Morgunblaðið - 14.11.2007, Qupperneq 33

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. NÓVEMBER 2007 33
um til að hittast og fara út að borða
og vanalega kjafta fram eftir öllu.
Ekki má svo gleyma New York-ferð-
inni okkar fyrir hartnær ári. Hún er
auðvitað ógleymanleg og við vorum
farnar að leggja drög að annarri
slíkri von bráðar. Ef það var eitthvað
sem þú naust umfram annað þá var
það íslensk náttúra, fara í göngur og
anda að þér fersku lofti. Margar
ferðirnar náðirðu að fara í en aðrar
léstu þig dreyma um. Einni göngu
náðum við saman í sumar sem var
yndislegt og við nutum til hins ýtr-
asta.
Það er ekki hægt að segja að lífið
hafi alltaf verið dans á rósum hjá þér
Marta mín þótt auðvitað hafirðu átt
mörg yndisleg ár líka. En það var
sama hvert vandamálið var, alltaf
var tekið á því af aðdáunarverðri
skynsemi. Öll litlu skrefin sem þú
tókst og markmiðin sem þú settir þér
voru vel ígrunduð. Þú leist á veik-
indin eins og verkefni sem þú þyrftir
að klára til að takast á við hversdags-
lífið. Grænlandsförin var eitt af verk-
efnunum þínum sem hugsað var til
að setja punktinn aftan við þennan
kafla, veikindin voru að baki. Nýr
tími að taka við enda leit allt svo vel
út. Öll þessi barátta sem átti sér stað
og hvað ég var oft búin að fyllast
stolti af þér þegar áfangasigrum var
náð. En þetta blessaða líf er stund-
um svo furðulegt og svo ósanngjarnt.
Ég mun sjálfsagt seint fá skilið
hver tilgangurinn hefur verið með
þessu öllu saman. Það sem ég get
gert er að þakka fyrir að hafa kynnst
þér og notið stundanna með þér. Þín
er sárt saknað. Hvíl í friði. Elsku
Andrea mín, Halla og Guðmundur,
Nilli, Matta, fjölskyldur og vinir. Ég
votta ykkur mína dýpstu og innileg-
ustu samúð.
Guðný.
Við Marta ólumst upp hlið við hlið í
Mánasundinu og gengum hvort inn á
annars heimili án þess að banka. Þá
var ekki búið að malbika götuna og
við húsið þeirra í Mánasundi 6 var
sver og hár ljósastaur úr tré sem
lyktaði af tjöru. Þar lékum við
krakkarnir í hverfinu „fallin spýtan“
og í ómalbikaðan malarveginn dróg-
um við strik til að afmarka brenni-
boltavöll. Marta var meistari í að
skjóta sér undan boltanum og stóð
oftar en ekki uppi sem sigurvegari.
Þegar hún er nú dáin dettur mér
ekki annað orð en sigurvegari í hug
eftir að hafa fylgst með henni úr fjar-
lægð ganga í gegnum erfiðleika og
veikindi.
Fjölskylda Mörtu er fjölskylda
mín í samhengi litla þorpsins. Gamla
eldhúsborðið okkar, sem nú er ónýtt,
á sér ekki stað í minningunni nema
fyrir það fólk sem sat í kringum það.
Í hjarta mínu sit ég við það borð með
Höllu, Gvendi og Nilla og syrgi vin-
konu mína. Hugur okkar hjóna er
hjá fjölskyldu Mörtu og Andreu litlu.
Þótt Marta verði nú jarðsungin í
þeirri kirkju þar sem við klifruðum
saman upp í turn á steypustyrktar-
járnunum þegar hún var í byggingu,
þá mun sigurvegarinn lifa í huga
okkar hinna – sú sem gekk á jökul-
inn, sú sem barðist við krabbamein
og sú sem sigraði í brennibolta.
Bergur Þór Ingólfsson.
Af hverju af hverju spyr maður sig
aftur og aftur, og engin svör. Ég sit
hérna og er að reyna að skrifa um
hana Mörtu mína. Þetta er í annað
sinn á stuttum tíma sem ég sit og
skrifa minningargrein um persónu
sem var mér náin og hefur verið tek-
in frá okkur allt of snemma. Það er
ekki langt síðan ég hitti Mörtu og
urðu miklir fagnaðarfundir þá eins
og alltaf þegar við hittumst. Ég á eft-
ir að sakna þessara funda.
Ég og Marta vorum jafnaldrar og
gengum saman í grunnskóla Grinda-
víkur, við fermdumst saman og byrj-
uðum saman í Fjölbrautaskóla Suð-
urnesja. Þar áttum við oft góðar
stundir saman.
Á þessum tíma vorum ég og Nilli
bróðir hennar mikið saman og hafði
hún mjög gaman af okkur frændun-
um. Marta var mikil keppnismann-
eskja og var það í öllu sem hún tók
sér fyrir hendur.
Marta frænka var alltaf til í að
hjálpa ef maður bað um greiða. Einu
sinn sem oftar var ég að vandræðast
við fatakaup, þá var Marta mætt á
staðinn og var ekki lengi að velja föt
á kauða enda vön að hjálpa stóra
bróður. Síðastliðin ár höfum við ekki
sést mikið vegna þess að ég bý í Dan-
mörku en þegar við hittumst var það
alltaf jafn gaman og við töluðum
saman eins og við hefðum hist í gær.
Fyrir ári var fyrirtækið sem ég
vann fyrir með verkefni á Íslandi og
var ég svo heppinn að fá að fara í þá
ferð og gisti ég í Grindavík. Eitt
kvöldið ákvað ég að kíkja til Gvendar
og Höllu og sögðu þau mér að Marta
væri nýfarin frá þeim og að henni
þætti örugglega vænt um að hitta
mig. Ég fór og heimsótti hana þó að
klukkan væri orðin margt. Það var
svo gaman að sjá hvað hún var glöð,
hress og leit vel út. Ekki hefði ég trú-
að því þá að hún ætti bara eitt ár eft-
ir.
Ég kveð þig með söknuði og þú
munt ávallt eiga stað í hjarta mínu.
Elsku Marta þín verður sárt sakn-
að.
Ég og fjölskylda mín viljum votta
fjölskyldu Mörtu og dóttur hennar
Andreu Björt okkar dýpstu samúð.
Megi guð geyma og varðveita ykk-
ur öll.
Þín ótrúlega ég sakna
Oft skynja ég lífið sem ljótan draum
og leita þín er ég vakna
(neo)
Þú einn, í ljós er leiddir
það líf, er aldrei dvín,
og sjálfan dauðann deyddir,
ó, Drottinn minn, til þín
ég leita lífs í mæðum,
því líf og sál er þreytt,
æ, send mér hjálp af hæðum,
er huggun fái veitt.
Þitt lífsins ljósið bjarta,
æ, lát þú, Drottinn minn,
í mínum hug og hjarta
æ hafa bústað sinn,
á friðar leið það lýsi
um lífsins sporin myrk
og réttan veg mér vísi
með von um trúarstyrk.
(Þorsteinn Þorkelsson)
Sveinbjörn Ágúst Sigurðsson.
Magnaða Marta eru orðin sem
koma upp í huga okkar þar sem við
sitjum og minnumst kærrar vinkonu
og samstarfskonu í Grunnskóla
Grindavíkur, Mörtu Guðmundsdótt-
ur, sem lést langt fyrir aldur fram.
Hún var hvatamaðurinn að stofnun
Bókaklúbbsins, sem tengdi okkur
allar sterkum böndum. Oftast var
hún sú eina sem hafði lesið heima
þegar við hittumst og áttum góðar
stundir saman. Við hinar spurðum
bara hvaða bók hefði átt að lesa eða
höfðum lesið eitthvað allt annað.
Hún innleiddi jólaglögg og litlu jól
Bókaklúbbsins sem hún hélt heima
hjá sér eins og henni einni var lagið.
Saman fórum við í eftirminnilegar
sumarbústaðaferðir, hin síðasta var í
september síðastliðnum. Við slógum
upp golfmóti og Marta, sem hafði
aldrei snert á kylfu, vann farandbik-
arinn!
Fyrir okkur var Marta markmiða-
kona og með aðdáun fylgdumst við
með hvernig hún setti sér metnaðar-
full markmið í einkalífinu, í vinnunni,
í veikindum sínum, og hvernig hún
vann ötullega að því að ná þeim.
Marta var mikill fagurkeri og
kunni að gera vel við sig í þeim efn-
um. Hún hafði fallega hluti í kringum
sig, sótti leikhús og tónleika og tók
þátt í lífi og list af hjartans einlægni.
Hollustan og heilbrigt líferni var í
fyrirrúmi og fannst okkur skemmti-
legt hvernig hún gat sökkt sér í upp-
skriftir og tal um mat.
Marta var fylgin sér, hreinskilin,
hreinskiptin, ákveðin, vinur vina
sinna og hafði mjög sterkar skoðanir
á mönnum og málefnum. Hún var
einnig stolt kona og kom það berlega
í ljós þegar við urðum að fara hárfína
leið að henni til að fá hana til að sam-
þykkja að við stæðum fyrir fjáröflun
fyrir hana eftir að hún greindist með
brjóstakrabbamein. Hún hafði þar
hönd í bagga og lagði m.a. til að fjár-
öflunin færi fram 19. júní á kvenrétt-
indadaginn. Það átti vel við því að á
þessari samkomu voru saman komn-
ar um 100 konur á afskaplega
skemmtilegri og eftirminnilegri
samkomu þar sem hún, í okkar huga,
var svo sannarlega ein af kvenhetj-
unum.
Stundum gustaði hressilega af
Mörtu, hún gekk í verkin og ekkert
kjaftæði. Þegar hún var í þessum
gírnum hafði hún alveg húmor fyrir
því þegar við hlógum að henni því
hún þekkti sjálfa sig það vel.
Í huga hennar voru erfiðleikar til
að sigrast á. Hún leit á sjúkdóm sinn
sem viðfangsefni til að takast á við og
vinna úr. Þetta var einfaldlega verk-
efni sem þurfti að leysa og eins og
hún sagði sjálf þegar hún greindist í
fyrra skiptið, viðfangsefnið þurfti að
vinna 90% andlega og 10% líkam-
lega.
Við erum þakklátar fyrir að hafa
kynnst Mörtu og notið samvista með
henni þennan tíma. Hún markaði
djúp og eftirminnileg spor í líf okkar
allra.
Augasteininn hennar Mörtu, sem
hún elskaði og lifði fyrir er Andrea
Björt og finnst okkur skemmtilegt
að sjá hvernig sterku, öflugu genin
hennar Mörtu birtast í dóttur henn-
ar. Elsku Andrea Björt, þér og öðr-
um aðstandendum vottum við okkar
dýpstu samúð.
Bókaklúbburinn,
Guðrún Inga, Kristín M.,
María Eir, Rósa Signý
og Sólný.
Ég kveð í dag kraftmikla og
ákveðna unga konu sem ég kynntist
fyrir tíu árum. Leiðir okkar lágu
fyrst saman í Edinborg þar sem fjöl-
skyldur okkar beggja bjuggu í tvö
ár. Samband okkar byggðist hægt
og örugglega upp og þróaðist í
trausta og góða vináttu. Þótt við
byggjum síðar hvor í sínu landinu
slitnaði aldrei strengurinn sem
myndaðist á milli okkar í Skotlandi
og er það ekki síst að þakka trygg-
lyndi því sem einkenndi Mörtu.
Marta var góð og fyrirmynd varð-
andi lífsstíl, sérstaklega sú festa sem
hún sýndi í heilbrigðum lífsháttum.
Hún kom sínum skoðunum til skila
með festu og ákveðni og var mér fyr-
irmynd að því leyti, þó svo að ekki
væru allir jafn fúsir að taka við boð-
skapnum. Hún var ekkert að skafa
utan af því ef henni mislíkaði gjörðir
okkar hinna.
Marta var hetjan okkar allra. Af
henni geislaði óbilandi þrek og
hreysti. Hún var fljót að tileinka sér
góða siði, sérstaklega ef minnst var á
hollustu og hreyfingu. Að hreyfa
skrokkinn og halda sér í formi var
henni mikils virði. Þegar við fórum
eitt sinn saman í sumarfrí voru
hlaupaskórnir með. „Jú, ég verð að
taka sprettinn á hverjum degi.“
Skórnir fengu að finna fyrir því.
Marta var vel lesin og naut þess að
hlusta á tónlist. Þar var gott að
heimsækja Mörtu og bjó hún sér og
dóttur sinni ávallt fallegt heimili.
Marta hafði ákveðnar skoðanir á
mönnum og málefnum. Alltaf var
hún að leita lausna á viðfangsefnum,
bæði fyrir sjálfa sig og aðra.
Marta var leiðtogi og gerandi í
lífshlaupi sínu og fór sínar eigin leið-
ir. Hún ákvað að ljúka kennaranámi,
hóf störf erlendis og líkaði strax vel.
Marta var góð móðir og traustur
uppalandi, alltaf var hægt að leita
eftir góðum ráðum sem sum komu
þótt ekki væri beðið um þau. Þannig
hikaði hún ekki við að benda mér á ef
henni fannst barnið vera að ganga of
langt. Börn ættu sjálf að bera ábyrgð
og það þurfti að hafa reglu á hlut-
unum. Þegar fjölskylda mín fluttist
vestur um haf í nokkur ár leið stund-
um nokkur tími á milli þess að við töl-
uðumst við en í staðinn urðu sam-
tölin lengri og einlægari.
Þegar sjúkdómurinn barði dyra
hélt Marta sínu striki og lét ekki slá
sig út af laginu. Þetta var eins og
hver önnur áskorun. Þjóðin varð ber-
sýnilega vör við það þegar hún lagði
Grænlandsjökul og jók án efa styrk
annarra sem berjast við þann vágest
sem krabbamein er. Á þessum tíma
leit út fyrir að Marta myndi hafa bet-
ur en svo reyndist ekki vera.
Síðasta heimsókn mín til Mörtu á
sjúkrabeðinn var mér mjög dýrmæt
og ég er þakklát fyrir að hafa fengið
að kveðja vinkonu mína. Marta bjó
alltaf að því að eiga eins trausta og
heilsteypta fjölskyldu og nokkur get-
ur óskað sér. Elsku Andrea, foreldar
og systkini, ég bið þess að guð gefi
ykkur styrk í sorginni.
Ég krýp hjá þér á kné,
og kveð þig nú.
Í huga hetju sé,
heila í styrk og trú.
Kæra vinkona, takk fyrir allt.
Kolbrún Kristjánsdóttir.
 Fleiri minningargreinar um Mörtu
Guðmundu Guðmundsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu á
næstu dögum.
Kistur • Krossar • Sálmaskrár • Duftker • Blóm • Fáni • Gestabók • Erfidrykkja • Prestur
Kirkja • Legstaður • Tónlist • Tilkynningar í fjölmiðla • Landsbyggðarþjónusta • Líkflutningar
Suðurhlíð 35 Fossvogi • www.utforin.is
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís ValbjarnardóttirSverrir Einarsson
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Það sem hafa ber í huga varðandi andlát og útför
Hermann Jónasson Geir Harðarson
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN PÉTURSDÓTTIR
(Dúna),
lést á hjúkrunardeild Seljahlíðar, Hjallaseli 55 í
Reykjavík, þann 8. nóvember. Jarðarförin hefur
farið fram í kyrrþey.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Seljahlíðar fyrir alúð
og hlýhug í hennar garð.
Sigríður Björnsdóttir, Helga Björnsdóttir,
Dagný Björnsdóttir, Ragnar Guðmundsson,
Pétur H. Björnsson, Sigurdís Sigurbergsdóttir,
Björn Logi Isfoss, Katarina Isfoss,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
STEFANÍA LÓRÝ ERLINGSDÓTTIR,
Vatnsnesvegi 29,
Keflavík,
lést á Tenerife miðvikudaginn 7. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sigurður Sverrir Einarsson,
Sigurður Júlíus Sigurðsson, Marta V. Svavarsdóttir,
Helga Ellen Sigurðardóttir, Benjamín Guðmundsson,
Ólafía Þórey Sigurðardóttir, Hallgrímur I. Guðmundsson,
Ásta Rut Sigurðardóttir, Þórhallur Sveinsson,
Pálína Hildur Sigurðardóttir, Rafnkell Jónsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN S. BJÖRNSDÓTTIR
kennari,
Hrafnistu,
Reykjavík,
áður til heimilis í Sólheimum 25,
sem lést mánudaginn 5. nóvember, verður
jarðsungin frá Langholtskirkju föstudaginn
16. nóvember kl. 15.00.
Kristín Gísladóttir, Jakob Kristinsson,
Örn Gíslason, Guðrún Áskelsdóttir,
Björn Gíslason, Karólína Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.