Morgunblaðið - 12.11.2007, Blaðsíða 28

28 MÁNUDAGUR 12. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝
Ástkær sambýliskona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
HELGA GUÐJÓNSDÓTTIR,
Dalbraut 21,
áður Stangarholti 26,
sem lést sunnudaginn 4. nóvember s.l., verður
jarðsungin frá Fossvogskapellu þriðjudaginn
13. nóvember kl. 13:00.
Sveinn Teitsson,
Ágústa Bárðardóttir, Þorsteinn Þorsteinsson,
Guðbjörg Bárðardóttir, Garðar Einarsson,
Elínborg Bárðardóttir, Ómar Sigfússon,
Sigurbjörn Bárðarson, Fríða Steinarsdóttir,
Bárður Bárðarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
FJÓLA ÞORLEIFSDÓTTIR
ljósmóðir,
Hólavegi 21,
Sauðárkróki,
lést þann 6. nóvember.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn
17. nóvember kl. 11.00.
Þorleifur Ingólfsson, Brynja Ólafsdóttir,
Guðmundur Örn Ingólfsson, Sigríður Sigurjónsdóttir,
Jóhann Helgi Ingólfsson, Hrönn Pétursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ GuðbergurGuðnason fædd-
ist í Hlíð í Hruna-
mannahreppi 5.
mars 1924. Hann
lést 3. nóvember sl.
Hann var sonur
hjónanna Guðna
Jónsonar frá
Tungufelli í sömu
sveit f. 20.04. 1895,
d. 07.11. 1982 og
Kristínar Jóns-
dóttur f. 02.04. 1892,
d. 03.06. 1988 frá
Granda í Arnarfirði.
Systkini Guðbergs eru: Sigurjón
f. 6.11. 1917, Jón f. 31.10. 1920,
Davíð Brynjólfur f. 14.12. 1922, d.
30.03. 2003, Jóhanna f. 01.06. 1925,
d. 24.07. 2005. Guðmundur f.
24.01. 1931 og Guðrún f. 24.01.
1931.
Fyrri kona Guðbergs var Jónína
Guðrún Kristmundsdóttir frá
Kaldbak í Hrunamannahreppi f.
27.08. 1926, d. 09.12.1967. Þeirra
börn eru 1) Elín Kristrún f. 24.06.
börn af fyrra hjónabandi.
Guðbergur ólst upp í foreldra-
húsum að Jaðri í Hrunamanna-
hreppi. Að loknum barnaskóla á
Flúðum fór hann í Bændaskólann
að Hvanneyri 1944-1946. Að loknu
námi tók hann til við búskap með
foreldrum og Davíð bróður sínum
þar til þau hættu búskap 1964.
Guðbergur kvæntist Jónínu Guð-
rúnu Kristmundsdóttur 28.08 1954
og byggðu þau nýbýlið Jaðar II
þar sem þau stunduðu búskap þar
til Jónína lést 9.12. 1967. Guð-
bergur kvæntist Mögnu Ágústu
Runólfsdóttur 24. október 1973 og
bjuggu þau á Jaðri til ársins 1978
er þau brugðu búi og fluttust til
Reykjavíkur. Þar stundaði Guð-
bergur verslunarstörf hjá Jes Zim-
sen, fyrst sem afgreiðslumaður í
versluninni í Ármúla og síðar sem
verslunarstjóri í Hafnarstræti.
Guðbergur var virkur í fé-
lagsstarfi og var m.a. formaður
Ræktunarfélags Hrunamanna um
árabil og sat í hreppsnefnd Hruna-
mannahrepps í 12. ár. Síðustu árin
bjó hann í Árskógum 8 í Reykjavík.
Útför Guðbergs verður gerð í
dag frá Seljakirkju og hefst at-
höfnin kl 13.
1955, lífeindafræð-
ingur, maki Magnús
Magnússon fram-
kvæmdastjóri f.
22.02. 1954. Börn
þeirra eru a) Magnús
Bergur nemi, f. 12.07.
1984, b) Jónína
Guðný, nemi f. 20.04
1987, c) Súsanna
Hrund nemi f. 16.12.
1992. 2) Guðni, fiski-
fræðingur f. 22.10.
1958, kona hans er
Jóhanna Jónsdóttir
lífeindafræðingur f.
28.10. 1958. Dóttir þeirra er Krist-
ín Anna, nemi f. 14.02. 1988. Fyrir
átti Jóhanna soninn Friðrik Óskar
Friðriksson tölvunarfræðing f.
24.05. 1978, sambýliskona hans er
Steinunn Ósk Geirsdóttir nemi f.
06.08. 1982 og eiga þau dótturina
Iðunni Lilju f.11.11. 2003. Síðari
kona Guðbergs var Magna Ágústa
Runólfsdóttir frá Gestsstöðum í
Kirkjubólshreppi f. 14.07.1925, d.
01.10.2005. Fyrir átti Magna 7
Á kveðjustund föður og tengda-
föður, koma margar minningar upp í
hugann. Guðbergur eða Bergur eins
og hann var jafnan kallaður fluttist
tveggja ára að Jaðri í Hrunamanna-
hreppi þar sem hann ólst upp hjá for-
eldrum sínum og systkinum. Þar
lagði hann stund á búskap, fyrst með
foreldrum sínum og í félagi við Davíð
bróður sinn. Eftir að þau hættu bú-
skap 1964 og fluttu til Reykjavíkur
hélt hann áfram búskap á Jaðri með
fjölskyldu sinni. Búskapinn stundaði
Bergur af natni og umhirðu og nýtt-
ist honum vel nám og hugmyndir frá
Bændasólanum á Hvanneyri. Snyrti-
mennska var honum í blóð borinn og
bar öll umgengni hans þess vel
merki. Vel var gengið um útivið og
hey skorin beinum skurðum, vel var
rakað og sópað og skepnur vel fóðr-
aðar. Bergur hafði mikið yndi af
smalamennskum og var jafnan leitað
í högum og afrétti þar til nær víst var
að fé væri fram komið. Tók hann
m.a. þátt í þeirri nýbreytni að leita
fjár á afréttum með þyrlu. Stór hluti
af búskap er ræktun og gegndi
Bergur formennsku í Ræktunar-
félagi Hrunamanna um árabil. Berg-
ur var frekar hlédrægur að eðlisfari
en tókst meðvitað á við óframfærni
sína m.a. með námi í fundarsköpum
og ræðumennsku. Hann var kosinn í
hreppsnefnd Hrunamannahrepps en
þar lét hann ekki síst til sín taka á
vettvangi gróðurverndar, afréttar-
og samgöngumála. Oft var gest-
kvæmt á Jaðri og naut Bergur þess
að taka vel á móti fólki.
Eftir að Bergur fluttist til Reykja-
víkur lagði hann stund á verslunar-
störf hjá Jes Zimsen, fyrst við af-
greiðslu og síðar sem
verslunarstjóri. Þá var sá aukni frí-
tími sem gafst nýttur til að ferðast
og skoða landið sem hann hafði mikið
yndi af. Auk þess var tekið til hönd-
um við landgræðslu og skógrækt í
landi Jaðars á austurbakka Hvítár
við Gullfoss. Þar hefur landi verið
breytt úr foklandi og rofabörðum í
gróið land og birkiskóg. Eftir að
dagsverkinu lauk tók Bergur til við
að rita minningar sínar. Þar sagði
hann af vandvirkni frá lífshlaupi sínu
og öllum þeim miklu breytingum og
framförum sem urðu í hans búskap-
artíð. Lagði hann sig fram við gera
grein fyrir verklagi og venjum við
búskapinn. Við það verk naut hann
aðstoðar og samstarfs bræðra sinna.
Bergur sendi m.a. afrit af skrifum
sínum til þjóðminjavarðar til varð-
veislu.
Eins og oft er á langri lífsleið
verða brekkur á vegi. Í veikindum
eiginkvenna sinna lagði hann sig
fram af mikilli fórnfýsi. Bergur var
ekki mikið fyrir að bera tilfinningar
sínar á torg þótt skilaboð dagsins í
dag séu í öðrum anda. Engu að síður
kom hann jafnan fram af æðruleysi.
Upprunninn var honum ofarlega í
huga og jafnan réð hann í drauma
um smalamennskur og þá ráðið í
fjölda og lit fjár og gang í smala-
mennskum. Fór hann oft nærri um
að segja til um tíðarfar, veðurbrigði
og óorðna atburði. Við viljum þakka
pabba fyrir alla þá umhyggju og
hlýju sem hann veitti okkur og okkar
fjölskyldu.
Blessuð sé minning þín.
Guðni og Jóhanna.
Með þessu fáu orðum vil ég minn-
ast tengdaföður míns, Guðbergs
Guðnasonar frá Jaðri. Margt leitar á
hugann og margs er að minnast við
andlát Bergs. Leiðir okkar lágu sam-
an fyrir 45 árum síðan þegar ég fór 8
ára í kaupavinnu að Tungufelli sem
er næsti bær. Fljótlega komst ég að
því hvaða mann Bergur hafði að
geyma. Snyrtimennsku, hlýju, gest-
risni og hófsemi.
Ég var einnig svo lánsamur að
kynnast fyrri konu hans og móður
konu minnar henni Jónínu. Hlýr
faðmur og myndarskapur var þar á
bæ. Bergur var þannig kostum bú-
inn að hann hefði getað valið sér
starfsvettvang að vild en tíðarandinn
og aðstæður réðu valinu. Árrisull, at-
hugull og vinnusamur gekk hann
skipulega til verka.
Líf Berg hefur ekki alltaf verið
dans á rósum og erfitt hefur það ver-
ið honum að missa Jónínu konu sína
frá tveimur ungum börnum. Það var
huggun harmi gegn að hann átti
góða að.
Seinna gekk Bergur aftur í gegn-
um erfiða tíma þegar seinni kona
hans Magna veiktist. Þau erfiðu
veikindi tóku mjög á Berg þar sem
hann af mikilli fórnfýsi og æðruleysi
aðstoðaði maka sinn eftir mætti þar
til hún andaðist fyrir tveimur árum.
Það er lofsvert hversu mikið hann
vandaði sig við að styggja ekki nokk-
urn mann og að gefa hverjum og ein-
um sitt tækifæri. Aldrei heyrði ég
hann hallmæla neinum manni og
heldur rétti hann hlut þess sem hon-
um fannst hallað á. Heimurinn væri
betri ef hann ætti fleiri slíka.
Ég er þakklátur fyrir að börn okk-
ar Kristrúnar, Magnús Bergur, Jón-
ína Guðný og Súsanna Hrund fengu
að kynnast þessari góðu fyrirmynd
og þá sérstaklega síðustu ár þegar
hann gat betur gefið sig að þeim.
Reyndar hefur Bergur tekið þátt í
uppeldi margra skyldmenna sem
eiga honum þakkir skilið. Ég vil
þakka tengdaföður mínum kærleik-
ann og samfylgdina í gegnum árin.
Ég bið Guð að varðveita hann og
blessa.
Magnús Magnússon.
Margs er að minnast og mikið að
þakka þegar við kveðjum nú kæran
frænda. Jákvæðni, heiðarleiki og
sterk samfélagsvitund einkenndi
Berg og hann miðlaði umhverfi sínu
miklu. Hann hafði ríka réttlætis-
kennd og siðferðisþroska og mat
samferðafólk sitt eftir mannkostum
en ekki stöðutáknum.
Bergur, sem var ári eldri en
mamma, lagði virka hönd á plóg við
uppeldi okkar systra því auk afa,
ömmu og mömmu voru Davíð, Berg-
ur og Gunna móðursystkini okkar á
heimilinu svo og Snorri, gamall mað-
ur sem bjó á Jaðri áður en fjölskylda
okkar flutti þangað.
Bergur var óþreytandi við að
kenna okkur og fræða og fléttaði það
inn í dagleg störf. Margföldunartafl-
an var auðlærð í fjósinu með því að
þeir Davíð sendu okkur fram og til
baka milli sín til að láta okkur flytja
hinum tíðindin um þrisvar sinnum,
fjórum sinnum o.s.frv. þar til við
kunnum örugglega allt utan bókar.
Síðar var ekki flókið að sýna fram á
Arkimedesarlögmálið þegar mjólk-
urbrúsunum var sökkt í kælinn og
þeir ruddu frá sér þyngd sinni af
vatni. Svipuðu máli gegndi um aðra
þætti, s.s. samband fóðurgjafar og
afurða, áburðarnotkun og uppskeru
en líklega fór umfjöllun um viðgerðir
á traktor og jeppa nokkuð fyrir ofan
garð og neðan hjá okkur, a.m.k.
þeirri eldri.
Bergur var búfræðingur frá
Hvanneyri og hafði því góða mennt-
un á sínu sviði. Félagsbú afa, Bergs
og Davíðs, sem Bergur tók síðar við
að fullu, var fyrirmynd vel rekins
fyrirtækis. Þar ríkti fyrirhyggja og
skipulag. Bókhald og afurðaskrán-
ing veitti góða yfirsýn yfir afkomu.
Hver tími ársins átti sín viðfangsefni
og aldrei kom neitt flatt upp á menn,
svo sem að heyvinnutæki væru í
lamasessi þegar fyrst viðraði til
sláttar eða að lambamerki skorti við
upphaf sauðburðar. Aldrei var girð-
ingum leyft að sligast né byggingar
látnar drabbast. Gæðastjórnunar-
hugtakið var lítt þekkt á búrekstr-
arárum Bergs en var þó hinn rauði
þráður í störfum hans. Hann var
mikill ræktunarmaður og með elju
og þrautseigju tókst að breyta upp-
blásnum rofabörðum og örfoka mel-
um inn með Hvítá í gróið kjarrlendi.
Því starfi hélt hann áfram svo lengi
sem kraftar entust.
Bergur var kallaður til forystu á
ýmsum sviðum í sveitarfélagi sínu og
gegndi öllu með prýði. Hann var
bókelskur og fróðleiksfús, hafði sér-
stakan áhuga á jarðfræði og fornleif-
um, þótti gaman að setja saman vís-
ur og kvæði og ræddi þjóðmál af
áhuga til síðasta dags. Hann var
óþreytandi að heimsækja Björgu á
Skógarbæ og stytta henni stundir.
Fyrir það er þakkað og hans er sárt
saknað.
Við systurnar þökkum það góða
veganesti sem þessi mikli mann-
kostamaður veitti okkur. Við erum
forsjóninni þakklátar fyrir að hafa
fengið að hafa Berg svo lengi á meðal
okkar. Kristrúnu og Guðna vottum
við samúð svo og fjölskyldum þeirra.
Guð blessi minningu Guðbergs
Guðnasonar.
Lilja og Björg.
Kveðjustundin er runnin upp, ekki
bjóst ég við því að hún kæmi svo
fljótt. Afi minn var mikill snyrtipinni
og vildi hafa allt í röð og reglu í kring
um sig.
Það var alltaf gaman að koma í
heimsókn til afa, hann vildi alltaf allt
fyrir alla gera og var alltaf mjög
þakklátur fyrir það sem gert var fyr-
ir hann. Hann afi sýndi mér alltaf
mikla þolinmæði þó að ég sjálf ætti
ekki alltaf mikið af henni og kenndi
mér og sýndi ýmislegt, hvort sem
það var að kenna mér að spila eða
kenna mér um hluti sem við rákumst
á þegar við fórum út í gönguferðir.
Afa þótti líka mjög vænt um sveit-
ina. Hann hafði gaman af því að vera
úti í náttúrunni og græða upp landið
og reyndi að fylgjast með hvernig
plöntunum vegnaði. Afa verður sárt
saknað en minning hans lifir.
Kristín Anna.
Við biðjum að þér ljóssins englar lýsi
og leiði þig hin kærleiksríka hönd
í nýjum heimi æ þér vörður vísi,
sem vitar inn í himnesk sólarlönd.
Þér sendum bænir upp í hærri heima
og hjartans þakkir öll við færum þér.
Við sálu þína biðjum guð að geyma,
þín göfga minning okkur heilög er
(Guðrún Elísabet Vormsdóttir.)
Ekki grunaði mig er við Bergur
keyrðum saman inn í Deild og fylgd-
umst með þegar smalað var í Tungu-
felli á liðnu hausti, að hann ætti svo
stutt eftir ólifað. Því svo hress var
hann og glaður, við rifjuðum upp ör-
nefni og atvik tengd þeim. Ég iðrast
þess nú að hafa ekki skapað okkur
fleiri svona daga nú í seinni tíð.
Frá 12 ára aldri var Bergur mér
sem faðir. Ég átti heimili hjá honum
og systur minni á Jaðri í 6 ár. Aldrei
man ég eftir að hann reiddist mér, þó
oft hafi verið tilefni til, en tók á öllu
með ákveðni og festu. Einhvern tíma
fannst mér ég ekki vera nógu vand-
virk við verkin mín, því Bergur var
alveg sérstakt snyrtimenni. Þá sagði
hann: ,,Í lífinu er ekki hægt að gera
betur en sitt besta“. Í þessum orðum
finnst mér fólgin hógværð hans í hví-
vetna.
Við deildum saman sorg og gleði
en alltaf var hann kletturinn í hafinu
sem aldrei haggaðist.
Bergur átti það til að setja saman
vísur en ekki var hann að flíka því
mikið. Mig langar samt að lokum að
láta fylgja hér vísu eftir hann, sem
lýsir huga hans nú í seinni tíð.
Örlagavefi enginn skilur.
Allt er hulið hlýrri móðu.
Hugarorka hjartans styður.
Hjálpa bænir þeirra hljóðu.
Um leið og ég kveð Berg mág
minn þakka ég honum allt það sem
hann var mér og mínum í gegnum
árin. Bið ég guð að blessa hann og
varðveita í nýjum heimkynnum.
Elín Kristmundsdóttir.
Á útmánuðum 1954 fékk ég bréf
frá systur minni, Jónínu Guðrúnu
Kristmundsdótturá Kaldbak í
Hrunamannahreppi. Ég var þá sex-
tán ára og nýbyrjaður nám í
Menntaskólanum á Laugarvatni. Í
bréfinu tjáði hún mér- og kom ekki á
óvart – að hún mundi á komandi vori
giftast unnusta sínum, Guðbergi
Guðnasyni á Jaðri í sömu sveit, og
hefja þar búskap með honum.
Einnig væri ákveðið að faðir okkar
brygði búi á Kaldbak sama vor og
bernskuheimili okkar systkina leys-
ast upp. Mér væri velkomið að flytj-
ast með ungu hjónunum, ásamt
yngstu systur okkar, að Jaðri og eiga
þar heima svo lengi sem ég vildi.
Næstu árin var ég í skólum á vet-
urna og ýmiss konar vinnu utan
heimilis á sumrin. Hjá systur minni
og mági á Jaðri átti ég heimili, at-
hvarf og skjól – og naut hjá Bergi
fósturs og föðurlegrar umhyggju á
viðkvæmum aldri. Það lýsir dreng-
skap hans að taka að sér tvö yngstu
systkin konu sinnar. Og föður okkar,
sem greindist með ólæknandi
krabbamein sama vor, tóku þau hjón
einnig til sín og hjúkruðu honum til
dauðadags.
Bergur stundaði búfræðinám á
Hvanneyri í tvo vetur; hann eignað-
ist góðar minningar um dvöl sína þar
og ævilanga vináttu við skólafélaga.
Hann stofnaði eigið býli, Jaðar II,
þegar hann kvæntist. Hann kunni
vel til alls þess er laut að hefðbundn-
um sveitabúskap. Jarðræktin var
helsta áhugamál hans á því sviði og
um skeið gegndi hann formennsku í
Ræktunarsambandi Hrunamanna,
auk fleiri trúnaðarstarfa í hreppn-
um. Hitt fór hann aldrei dult með að
vel hefði hann getað hugsað sér ann-
að lífsstarf en búskap. Svo fór líka að
hann ákvað að bregða búi og flytjast
til Reykjavíkur árið 1978. Þar réðst
hann til verslunarstarfa og lengst
hjá járnvöruverslun Ziemsens. Þá
var breyting orðin á högum hans og
höfðu skipst á skin og skúrir: Árið
1967 veiktist Jónína kona hans og
lést af völdum krabbameins í desem-
ber það ár, fjörutíu og eins árs göm-
ul, frá tveimur ungum börnum
þeirra. Fyrstu misserin eftir lát
hennar voru Bergi erfið, og þá kom í
ljós hve miklu þreki hann bjó yfir.
En árið 1970 réðst til hans mikilhæf
dugnaðar- og atorkukona, Magna
Guðbergur Guðnason