Morgunblaðið - 11.10.2007, Síða 42

42 FIMMTUDAGUR 11. OKTÓBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Kristinn RagnarSigurjónsson
fæddist í Reykjavík
4. ágúst 1920. Hann
lést á heimili sínu,
Ásbraut 7 í Kópa-
vogi, 5. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Sigurjón
Jóhannesson bóndi
og verkamaður frá
Sauðhúsum í Lax-
árdal, Dalasýslu, f.
12.4. 1880, d. 24.2.
1965 og Kristín
Jónsdóttir frá
Kambsnesi, Lax., Dal., f. 20.9.
1875, d. 14.2. 1953.
Kristinn var yngstur níu systk-
ina. Hin eru Guðrún Sigríður, f.
27.1. 1909, d. 10.1. 2002; Jóhanna
Benedikta, f. 23.4. 1910, d. 23.4.
1937; Jón, f. 13.7. 1911, d. 16.5.
1988; Jensína, f. 18.7. 1912, d. 30.8.
2001; Viktoría, f. 31.5. 1914, d. 1.2.
2000; Magnús, f. 2.6. 1916, lést í
flugslysi 13.3. 1947 og Magnea
Guðbjörg, f. 7.6. 1918. Frum-
burður þeirra hjóna var stúlka, f.
andvana 20.1. 1908. Kristni var
ungum að árum komið í fóstur og
ólst upp hjá hjónunum Böðvari
Marteinssyni, bónda á Hrúts-
stöðum (Rútsstöðum), Lax., Dal.,
d. 1.11. 1956, og Guðbjörgu Jóns-
dóttur húsfreyju, d. 1970. Fóst-
ursystkini Kristins voru Sólveig,
Árni, Fríða og Magnús. Þau eru
látin.
Kristinn kvæntist 27.10. 1945
Rögnu Halldórsdóttur, húsfreyju,
f. 14.12. 1919. Foreldrar hennar
voru hjónin Halldór Jónsson, bú-
fræðingur og bóndi á Arngerð-
areyri við Ísafjarðardjúp, f. 28.2.
1889, d. 24.7. 1968, og Steinunn G.
Jónsdóttir húsfreyja, f. 5.4. 1894,
d. 7.9. 1962. Börn Kristins og
Rögnu eru 1) Steinunn Lára heil-
Viðar Guðjónsson. 5) Fóstursonur
og dóttursonur Kristins og Rögnu
er Kristinn Ragnar, kennari, f. 1.2.
1963, m. Helga Guðrún Jón-
asdóttir kynningarstjóri og eru
börn þeirra Hulda Hvönn, Jökull
Jónas og Kolfinna. Kristinn á að
auki dæturnar Tinnu, með Katr-
ínu A. Magnúsdóttur og Láru, með
Ingu Fjólu Baldursdóttur. Hann er
sonur Steinunnar og Sigurbergs
Braga Bergsteinssonar.
Kristinn var byggingameistari í
Reykjavík lengst af starfsævinni.
Hann lauk sveinsprófi í húsasmíði
við Iðnskólann í Reykjavík árið
1949 og hlaut meistararéttindi
þremur árum síðar. Áður hafði
hann stundað nám við Íþróttaskól-
ann í Haukadal hjá Sigurði Greips-
syni, auk þess sem hann lauk nám-
skeiði á vegum lögreglunnar árið
1942 og var lögreglumaður í
Reykjavík á árunum 1943 til 1945.
Þá var hann löggiltur matsmaður
og meðdómari í Borgardómi og
víðar í fjölda ár. Hann gegndi fjöl-
mörgum félags- og trún-
aðarstörfum innan fagfélaga,
íþróttahreyfingarinnar og víðar,
var m.a. ritari Meistarafélags
húsasmiða lungann úr 7. áratugn-
um, formaður Breiðfirðinga-
félagsins um 13 ára skeið og starf-
aði einnig um árabil með
sóknarnefnd Langholtskirkju.
Íþróttir, sér í lagi frjálsíþróttir og
glíma, voru helsta áhugamál hans
og sótti Kristinn keppnismót í
þeim greinum allt fram á síðasta
dag. Hann tók jafnframt afar virk-
an þátt í félagsstarfi frjálsíþrótta-
manna og Glímusambands Íslands
og gegndi um skeið formennsku í
Reykjavíkurdeild Frjálsíþrótta-
sambands Íslands. Kristinn hlaut
brons-, silfur- og gullmerki Glímu-
félagsins Ármanns. Hann var enn
fremur velunnari Héraðssam-
bandsins Skarphéðins (HSK), var í
Félagi
íþróttaunnenda í rúm 20 ár og
heiðursfélagi FRÍ frá árinu 1999.
Útför Kristins verður gerð frá
Langholtskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
brigðisritari, f. 9.12.
1945, m. Jón Kaldal,
byggingartækni-
fræðingur, f. 14.3.
1942, d. 11.2. 2003.
Börn þeirra eru a)
Jón, f. 24.6. 1968, m.
Ragna Sæmunds-
dóttir, börn þeirra
eru Jón og Arna, b)
Guðrún, f. 16.7. 1970,
m. Jóhann G. Jó-
hannsson, synir
þeirra eru Jóhann og
Krummi, c) Steinar,
f. 24.5. 1979, samb.k.
Soffía Erla Einarsdóttir, þau eiga
nýfæddan dreng, d) Sóley, f. 21.1.
1983, samb.m. Jakob Þór Jak-
obsson. Samb.m. Steinunnar er
Reidar Jón Kolsöe flugstjóri. 2)
Fríða Svandís textílkennari, f. 5.2.
1950, m. Vilhjálmur H. Vilhjálms-
son lögmaður, f. 24.6. 1950. Synir
þeirra eru a) Vilhjálmur Hans, f.
20.10. 1971, samb.k. Anna Lilja
Johansen, dóttir hennar er Anna
María Þorsteinsdóttir, b) Finnur
Þór, f. 12.5. 1979, samb.k. Jóhanna
Katrín Magnúsdóttir, og c) Ingi
Freyr, f. 27.9. 1980. 3) Halldór, at-
hafnamaður, f. 5.2. 1950. Börn
hans og, f. k. Hrafnhildar Ein-
arsdóttur, f. 22.9. 1951 eru a)
Ragnar, f. 25.1. 1968, dóttir hans
er Birgitta, og b) Jóna Björg, f.
27.9. 1975, m. Sindri Snæsson,
börn þeirra eru Eldar, Breki og
Vaka. Synir Halldórs og s.k. hans
Eyrúnar Antonsdóttir, f. 24.3.
1954 eru a) Rúnar, f. 18.10. 1980,
samb.k. Malin Schaedel, og b) Arn-
ar, f. 25.2. 1982, samb.k. Agnes
Agnarsdóttir. 4) Guðbjörg Kristín
bankamaður, f. 30.12. 1955, m.
Ingólfur R. Ingólfsson, húsasmið-
ur, f. 6.8. 1949. Börn þeirra eru
Ingólfur Ragnar, f. 14.5. 1980 og
Ragna Björg, 22.2. 1983, samb.m.
Kristinn tengdafaðir minn var
fæddur vestur í Dölum árið 1920 inn í
landbúnaðarsamfélag þess tíma, þar
sem atvinnuhættir og kjör fólks
höfðu ekki breyst mikið frá miðöld-
um.
Foreldrar Kristins voru fátækt
vinnufólk í Laxárdal og þar sem hjón-
in áttu fyrir nokkur börn var ekki um
annað að ræða en koma Kristni fyrir
hjá vandalausum.
Faðir hans fór með hann bæ frá bæ
nokkurra mánaða gamlan en enginn
vildi við drengnum unga taka fyrr en
hjónin á Hrútsstöðum í Laxárdal,
Guðbjörg Jónsdóttir og Böðvar Mar-
teinsson, tóku hann að sér.
Hjá því góða fólki ólst Kristinn upp
við sveitastörf þess tíma. Hann þurfti
snemma að leggja hart að sér og
standa á eigin fótum. Vinnusemin og
dugnaðurinn fylgdi honum alla tíð og
sjálfstæðinu hélt hann til æviloka.
Kristinn varð snemma góður
íþróttamaður, bæði í glímu og frjáls-
um íþróttum. Hann stundaði nám
einn vetur í Íþróttaskólanum í
Haukadal hjá Sigurði Greipssyni,
starfaði nokkur ár í lögreglunni í
Reykjavík, en lærði svo húsasmíðar.
Kristinn starfaði sem húsasmíða-
meistari um áratugaskeið og hafði
mikil umsvif, enda hörkuduglegur,
áreiðanlegur og útsjónarsamur fag-
maður.
Hann byggði mörg hús í Reykjavík
fyrir einstaklinga og fyrirtæki, auk
þess sem hann rak byggingafyrir-
tæki í samvinnu við aðra.
Meðal bygginga sem Kristinn var
meistari að má nefna Austurstræti
17, hús Kaupþings við Hlemm, hús
Blikksmiðjunar Grettis við Ármúla
19, bílaverkstæði Árna Gíslasonar á
Ártúnshöfða og Langholtskirkju.
Kristinn var vinsæll maður og vin-
margur. Þeirra á meðal voru margir
sumarstarfsmenn sem unnu hjá hon-
um ár eftir ár með skóla. Samband
þeirra við Kristinn segir allt sem
segja þarf um mannkosti hans.
Torvelt reyndist að slíta Kristin frá
vinnunni en tókst þó stundum. Eft-
irminnilegt er ferðalag okkar Fríðu
með þeim Rögnu um Laxárdal, Fells-
strönd og Skarðsströnd fyrir nokkr-
um árum þar sem Kristinn sagði frá
æskustöðvum sínum og sveitungum
af miklu fjöri.
Þá er minnisstæð ferð austur í
Haukadal á afmælisdaginn hans árið
2005 þar sem við Fríða gengum með
honum um skóginn og hlýddum á frá-
sagnir hans af skólalífinu í Haukadal
65 árum áður og sögur af Sigurði
Greipssyni sem Kristinn mat mikils.
Þá var Kristinn í essinu sínu, kátur og
hlýr.
Ég kynntist Kristni fyrir tæpum
40 árum og varð nokkru síðar tengda-
sonur hans. Öll þessi ár hef ég notið
góðvildar hans, tryggðar og vináttu
sem aldrei bar skugga á.
Kristinn hélt andlegu og líkamlegu
atgervi sínu til dauðadags þó nokkuð
væri af honum dregið síðustu vikurn-
ar.
Ég þakka elskulegum tengdaföður
mínum samfylgdina og kveð góðan
dreng.
Vilhjálmur H. Vilhjálmsson.
Það er sárt að missa þig, elsku afi.
Þú varst mikill kærleiksmaður, áttir
nóg af væntumþykju og hlýju. Það
voru mín forréttindi að fá að alast upp
hjá ykkur ömmu, sem voruð ávallt til
staðar þegar á þurfti að halda.
Þú varst einstakur maður á marg-
an hátt, afi minn. Ég efast um að það
séu t.d. til margir menn sem voru
barnbetri en þú. Auk þess að alast
upp við það, þar sem öll börn sem inn
á mitt æskuheimili komu voru alltaf
velkomin og sýndur áhugi og hlýja af
þinni hálfu, þá hef ég auðvitað líka
upplifað það í gegnum mín börn og
alla hina afkomendur þína hvað þú
varst einstaklega góður karl. Alltaf
þegar þau komu í heimsókn til ykkar
ömmu upplifðu þau væntumþykju
þína. Það var ævinlega stutt í sprellið
og gleðina, auk þess sem þau vissu að
þau áttu á vísan að róa með eitthvert
góðgæti frá þér. Eins var það þegar
þú komst í heimsókn. Þá spurðir þú
alltaf fyrst um börnin og komst iðu-
lega færandi hendi. Ég sá líka hvað
þú áttir stóran stað í hjarta þeirra
þegar ég sagði þeim frá því að nú
værir þú dáinn. Viðbrögð þeirra
sýndu mér hvað þeim þótti vænt um
þig og hvað þú varst góður afi.
Ég var líka heppinn að fá að vinna
undir þinni leiðsögn þegar ég hafði
aldur til. Þú varst góður og sanngjarn
yfirmaður og vildir öllum vel. Ég held
að nánast öllum sem unnu hjá þér við
smíðarnar hafi verið hlýtt til þín, þeir
upplifðu það sama og ég. Þú varst líka
ósérhlífinn og duglegur, trúðir því
sannarlega að vinnan göfgaði mann-
inn og okkur væri ætlað að skila góðu
dagsverki. Ég reyni líka að lifa eftir
þeirri hugsjón þinni.
Þú varst líka óskaplega hjálplegur
og þegar þínir nánustu stóðu í stór-
ræðum, þurfti ekki að biðja þig um
hjálparhönd. Þú veittir hana óbeðinn
og varst alltaf til reiðu búinn.
Ég vil því þakka þér kærlega fyrir
samferðina, afi minn, það var svo
sannarlega gott að eiga þig að.
Kristinn (Ninni).
Elsku afi minn.
Þú ert mín fyrirmynd, besta fyr-
irmynd sem ég get hugsað mér að
hægt sé að eiga, jafnt í íþróttum sem
og daglegu lífi. Þú bjóst yfir mörgum
einstökum eiginleikum. Þú skaraðir
fram úr í öllu sem þú tókst þér fyrir
hendur, og því mikilvægasta af öllu,
að vera góður maður og falleg sál. Þú
varst ekki bara vel gerður líkamlega,
sterkur og hraustur, heldur varstu
líka andlega þenkjandi, fljótur að átta
þig og með gott minni. Þú varst mikill
sálfræðingur og heimspekingur í þér
og vissir vel hvernig meðhöndla ætti
hin ýmsu mál. Þú varst traustur vin-
ur, sem gott var að tala við um allt. Í
minningunni geymi ég öll okkar
bestu samtöl. Þú hefur kennt mér
mikið, deildir með mér ýmsum ráðum
sem áttu að styrkja mig og mun ég
halda áfram að nýta mér það. Þú ráð-
lagðir mér vel afi minn. Þú varst
mesti íþróttamaður sem ég veit um.
Eldmóðurinn sem þú varst svo ríkur
af var einstakur og kraftinn sendirðu
mér á þeim tímum sem ég þurfti á því
að halda. Þú varst alltaf minn helsti
stuðningsmaður í badmintoninu. Þú
mættir á öll mót og ég fann vel fyrir
hinni góðu nærveru þinni. Ég mun
halda áfram að finna fyrir henni, bæði
við keppni og daglegt líf. Þú varst með
mér í anda þegar ég var erlendis að
keppa og ég veit að þar muntu vera í
komandi baráttu. Þú varst líka frábær
sögumaður. Ég naut þess að heyra
sögurnar þínar, t.d. frá því þegar þú
varst sveitinni og settir óteljandi met í
heyskap, smölun o.fl. og þegar þú
varst í lögreglunni og frjálsu íþrótt-
unum þar sem þú settir markið hærra
en allir aðrir og náðir því sem þú
stefndir að. Þetta veitti mér hvatn-
ingu. Takk fyrir öll fallegu kortin sem
þú færðir mér. Þú varst mikið skáld
og ljóðin þín ylja mér um hjartarætur,
þau mun ég geyma og lesa og minnast
þín. Takk fyrir allt góðgætið á hurð-
arhúninum, súkkulaðirúsínur og
sviðasultu. Þú hafðir mikla trú á
orkunni úr matnum og varst svo góð-
ur að gefa mér orkuríkan mat fyrir
átökin. Takk fyrir ómetanlegan stuðn-
ing, það var heiður að hafa þig á
fremsta bekk að hvetja sig í keppni.
Takk fyrir að vera besti afi í heim-
inum. Takk fyrir dugnaðinn, eldmóð-
inn og kraftinn. Þú breiddir orkuna út
til fólksins í kringum þig. Þú varst
alltaf hraustur, og stoltur af því, og ég
held að sýn þín á lífið og jákvæðnin
hafi haft mikið að segja um það. Að
hafa átt afa sem var svona mikill
íþróttamaður og snillingur í öllu er
ómetanlegt.
Ég ætla að ná markmiðinu okkar
afi minn. Þér fannst svo gaman að því
hvað mér gengur vel í badmintoninu
að ég veit að þú munt gefa mér aukinn
styrk á komandi mánuðum. Þú munt
fylgja mér á Ólympíuleikana og síðan
munum við fagna saman afrekum
okkar. Eins og ég sagði alltaf við þig,
þá fékk ég íþróttaeldmóðinn frá þér.
Ég mun minnast þín á svo marga
vegu. Sú mynd af þér sem ég mun
geyma ævilangt er þú í íþróttagalla og
íþróttaskóm, styrk ganga og sterkur
brjóstkassi, hlátur og velvild. Margir
merkir heimspekingar telja farsæld
æðsta og endanlega markmið mann-
legs lífs.
Elsku afi minn, þú varst farsæll og
allir sem urðu þess heiðurs aðnjótandi
að vera í kringum þig fengu kraft frá
þér.
Þín
Ragna.
Elsku afi Kiddi þú varst besti
langafi í heimi.
Þú varst svo góður afi. Nú ert þú
örugglega búinn að hitta afa Kaldal.
Þú varst svo góður dýravinur.
Ég man þegar þú fórst með okkur
til Böggýar frænku og varst að sýna
okkur hundana sem hún á.
Það var svo gaman.
Mér fannst svo gaman þegar ég og
Nonni áttum afmæli. Og þegar þú
komst í heimsókn komstu alltaf með
súkkulaðirúsínur til okkar.
Það var alltaf gott að koma í heim-
sókn til ykkar ömmu, þar var alltaf
hlaðborð með allskyns fíneríi, og þeg-
ar við fórum úr heimsókninni gafstu
okkur alltaf eitthvað gott.
Þú komst og horfðir á mig á æfingu
í fótbolta þegar ég var í 8. flokki.
Þú varst alltaf einn af þeim fyrstu
að koma í afmæli mitt og Örnu.
Það var alltaf gaman að tala við þig.
Og við ætlum að halda áfram að tala
við þig.
Þú varst svo góður við okkur og
alla.
Takk fyrir allt elsku Kiddi langafi.
Við munum aldrei gleyma þér.
Ástarkveðja
Jón Kaldal IV og Arna Kaldal.
Afi Kiddi hefur kvatt þennan heim.
Þegar við setjumst niður og rifjum
upp minningar tengdar afa, þá eru
þær mjög margar og skemmtilegar. Í
gamla daga varði afi miklu af sínum
frítíma niðri í Laugardal, ýmist að
stjórna eða dæma á frjálsíþróttamót-
um. Barnabörnin höfðu mikla ánægju
af því að sjá afa standa uppi á palli
með skeiðklukkuna og taka tímann á
hlaupurunum um leið og skotið af
startklukkunni reið af. Alltaf var hann
jafnglaður að sjá litlu barnabörnin sín
sem komin voru til að fylgjast með,
stolt af íþróttaafa. Afi var mikil fé-
lagsvera og góður við sitt fólk. Í mörg
ár kom afi alltaf á laugardagsmorgn-
um kl. 9 á Laugarásveginn með bakk-
elsi úr bakaríinu og þá var mikið
spjallað. Það voru notalegar stundir.
Afi var mikill morgunhani og sér-
staklega vinnusamur maður. Þegar
við Jói keyptum okkar fyrstu íbúð, þá
var afi mættur með hamarinn, til í
slaginn að skella upp sólpalli. Hann
taldi það ekki eftir sér að aðstoða aðra
og gefa af sér. Í því var hann einstak-
lega góður.
Síðar þegar barnabarnabörn komu
til sögunnar kom enn frekar í ljós
hversu mikið góðmenni og barnagæla
afi var. Til eru fjöldamargar myndir af
afa í leik með barnabörnunum og
barnabarnabörnunum.
Jói og Krummi minnast afa sem
hress og káts afa sem alltaf lumaði á
rúsínupoka og smá aur þegar hann
kom í heimsókn og núna í seinni tíð
þegar við komum til hans á Ásbraut-
ina. Þeir eiga eftir að sakna afa sem
alltaf gaf sér tíma til að kubba með
þeim, spila á potta með sleifum eða
telja með þeim gamla peninga sem
hann átti í skrifborðinu sínu.
Við munum minnast afa Kidda með
bros á vör fyrir léttleika sinn og góð-
mennsku.
Guðrún Kaldal, Jóhann G.
Jóhannsson, Jóhann Kaldal
og Krummi Kaldal.
Nú er hann elsku afi okkar fallinn
frá. Mikið er skrýtið að afi, sem var
svo órjúfanlegur hluti tilveru okkar
allra, sé farinn frá okkur.
Fyrstu minningar okkar tengjast
honum á einn eða annan hátt. Sum
okkar muna fyrst eftir afa í rauða
stólnum í Álfheimunum að leggja sig
eftir matinn og hlusta á fréttirnar.
Önnur muna fyrst eftir honum á Ás-
brautinni að setja sykur út í kakómal-
tið, en alltaf var hann sami góði afinn.
Þegar við hugsum um afa kemur
margt upp í hugann. Afi sem var alltaf
hress og kátur. Afi sem átti alltaf
súkkulaðirúsínur í skottinu og hafði
svo ósköp gaman af börnum og dýr-
um. Íþróttamaðurinn afi, alltaf í
íþróttagalla með greiðu í vasanum. Afi
sem kenndi okkur að tefla. Afi sem
átti alltaf klink í skrifborðsskúffunni
og alltaf að lauma að manni pening
eða nammi. Afi sem samdi ljóð og
skrifaði alltaf fallega texta í kort. Þeg-
ar við gistum svaf afi alltaf inni á skrif-
stofu og við fengum að sofa í afaholu
þar sem var besta sæng í heimi og afa-
lykt. Afi sem var svo stoltur af því að
vera úr Dölunum og stoltur af okkur
öllum. Þetta eru aðeins nokkrar hug-
renningar um elsku Kidda afa sem við
elskuðum svo mikið.
Ég gái út um gluggann minn
hvort gangir þú um hliðið inn.
Mér alltaf sýnist ég sjái þig.
Ég rýni út um rifurnar.
Ég reyndar sé þig alls staðar.
Þá napurt er, það næðir hér
og nístir mig.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson.)
Hvíl í friði, elsku afi, við munum
sakna þín.
Tinna, Lára, Hulda, Jökull
og Kolfinna Kristinsbörn.
Mér auðnaðist ekki að kynnast
Kristni fyrr en tekið var að síga á ævi-
kvöldið hans. Ekki kom það að sök,
því hann var einstaklega ern og að
sama skapi ungur í anda og léttur í
lund. Fyrr en varði var ég farin að
kalla hann afa Kidda og hann farinn
að snúast í kringum mig og mína, sá
óvenju greiðvikni og bóngóði maður
sem hann var. Enginn greiði var svo
stór eða bón svo lítil, að afi Kiddi legði
sig ekki í framkróka við að koma mál-
um til leiðar. Alltaf reiðubúinn að
gefa; láta gott af sér leiða og helst
þannig að lítið bæri á. Ég komst síðan
fljótlega að því, að örlæti hans var ein-
lægt. Hann krafðist einskis á móti og
átti í raun jafn erfitt með að þiggja og
honum var eðlislægt að gefa. Það er
ekki lítið lán að fá að kynnast þannig
manni. Þá var hann einstaklega ljúfur
í viðmóti, átti auðsýnilega auðvelt með
að kynnast fólki og laða það besta
fram í því.
Fátt fór meira í taugarnar á honum
en grobb, hvort heldur innistæða væri
fyrir því eða ekki og þó að hann hefði
verið mikilvirkur byggingameistari á
einum mesta uppbyggingartíma höf-
Kristinn R.
Sigurjónsson