opið fyrir þá sem voru hjálpar þurfi
og vel tekið á móti öllum á hennar
heimili. Ég þurfti oft að leita náðar
hjá ömmu og alltaf var hún tilbúin að
hjálpa og vildi ekkert í staðinn. Það
var hennar mál að gefa og hún gaf
með gleði. Hún braust úr sárri fátækt
af miklum dugnaði, var vinnukona á
sveitabæjum vítt og breitt um landið
og oft var lítið til hnífs og skeiðar.
Oft sat ég og hlustaði á hana ömmu
tala um gömlu tímana og hvernig lífið
var þegar hún var að alast upp og
fannst mér þá mín vandamál vera
smávægileg í samanburði. Ég á henni
ömmu mikið að þakka og ég bý að
þeim ráðum sem hún gaf mér og þeim
kristilegu gildum sem hún kenndi
mér.
Með þessum fátæklegu orðum vil
ég kveðja hana ömmu mína og ég
varðveiti minninguna um hana í
hjarta mínu þangað til að við hittumst
að nýju.
Blessuð sé minning þín, amma mín.
Bjarni Hrafnsson.
Nú þegar amma er dáin leitar hug-
urinn óneitanlega til baka. Hennar
verður helst minnst fyrir höfðings-
skap, gjafmildi, hlýju og það hvað hún
stóð alltaf ákveðið með þeim sem
minna mega sín.
Amma var ákaflega félagslynd og
naut sín vel innan um annað fólk. Hún
var ákaflega vel liðin og sóttust marg-
ir eftir félagsskap hennar. Hún sat
aldrei auðum höndum. Þegar hún og
afi ráku söluturninn Bitabæ tók
amma fullan þátt í rekstrinum og
hafði mikla ánægju af. Þegar afmæli
var í vændum setti hún sig í stellingar
og bakaði sínar heimsfrægu pönnu-
kökur. Hún mætti í öll barnaafmæli,
ekki aðeins með gjöf handa afmæl-
isbarninu, heldur fullan disk af upp-
rúlluðum pönnukökum með sykri og
annan fullan disk af pönnukökum
með sultu og rjóma. Aðdáunarvert
var að fylgjast með henni fara í
Sunnuhlíð með rútunni áður en hún
veiktist. Það gerði hún þó að heilsan
væri ekki alltaf upp á sitt besta. Þar
saumaði hún út, málaði og litaði með
félögum sínum. Ég á marga fallega
dúka, svuntur og smekki sem hún gaf
mér „að gamni“, eins og hún orðaði
það alltaf, og varðveiti ég þessi lista-
verk eins og sjáaldur augna minna.
Amma var bjargvættur. Hún var
ákaflega úrræðagóð og margir leit-
uðu til hennar til þess að fá ráð hjá
henni. Það var segin saga að sá sem
leitaði til ömmu kom aldrei bónleiður
til búðar. Hún tók oft að sér að bjarga
málum fyrir fólk og neitun var aldrei
endanlegt svar í hennar huga. Ef hún
rakst á þröskulda fann hún alltaf aðra
leið.
Eitt af því sem var eftirminnilegt
hjá ömmu og afa var grillveislan sem
þau héldu árlega. Tilhlökkunin til
þeirrar veislu var svo mikil að þegar
hún var um garð gengin byrjaði ég að
telja dagana fram að þeirri næstu. Við
systkinin máttum alltaf bjóða einum
vini eða tveimur, en það þótti okkur
afar spennandi. Þessar veislur vöktu
ekki minni tilhlökkun en sjálf jólahá-
tíðin.
Eitt sumarið tóku afi og amma okk-
ur systurnar með í sólarlandaferð til
Spánar, en þá höfðum við aldrei farið
til útlanda. Þar var allt fyrir okkur
gert og þau komu fram við okkur eins
og prinsessur. Þessi ferð er ógleym-
anleg.
Á erfiðleikatímum bjuggum við
systkinin um skeið hjá ömmu og afa.
Við áttum alltaf greiðan aðgang að
heimili þeirra og komum oft þar við,
nánast daglega. Það var alltaf gott að
koma til þeirra. Þau tóku alltaf á móti
okkur opnum örmum og með hlýjum
orðum. Við vorum alltaf velkomin.
Amma sýndi öllum umhyggju, jafnt
dýrum sem mönnum. Allir voru jafnir
í hennar huga. Hún mátti ekkert
aumt sjá.
Elsku amma mín, það er svo sárt að
vita til þess að fá ekki að sjá þig aftur.
Ég finn fyrir miklu tómarúmi og ein-
semd. Þín er sárt saknað, elsku
amma.
Blíðlega, laðandi, Kristur nú kallar,
kallar á mig og á þig.
Hjartna við dyrnar hann bíður og biður,
biður um þig og um mig.
Kom heim, kom heim,
þú sem ert þreyttur, kom heim!
Blíðlega, laðandi, Kristur nú kallar,
kallar: „Ó, vinur, kom heim!“
Óðfluga dagar og lífsstundir líða,
líða frá mér og frá þér.
Húmið á sígur og kvöldsólin kemur,
kemur að þér og að mér.
(Sigurbjörn Sveinsson)
Ráðhildur Guðrúnardóttir.
Elsku amma mín. Það er svo skrýt-
ið að ég skuli ekki eiga eftir að sjá þig
eða tala við þig aftur. En ég veit að
þér líður vel núna og það er búið að
taka vel á móti þér. Þú skilur eftir þig
stórt skarð. Hvar á maður nú að fá
fréttirnar af öllu fólkinu?
Alltaf barstu aldurinn vel. Ég átt-
aði mig stundum ekki á því hvað árin
voru orðin mörg. Þá guðsgjöf fékkstu
að vera ern allt til loka, þú gast fylgst
með öllu sem var að gerast í heim-
inum. Við fluttumst til ykkar í Hlíð-
arhvamminn með mömmu um 1981.
Það var yndislegt að búa með ykkur
afa í einbýlishúsinu með stóra garð-
inum sem var líf okkar og yndi. Ég
tala nú ekki um grillveislurnar sem
þið hélduð þar. Þær lifa enn í minn-
ingunni. Þú varst alltaf svo lagin við
að lífga upp á hversdaginn.
Þó að gengi nú stundum svolítið á
tókstu öllu með jafnaðargeði. Handa-
vinnan þín prýðir nú heimili okkar
allra. Þú varst alltaf að hugsa um að
gleðja þá sem í kringum þig voru og
hugsaðir minnst um sjálfa þig. Þú
varst alltaf með svo góðan og mikinn
mat og hafðir yndi af að baka pönnu-
kökur. Þú varst höfuð fjölskyldunnar,
amma mín. Jólin verða aldrei eins án
þín, það var þinn uppáhaldstími. Þú
hafðir mjög gaman af því að halda
skírnarveislu með mér fyrir syni mína
og þó að 11 ár væru á milli þeirra sett-
irðu það ekki fyrir þig að hjálpa mér.
Þegar sá eldri hlaut nafnið Sigurður
Egill var eins og ég hefði gefið þér
gull. Þú sagðir mér að bróðir afa sem
hét Egill hefði verið góður maður,
blindur og mjög veikburða, en eftir að
afi vitjaði nafns í draumi aftur og aft-
ur kom ekkert annað til greina en Sig-
urður og Egilsnafnið passaði mjög vel
við það. Ég hef alltaf getað leitað til
þín og mér er efst í huga núna þakk-
læti til þín fyrir það sem þú hefur gert
fyrir mig. Það er gott að vita til þess
að nú eruð þið afi saman á ný og aðrir
vandamenn hafa tekið þér opnum
örmum.
Guð styrki okkur í sorginni.
Ó, þá náð að eiga Jesú
einkavin í hverri þraut.
Ó, þá heill að halla mega,
höfði sínu’ í Drottins skaut.
Ó, það slys því hnossi’ að hafna,
hvílíkt fár á þinni braut,
ef þú blindur vilt ei varpa
von og sorg í Drottins skaut.
(Matthías Jochumsson)
Þín dótturdóttir,
Hjálmfríður Þorleif
Guðrúnardóttir.
Ráðhildur frænka mín sem nú er
fallin frá var mikil merkiskona. Hún
var heilsteypt manneskja með gott
hjartalag og hafði hlýja og lifandi
nærveru. Eins og margir af hennar
kynslóð hafði hún ekki mikið á milli
handanna, en með dugnaði og vinnu-
semi tókst henni og Sigga að koma
sér vel fyrir í lífinu með fallegt heim-
ili, velgengni í eigin rekstri og farsæld
í einkalífi. Þessi afrek þeirra voru
aðdáunarverð, en það sem einkenndi
Ráðu fyrst og fremst var endalaus og
ótakmörkuð umhyggja og hugulsemi
gagnvart fólki. Hverfa þarf rúma
fjóra áratugi aftur í tímann þegar að-
stæður í lífi mínu höguðu því þannig
að heimili Ráðu og Sigga varð mitt
annað heimili um nokkurra ára skeið.
Á heimili hennar og Sigga í Hlíðar-
hvamminum naut ég öryggis og stað-
festu sem einkenndi persónuleika
þeirra beggja. Það var ekkert sjálf-
sagðara en að taka okkur systkinin
inn á heimilið og ala okkur upp eins og
þeirra eigin. Börnin þeirra, Gígja og
Diddi, deildu þeirra hugsunarhætti
og tóku okkur líka opnum örmum.
Þannig veittu þau móður okkar Öldu
ómetanlega aðstoð sem hún verður
alltaf þakklát fyrir. Við fjölskyldan
vorum ekki þau einu sem nutum þess-
arar einstæðu góðvildar Ráðu. Það
voru ótalmargir aðrir sem hún bar
umhyggju fyrir; nágrannar, einstæð-
ingar, alls staðar reyndi hún að rétta
fram hljáparhönd þar sem þörf var.
Inn á heimili hennar kom líka alls-
kyns fólk sem hún reyndi að hlúa að
og hjálpa.
Eftir að ég flutti burtu og stofnaði
mína eigin fjölskyldu hélt Ráða áfram
að vera stór hluti af henni. Hún var
mikill vinur mannsins míns og
barnanna og fylgdist vel með og tók
þátt í lífi þeirra, hún lét sér annt um
velferð þeirra og hamingju og alltaf
tilbúin að rétta fram hjálparhönd.
Þó að aldurinn hafi verið farinn að
segja til sín dró aldrei af þokka henn-
ar og glæsileika og fylgdist hún með
sínu fólki í hverju spori allt fram á síð-
asta dag.
Ég vil þakka þér Ráða frænka fyrir
allt það góða sem þú kenndir mér og
hefur reynst mér vel í lífinu. Þú sýnd-
ir mér mikilvægi heiðarleikans og
sannaðir með fordæmi þínu hvað
traust á sjálfan sig er mikilvægur eig-
inleiki. Okkar trú hefur alltaf verið
sterk og ég veit að þú ert nú meðal
góðra vina og að guð leiðir þig áfram
veginn.
Ástarkveðja,
Kristín Alda, Rafn og börn.
Það er komið að kveðjustund. Við
kveðjum nú Ráðhildi Jónsdóttur en í
fjölskyldunni var hún jafnan kölluð
Ráða. Ráða bjó lengst af með eigin-
manni sínum Sigurði Gunnlaugssyni í
Hlíðarhvammi í Kópavogi. Eftir að
hann féll frá bjó hún í Gullsmára og
nú síðustu mánuðina naut hún
umönnunar á Hrafnistu í Reykjavík.
Ráða var félagslynd kona sem vildi
gjarnan hafa marga í kringum sig og
bauð hún til sín fjölskyldunni þegar
tilefni voru til og passaði vel að enginn
væri þar undanskilinn. Hún naut sín
vel í hópi góðra vina og tók vel á móti
gestum.
Ráða kunni að meta fallega hluti og
stundaði ýmiskonar handavinnu með-
an hún hafði heilsu til. En það voru
ekki bara fallegir hlutir sem hún unni
heldur einnig falleg orð en um það
báru tækifæris- og jólakortin frá
Ráðu vitni. Þar vandaði hún til verks
og hagaði orðum af kostgæfni er
sýndu nærgætni, hlýju og kærleika.
Við þökkum samfylgd á lífsins leið
þar lýsandi stjörnur skína.
Og birtan himneska björt og heið
hún boðar náðina sína.
En Alfaðir blessar hvert ævinnar skeið
og að eilífu minningu þína.
(Vigdís Einarsdóttir)
Við viljum þakka Ráðu samfylgd-
ina og alla veitta vináttu og tryggð.
Didda, Gígju og fjölskyldum þeirra
sendum við samúðarkveðjur.
Anna Gunnlaugsdóttir, Guðrún,
Jóhanna og fjölskyldur.
Ráðhildur Jónsdóttir
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.Lengd | Minning-
argreinar séu ekki lengri en 3.000
slög (stafir með bilum - mælt í Tools/
Word Count). Ekki er unnt að senda
lengri grein. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU,
5-15 línur, og votta þeim sem kvadd-
ur er virðingu sína án þess að það sé
gert með langri grein. Ekki er unnt
að tengja viðhengi við síðuna.
Minningargreinar
✝
Eiginmaður minn, faðir og tengdafaðir,
KARL MAGNÚSSON,
Tröð,
Fróðárhreppi,
lést á St. Francisusspítalanum í Stykkishólmi laug-
ardaginn 19. maí.
Útförin fer fram frá Ólafsvíkurkirkju föstudaginn
25. maí kl. 13.30.
Hallfríður Eiðsdóttir,
Hrafnhildur Karlsdóttir,
Hörður Karlsson, Sigurborg Leifsdóttir.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐNÝ EGILSDÓTTIR,
Sólvangi,
Hafnarfirði,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Sólvangi þriðju-
daginn 22. maí.
Útförin verður auglýst síðar.
Jón Birgir Þórólfsson, Brynja Einarsdóttir,
Einar Jónsson, Eygló Karlsdóttir,
Guðný Agla Jónsdóttir, Ásmundur Ívarsson,
Jóhann Gunnar Jónsson, Silja Þórðardóttir
og langömmubörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma
GUÐNÝ JÓHANNSDÓTTIR
hússtjórnarkennari,
Hraunbrún 21,
Hafnarfirði,
andaðist á kvennadeild Landspítalans
miðvikudaginn 23.maí.
Berent Sveinbjörnsson,
Sveinbjörn Berentsson, Auður Björgvinsdóttir,
Jóhanna Berentsdóttir, Dagur Jónsson,
Hólmfríður Berentsdóttir,
Jóhann Berentsson,
og barnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, systir og
amma,
ÁSTHILDUR BIRNA KÆRNESTED,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
mánudaginn 21. maí.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju miðvikudaginn
30. maí kl.13.00.
Örn Johnson, Ólafía Hrönn Jónsdóttir,
Björn Hrannar Johnson,
Friðrik Johnson,
Haukur Johnson,
Anton Örn Kærnested, Ágústa Bjarnadóttir,
Sigrún Gróa Kærnested, Grétar Mar Hjaltested,
Sigríður G. Kærnested
og barnabörn.