Morgunblaðið - 12.11.2007, Side 32

32 MÁNUDAGUR 12. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Elín Mar-íusdóttir fædd-
ist í Vestmanna-
eyjum 4. ágúst
1919. Hún andaðist
á Hjúkrunarheim-
ilinu Skógarbæ að
kvöldi 31. október
síðastliðins. For-
eldrar hennar voru
hjónin Vigdís Eyj-
ólfsdóttir, f. í
Snjallsteinshöfð-
ahjáleigu í Land-
sveit 26.8. 1893, d.
3.5. 1977, og Mar-
íus Jóhannsson, f. í Ormskoti
undir Eyjafjöllum 5.6. 1891, d.
1.11. 1983. Systkini Elínar eru:
1) Eyþór Elías, f. í Vest-
mannaeyjum 18.11. 1916, d. 2.3.
1917, 2) Ásta, f. í Vestmanna-
eyjum 20.2. 1918, d. 12.5. 2007,
3) Eyrún, f. í Reykjavík 21.6.
1923, d. 18.1. 1999, 4) Már, f. í
Reykjavík 22.4. 1926, d. 29.3.
1936, 5) Guðbjörg Lilja, f. í
Reykjavík 19.2. 1929, og 6) Jó-
hann Már, f. í Reykjavík 16.11.
1935.
Elín giftist í skrúðgarðinum
við Múlakot í Fljótshlíð 23. júní
1946 Ólafi Birni Guðmundssyni
Vigdís, f. 30.12. 1949, maki Guð-
mundur Eiríksson, f. 26.10.
1947. Börn þeirra: a) Guðrún
Dögg, f. 29.6. 1973, maki Óttar
Freyr Gíslason, f. 1969. b) Ólaf-
ur Björn, f. 6.5. 1977, unnusta
Vigdís Pétursdóttir, f. 1975. c)
Elín Vigdís, f. 31.10. 1985, unn-
usti Jóhann Meunier, f. 1976. d)
Helga, f. 22.7. 1988. 3) Maríus, f.
5.6. 1955, maki Helga Sigurð-
ardóttir, f. 14.2. 1954. Börn
þeirra eru Jóhann Teitur, f.
21.2. 1978, Elín, f. 24.3. 1984,
unnusti Karl Erlingur Oddason,
f. 1983, og Þórey María, f. 24.10.
1986. 4) Elín Soffía Ólafsdóttir,
f. 31.10. 1957, maki Gylfi Magn-
ússon, f. 24.7. 1957. Synir þeirra
eru Tryggvi, f. 13.1. 1993 og Eg-
ill, f. 9.7. 1995. Sonur Ólafs og
Jóhönnu H. Bergland er Guð-
mundur Hannes, f. 28.4. 1942,
maki Anna Lilja Stefánsdóttir, f.
2.8. 1944. Þau eiga fjögur börn
og fimm barnabörn.
Elín ólst upp í Reykjavík. Hún
lauk prófi frá Verzlunarskóla Ís-
lands árið 1937. Aðalstarf henn-
ar var húsmóðurstarfið en auk
þess vann hún ýmis verslunar-
og ritarastörf. Fjölskyldan bjó
lengst af í Langagerði 96 í
Reykjavík.
Elín verður jarðsungin frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
lyfjafræðingi, f. á
Sauðárkróki 23.6.
1919. Foreldrar
hans voru Þórey
Ólafsdóttir, f. 23.8.
1895, d. 17.11. 1945
og Guðmundur
Björnsson bóndi í
Tungu í Göngu-
skörðum, f. 20.7.
1894, d. 8.4. 1956.
Börn Elínar og
Ólafs eru fjögur: 1)
Björn Már, f. 24.9.
1947, maki Sigríður
Ólafsdóttir, f. 7.4.
1949. Börn þeirra: a) Ólafur
Már, f. 11.4. 1969, maki Þóra
Þórisdóttir, f. 1969. Börn þeirra
Björn Már, f. 1990, Þórir Sveinn,
f. 1994, Sóley, f. 1996 og Tómas
Andri, f. 2003. b) Hjalti Már, f.
16.5. 1972, maki Sigríður Rut
Júlíusdóttir, f. 1975. Dætur
þeirra Áslaug, f. 2005 og Þórey,
f. 2007. c) Elín María, f. 8.4.
1977, maki Hrafnkell Pálm-
arsson, f. 1976. Dætur þeirra
Sigríður, f. 1999 og Tinna Mar-
grét, f. 2003. d) Birgir Már, f.
27.8. 1983, unnusta Hilda Valde-
marsdóttir, f. 1983. e) Anna
María, f. 11.2. 1987. 2) Þórey
Eins og ljúfur, bjartur dagur
hefur líf mitt gengið hjá
í ljósi augna þinna,
svifið eins og blærinn
um sumarfjöllin blá
til sólskinsdrauma minna
– draumanna sem lifðu
í ljósi augna þinna.
(ÓBG)
Ólafur Björn.
Nú kveð ég móður mína
og minningarnar skína
og létta þessa stund,
um elsku’ og ástúð þína
sem aldrei virtist dvína
og þína glöðu léttu lund.
Þér lét með litlum sálum
að leysa’ úr þeirra málum.
Þín vizka reyndist vel.
Að geyma Guð í hjarta
og gleði jafnan skarta.
Um síðir styttir upp öll él.
(BMÓ)
Börnin.
Amma hefur kvatt eftir langa og
farsæla ævi. Sem barnabarn hennar
upplifði ég hana sem einstaka konu,
fulla af hlýju, visku og ekki síst
gleði. Það var svo óskaplega stutt í
hláturinn sem var einstaklega smit-
andi og stundum óstöðvandi.
Í Langagerði voru allir velkomnir
og stundirnar á rauða bekknum í
eldhúsinu voru ómetanlegar og lifa í
minningunni. Maður gat alltaf nálg-
ast ömmu á sínum forsendum. Hún
hafði lag á að setja sig í spor ann-
arra hvort sem um var að ræða
barn, ungling eða fullorðinn og hún
kunni að hlusta. Ávallt hafði hún
tíma til að setjast niður og leysa
lífsgátuna en sem oftast kom hún
auga á jákvæðu og jafnvel spaugi-
legu hliðarnar á málum. Það var
eins og lífsgátan væri alltaf auðleys-
anleg með henni.
Hún sagði ávallt að hamingjuna
væri ekki að finna í áfangastaðnum
heldur í leiðinni þangað, nokkuð
sem ég hef alltaf haft að leiðarljósi.
Guð blessi minningu hennar.
Ólafur Már Björnsson.
Elín tengdamóðir mín hefur kvatt
okkur eftir langt og farsælt líf. Síð-
ustu árin dvaldist hún á Hjúkrunar-
heimilinu Skógarbæ.
Elínu eða Ellu eins og hún var
kölluð kynntist ég fyrir rúmum
fjörutíu árum.Ég var þá ung stúlka,
stödd á heimili þeirra Óla Björns í
Langagerði. Ella bauð mér að setj-
ast á rauða bekkinn í eldhúsinu og
drekka kvöldkaffi með fjölskyld-
unni. Ég þáði sætið og kvöldkaffið
með þökkum og síðar kom í ljós að
ég átti eftir að sitja oft á þessum
rauða bekk. Það má segja að þetta
hafi orðið minn brúðarbekkur, því
síðar giftist ég elsta syni þeirra
hjóna, Birni Má.
Ella var greind, glaðleg og
skemmtileg kona og ákaflega hlát-
urmild. Strangheiðarleg var hún,
heillynd og samviskusöm og mátti
ekki vamm sitt vita. Hún hafði gam-
an af að reyna að leysa lífsgátuna
og sá ætíð góðar hliðar á lífinu. Ella
átti því láni að fagna að eiga ein-
stakan lífsförunaut, Ólaf Björn og
voru þau óvenju samhent og sam-
stiga hjón. Frá þeim stafaði mann-
gæsku og hlýju.
Í Langagerði bjuggu þau sér fag-
urt heimili og innan þess réð Ella
ríkjum en úti í garðinum og í gróð-
urhúsinu réð Óli Björn. Bjó hann
fjölskyldunni þar sannkallaða para-
dís með blómunum sínum.
Barnabörnunum var Ella einstök
amma. Þau áttu hvert og eitt at-
hygli hennar óskipta ef hún á annað
borð tók að sér að gæta þeirra. Hún
ræddi við þau eins og þau væru
heimspekingar og það kunnu börnin
að meta.
Nú hefur Ella lagt upp í ferðina
löngu og ekki er ólíklegt að hún leiti
á vit fegurstu stjarnanna á himin-
hvolfinu. Megi stjarna hennar skína
þar skært um ókomna tíð.
Hafðu þökk fyrir allt, elskulega
tengdamóðir.
Sigríður.
Það sem mér fannst helst ein-
kenna tengdamóður mína var já-
kvætt viðhorf hennar til manna og
málefna. Hún einblíndi á það
skemmtilega og glettna við allar að-
stæður og leyfði engum að taka sig
of alvarlega. Á sama tíma var hún
hámenningarleg, með brennandi
áhuga á því fagra í öllum listgrein-
um, bókmenntum, leiklist og tónlist.
Það leið öllum vel í návist hennar.
Hvernig var annað hægt? „O, hvað
þú ert sæt“, „Sjáðu hvað hann er
sætur“ var hennar viðkvæði.
Langagerðið var sannkallað kær-
leiksheimili og var ástarsamband
þeirra Ólafs Björns og gagnkvæm
virðing einstök. Þessir eiginleikar
lifa í minningunni en ekki síður í
fari afkomenda sem gátu ekki ann-
að en tekið Elínu sér til fyrirmynd-
ar. Ég þakka þá alúð sem hún ávallt
sýndi mér og mínum, í mínu tilfelli
nánast frá fyrstu mínútunum eftir
að ég settist á rauða bekkinn í eld-
húsinu. Blessuð sé minning hennar.
Guðmundur.
Hún elsku amma okkar í Langó
var okkur systkinunum yndisleg
amma. Það var alltaf mikil tilhlökk-
un í okkur þegar við heimsóttum
ömmu og afa í Langagerðinu. Afi
heilsaði okkur úr garðinum og inni
beið amma með kók í gleri og krem-
kex sem var það besta sem við gát-
um hugsað okkur. Amma hafði
þennan eiginleika að í kringum
hana ljómaði allt af gleði. Hún var
brosmild, kát og með einstaklega
smitandi hlátur. Við gátum setið svo
tímunum skipti með ömmu í leiknum
„amma, komdu að hlæja“ þar sem
amma byrjaði að hlæja og strax
smitaði það út frá sér þannig að allir
sem í kringum hana voru gátu ekki
haldið í sér hlátrinum. Amma kenndi
okkur einnig að spila lönguvitleysu
sem gat haldið endalaust áfram og
endaði yfirleitt í einni stórri vitleysu
og miklum hlátrasköllum.
Amma hafði einstakt lag á því að
láta öllum líða vel í kringum sig.
Hún sá einungis það jákvæða í fólki
og hrósaði því við hvert tækifæri.
Sama hvar við vorum stödd á okkar
uppvaxtarárum horfði amma alltaf á
okkur aðdáunaraugum yfir því
hversu góð og falleg við værum. Má
því segja að þegar við fórum frá
ömmu vorum við alltaf örlítið stærri
en við vorum þegar við komum til
hennar.
Eftir að amma flutti á Skógarbæ
voru ófáar sögustundirnar með afa
heima í Langagerði þar sem hann
sagði okkur sögur af ömmu og voru
þær hverri annarri yndislegri. Hvar
sem amma kom var hún hrókur alls
fagnaðar, spilaði og söng og bros-
mildi hennar og hlátur lýstu upp
umhverfið.
Nú þegar við kveðjum ömmu okk-
ar þá erum við stolt af því að vera
barnabörnin hennar, því hún gerði
svo sannarlega heiminn betri og feg-
urri.
Birgir Már og Anna María.
Amma var stórfengleg kona í
litlum líkama en hún þreyttist aldrei
á því að benda á að hún væri sko
hærri en einn og sextíu, teinrétt í
baki var hún nefnilega einn sextíu
og EINN á hæð. Það var alltaf til-
hlökkunarefni að fara í Langó, lagt
var upp í langferðir í strætó til að
gista og búa til bæli á háaloftinu þar
sem ótrúlega fjársjóði var að finna.
Þegar afi kom heim úr vinnunni var
oft búið að umturna stofunni, sófinn
á hvolfi og Langagerðið orðið að
sófa- og teppahöll þar sem amma
drottning/grýla ríkti yfir skríkjandi
barnaskara sem samanstóð af sjó-
ræningjum, skrímslum og prinsess-
um. Auðvitað skríkti amma manna
mest, hún hló svo dátt að tárin
streymdu úr augunum enda var oft
það fyrsta sem barnabörnin sögðu
þegar komið var í Langó „amma,
koddu að hlæja“ og svo var hlegið
tímunum saman. Við slógumst um
að ná hásætinu á hitaristinni í stig-
anum þar sem legið var í allra besta
yfirlæti í heimi að lesa – djásna-
skúffan í eldhúsinu, fagurfiskurísjó,
klepparinn, Andrésblaðasafnið,
rauða míníhillan, fornu barbídúkk-
urnar og beljudósin voru paradís.
Kók í gleri var lúxusinn hjá ömmu
Línu og fátt betra en að fá kaffi úti í
gróðurhúsi eða liggja út í garði í sól-
baði. Svo var gaman að baka en
amma vildi hafa allt pínulítið,
dvergsmákökur, hún drakk bara
kaffi úr örlitlum kaffibollum sem
minnkuðu með árunum og jafnvel
smæstu súkkulaðistykki voru skorin
í lekkerustu sneiðar.
Amma passaði okkur oft, hún var
til í allt, hvort sem það var grýlu-
leikur, fótbolti, vatnsslagur eða leik-
sýning. Hún var prakkari með en-
demum sem tók jafnvel þátt í að
stríða nágrönnunum á Flyðrugr-
anda. Þegar amma kom í heimsókn
laumaði hún oft ljúflega seðli í litlu
lófana á heimilinu og blikkaði glettn-
islega.
Amma var fagurkeri og blóma-
skreytingameistari enda með sinn
eigin blómálf við höndina. Afi og
amma voru alltaf yfir sig ástfangin
og ,,ræktuðu garðinn sinn“ af hlýju
og kærleika alla tíð. Samband þeirra
var yndislegt og það var eins og þau
væru sköpuð fyrir hvort annað. Ást-
arljóðin hans afa bera gæfuríku lífi
þeirra fagurt vitni.
Amma var drottning, grýla, leik-
stjóri, dansari, snillingur og stjarna.
Hún dró fram það besta í okkur öll-
um enda alltaf hlæjandi, með hrós-
yrði og bros á vör og jafnvel eftir að
hún veiktist var hún gleðigjafi sem
yljaði öllum um hjartaræturnar. Það
eru forréttindi að hafa átt svo stór-
kostlega ömmu sem geislar í minn-
ingu okkar allra.
Guðrún, Ólafur, Elín og Helga.
Elsku besta amma er látin eftir
langa og hamingjuríka ævi. Amma
Ella var ein af þeim konum sem lifa
lífinu lifandi, hún var alltaf hlæjandi
og með einstakt blik í auga sem
heillaði alla. Mér eru sérstaklega
minnisstæðar heimsóknirnar til
ömmu og afa í Langó, en við barna-
börnin kenndum þau alltaf við
Langagerðið enda var gott þangað
að koma. Á heimili þeirra ríkti alltaf
friður, hlýja og dillandi hlátur. Þar
var alltaf fundinn tími fyrir okkur
barnabörnin, lífið snerist um að vera
saman og hafa gaman. Ótal daga og
kvöld var ég hjá henni þar sem við
fórum í látbragðsleiki, klæddum
okkur upp í múnderíngar og döns-
uðum dansinn hennar ömmu „tilt/
skem“ sem fólst í því að tylla sér á tá
og síðan á hælana og mikið svaka-
lega gátum við alltaf hlegið mikið.
Yfirleitt þurfti ekki meira til en
,,amma, komdu að hlæja“ og þá
sprungum við úr hlátri. Það var allt-
af gaman að vera með ömmu.
Amma Ella var ein af þessum heil-
brigðu og hraustu konum sem fara í
sund á hverjum morgni, ég var svo
lánsöm að ég fékk oft að fara með
henni í laugina. Ég man enn hvernig
lifnað yfir öllum þegar hún kom of-
aní pottinn, allir fóru að brosa og
voru einhvern veginn kátari en áður
en hún kom. Þannig var hún, ljós
hennar lýsti upp líf flestra sem á
vegi hennar urðu.
Hún hafði alveg sérstakt lag á því
að láta öllum líða vel í kringum sig
og bar hag þeirra ávallt fyrir brjósti.
Ég er full stolts yfir að bera nafn
hennar og mun reyna að halda gild-
um hennar og lífssýn í heiðri. Þannig
verður lífið betra.
Guð blessi einstaka konu.
Elín María.
Minningar frá bernsku minni eru
allar á einn veg; Ella systir var óum-
deildur leiðtogi í systkinahópnum.
Hún hafði skarpa dómgreind, var
listfeng, úrræðagóð og vönduð til
orðs og æðis.
Ella var 10 árum eldri en ég og
annaðist mig sem lítið barn af elsku
og natni. Ég leit upp til hennar og
hún var mér góð fyrirmynd.
Ég kynntist Farfuglahreyfingunni
í gegnum Ellu og áttum við þar
margar skemmtilegar stundir sam-
an. Hún hafði einkar smitandi hlátur
og var oftar en ekki hrókur alls
fagnaðar.
Gæfuspor Ellu var að finna Óla
sinn, ljóðmælskan, léttstígan lyfja-
fræðing úr Skagafirðinum. Hún var
alla tíð samstiga manni sínum í
merkilegu frumkvöðlastarfi hans í
blómarækt á Íslandi.
Allt lék í höndum Ellu, jafnt heim-
ilishald sem listrænar hannyrðir.
Heimili þeirra Óla í Langagerði var
einstaklega fallegt. Viðmót þeirra
hjóna var ávallt hlýtt og einlægt
enda fjölsótt af vinum og vanda-
mönnum. Þau eignuðust fjögur börn,
sem bera foreldrum sínum fagurt
vitni.
Eftir að við báðar vorum komnar
með börn og buru voru ófáir göngu-
túrarnir farnir frá Langholtsvegin-
um upp í Langagerði þar sem við
nutum skemmtilegra stunda, oftar
en ekki í fallega garðinum þeirra.
Í mörg ár hittumst við systurnar
vikulega í laugunum, ásamt fámenn-
um hópi vina og náinna ættingja. Á
eftir fórum við í sundkaffi þar sem
bókmenntir og málefni líðandi
stundar voru rædd yfir rjúkandi
kaffi.
Fyrir meira en áratug náði Alz-
heimer-sjúkdómurinn undirtökunum
hjá Ellu systur. Söknuðurinn var sár
þegar hún smám saman hvarf okkur
inn á óþekkt svið. Á þessari stundu
býr þakklæti í huga mínum fyrir að
loks skuli hún laus úr viðjum þessa
erfiða sjúkdóms.
Fararheill og guðsblessun fylgi
kærri systur minni.
Óla Birni, börnum þeirra og fjöl-
skyldum votta ég innilega samúð
mína á skilnaðarstundu.
Lilja.
Elín Maríusdóttir
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari upp-
lýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er ekki
unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar
✝
Innilegar kveðjur og þakkir til allra sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
SIGRÍÐAR JÓHANNESDÓTTUR
húsmóður,
Gunnarsstöðum,
Þistilfirði.
Lifið heil.
Kristín Sigfúsdóttir, Ólafur H. Oddsson,
Jóhannes Sigfússon, Fjóla Runólfsdóttir,
Steingrímur J. Sigfússon, Bergný Marvinsdóttir,
Árni Sigfússon, Hanne Matre,
Ragnar Már Sigfússon, Ásta Laufey Þórarinsdóttir,
Aðalbjörg Þuríður Sigfúsdóttir, Jón Hallur Ingólfsson,
barnabörn og barnabarnabörn.