Morgunblaðið - 14.11.2007, Blaðsíða 36

36 MIÐVIKUDAGUR 14. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sigríður MaríaGuðjónsdóttir
fæddist á Skóla-
vörðustíg 31 (Litla-
Hvoli) í Reykjavík
17. mars 1932. Hún
lést á gjörgæslu-
deild Landspít-
alans í Fossvogi 29.
október síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Hólm-
fríður Vigdís Jóns-
dóttir, f. á Skarði á
Snæfjallaströnd 2.
desember 1891, d.
19. febrúar 1982, og Guðjón
Finnbogason skipstjóri, f. á
Fremri-Arnardal við Skut-
ulsfjörð 7. janúar 1899, d. 13.
mars 1983. Sigríður María átti
tvær eldri systur, Önnu Rann-
veigu, sem dó á fimmta ári, og
Ásu Guðrúnu lækni, f. 5. febr-
úar 1928.
Sigríður María lauk skyldu-
námi í Laugarnesskóla. Hún
varð stúdent frá Verslunarskóla
Íslands 1955. Ári
seinna fékk hún
réttindi til kennslu
barna frá Kennara-
skólanum. Barna-
kennslu stundaði
hún einn vetur í
heimavistarskóla í
Kjósinni (Ásgarði).
Þá tók við atvinna
hjá umferðardeild
Pósts og síma, sem
var lengst af til
húsa á Umferð-
armiðstöðinni, BSÍ.
Þar vann hún í
nærfellt 40 ár.
Sigríður María stundaði söng-
nám bæði í Tónskóla Sig-
ursveins og í einkatímum. Hún
söng í Pólýfónkórnum og í
kirkjukórum, bæði í Laugarnes-
kirkju og í Dómkirkjunni. Sig-
ríður María söng einnig við
jarðarfarir.
Útför Sigríðar Maríu fer fram
frá Dómkirkjunni í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Það kemur margt upp í hugann og
margra góðra stunda að minnast með
Siggu hennar Íu eins og við kölluðum
Sigríði Maríu. Kynni mín hófust
snemma af Siggu því móðir hennar
Hólmfríður Vigdís sem ég kallaði alla
tíð Íu tók mig að sér sem dagmamma
þegar ég var tveggja mánaða en for-
eldrar mínir voru bæði útivinnandi í
fullu starfi. Ég hef því notið vináttu
Siggu alla mína ævi. Ása systir Siggu
var æskuvinkona mömmu og því
styrktist traustur vinskapur enn
frekar þegar Ía tók mig að sér í pöss-
un. Við héldum góðu sambandi alla
tíð.
Margt lærði ég af samskiptum
mínum við Siggu því þrátt fyrir erfið
veikindi alla ævi vegna blóðsjúkdóms
var hún alltaf ljúf og góð og tók öllum
vinsamlega og ljúflega. Áhugamál
Siggu var söngur og átti hún sínar
bestu stundir í söngnum og í kór-
starfi. Kórferðalag til Ítalíu var henni
mikil gleði, þar söng hún í Markúsar-
kirkjunni í Feneyjum. Meðfram
vinnu söng hún í jarðarfarakórum og
sá oft á tíðum um skipulagningu þess
starfs, var hún bæði samviskusöm og
afar ábyggileg. Sigga var útivinnandi
lengst af. Ég man hvað mér fannst
Sigga hennar Íu rík því hún keypti
melónur og hunangsköku á virkum
dögum á leiðinni heim úr vinnunni.
Þetta var munaður sem annars var
einungis á tyllidögum heima hjá mér.
Hún átti mjög flottan bíl, svartan
Volvo Amazon, sem var nú ekki eins
algengt og nú er meðal kvenna. Hún
umgekkst bílinn eins og allt annað af
natni og hann var alltaf stífbónaður
og fínn. Mér eru í barnsminni
skemmtilegir bíltúrar í Amazoninum
hennar. Oft fékk ég að fara með er
hún fór með bílinn á bónstöð og lét
þvo hann með rúlluburstum. Ég og
Guðjón pabbi hennar, sem ég kallaði
gjarnan afa, sátum þá inni í bílnum á
meðan og skemmtum okkur vel. Við
fórum líka gjarnan og fengum okkur
ís og tókum einn hring eða tvo niður á
höfn að skoða skipin. Þegar ég var
lítil og foreldrar mínir fóru til útlanda
eða út á land þá sótti ég mjög fast að
vera hjá Íu á meðan og Sigga taldi
það ekki eftir sér að keyra mig lang-
ar leiðir í skólann á morgnana. Þær
ferðir voru mér alltaf mikið tilhlökk-
unarefni, við sungum heilmikið í bíln-
um. Sigga var alveg einstaklega
barngóð, því kynntust dætur mínar í
fjölmörgum heimsóknum okkar til
systranna í Grafarvoginum. Sigga
var óþreytandi að leika við þær, lá
með þeim á gólfinu og léku allar sér í
dúkkuleik eða miðaleik. Sigga átti
veski fullt af gömlum happdrætt-
ismiðum sem stelpurnar máttu leika
sér með. Ekki spillti kisi fyrir heim-
sóknum okkar til Siggu og Ásu. Ein-
stakt er hve vel þær systur undu sér
saman og umhyggja Ásu fyrir Siggu í
veikindum hennar í gegnum árin á
sér vart sinn líka. Það fyllti mann trú
á hið góða í lífinu að fylgja þessu fólki
gegnum lífið.
Nú er komið að leiðarlokum og
votta ég Ásu mína dýpstu samúð,
missirinn er mikill, Sigga var góður
félagi.
Rannveig Rist.
Við Sigga hittumst fyrst á svölum
októberdegi fyrir réttum 58 árum, er
við settumst í sama bekk í Gagn-
fræðaskóla Austurbæjar. Hún var að-
eins eldri en ég, hafði misst úr skóla
sökum alvarlegra veikinda, sem kost-
uðu langar sjúkrahúsvistir. Við vor-
um hlédrægar og óframfærnar, en
náðum góðri vináttu, sem hélzt alla
tíð.
Ég varð fljótlega heimagangur á
gestkvæmu heimili foreldra hennar,
þar sem mér var tekið af kærleik og
mikilli gestrisni. Næsta haust sett-
umst við í Verzlunarskóla Íslands og
vorum lengst af sessunautar, allt til
stúdentsprófs. Þetta voru góð og
skemmtileg ár í hópi góðra skóla-
félaga. Eftir stúdentspróf fór Sigga í
Kennaraskóla Íslands og lauk prófi
þaðan ári seinna. Kenndi hún síðan
við heimavistarskólann að Ásgarði í
Kjós einn vetur, en réðst þá til Um-
ferðarmálaskrifstofu Póstsins. Vann
hún þar það sem eftir var starfsæv-
innar.
Sigga hafði mikla ánægju af tónlist
og kunni góð skil á henni. Hún hafði
fallega söngrödd og spilaði á gítar.
Hún nam söng um árabil hjá mikils-
metnum söngkennurum og söng í
kórum, m.a. Kirkjukór Laugarnes-
kirkju, Pólyfónkórnum, Alþýðukórn-
um og Dómkórnum og hafði mikla un-
un af. Hún var bjartsýn að eðlisfari og
hafði afar létt og gott skap, sem kom
sér vel í ævilangri baráttu við erfið
veikindi. Hún var góðum gáfum
gædd, trygg og vinmörg. Í góðra vina
hópi var hún kát og skemmtileg, og
minnist ég ótal slíkra stunda með
henni. Hún hafði gaman af að ferðast
og gerði talsvert af því, sérstaklega
með Ásu systur sinni á þeim árum, er
Ása starfaði sem læknir í Svíþjóð.
Eina ógleymanlega ferð fórum við
saman um Evrópu með samstúdent-
um okkar vorið 1955. Var það mán-
aðarlöng ferð, lærdómsrík og fróðleg,
þar sem margt nýtt bar fyrir augu, en
fæst okkar höfðu á þeim tíma ferðast
mikið til útlanda.
Sigga giftist ekki og eignaðist ekki
börn, en hún var ákaflega barngóð, og
hændust börn að henni.
Ég á margar hlýjar og góðar minn-
ingar um Siggu og samvistir við hana
öll þessi ár, sem ég nú þakka. Við
Hörður og börnin okkar vottum Ásu
einlæga samúð og biðjum Siggu
blessunar. Góðar kveðjur eru einnig
fluttar frá skólafélögum okkar í VÍ
1950-1955.
Steinunn.
Við Sigga áttum sameiginlega lang-
ömmu af Snæfjallaströndinni. Hún
hét Viktoría. Við í fjölskyldunni eig-
Sigríður María
Guðjónsdóttir ✝ Páll Gunnarssonfæddist 6. októ-
ber 1917 í Bakka-
gerði í Reyðarfirði.
Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð í Kópa-
vogi 5 nóv., þá rúm-
lega 90 ára.
Páll átti ættir sín-
ar til Stuðla í Reyð-
arfirði (Stuðlaætt).
Páll var sonur
hjónanna Gunnars
Bóassonar, f. 10.5.
1884 í Borgargerði í
Reyðarfirði, d. 28.7. 1945 og Unu
Sigríðar Jónsdóttur, f. 11.6. 1884
fs. Teigagerði í Reyðarfirði, d.
22.1. 1922. Gunnar og Una Sigríð-
ur áttu 10 börn saman, sem voru:
Sigurbjörg, f. 1907, Jón, f. 1908,
Lára, f. 1909, Sólborg, f. 1910, Ás-
geir, f. 1912, Anna, f. 1913, Hjalti,
f. 1914, Páll, f. 1916, Páll, f. 1917,
Ingvar, f. 1919.
Gunnar kvæntist aftur, Mar-
gréti Friðriksdóttur, f. 7.7. 1899 á
Mýrum í Skriðdal. Gunnar og
Margrét áttu saman 9 börn, Una
Sigríður, f. 1924, Sólrún, f .1926,
Guðbjörg Hreindal, f. 28.5.
1953, börn Sigríður Þóra Storms-
dóttir og Hjörtur Berg Stormsson.
Örn Hreindal, f. 14.9. 1955,
börn Einar Hreindal, Kjartan
Hreindal og Margrét Lára Hrein-
dal.
Páll var á síldarbátum eins og
flestir á þessum árum. Páll fór í
samvinnuskólann að Bifröst og út-
skrifaðist með miklum ágætum
einnig fór hann í stýrimannaskól-
ann og útskrifaðist með sóma.
Páll fór á sjóinn hjá Garði hf. og
lengst af hjá Miðnesi hf.
Hann var stýrimaður í nokkur
ár og síðan skipstjóri í mörg ár,
lengst af á Jóni Gunnlaugssyni.
Þegar hann hætti á sjónum fór
hann að vinna hjá Loftleiðum á
Keflavíkurflugvelli og var þar í
nokkur ár þar til að þau fluttu til
Reykjavíkur og bjuggu lengi á
Reykjavíkurvegi í Reykjavík.
Hann fór þá að vinna hjá Eimskip,
fyrst á skipunum og síðan á skrif-
stofu Eimskips og var þar í nokk-
ur ár þar til hann hætti vegna ald-
urs, þá orðinn 70 ára. Páll flutti í
Vallartröð 12 í Kópavogi og bjó
þar með syni sínum Sigurbirni og
fjölskyldu þar til hann fór á hjúkr-
unarheimili.
Útför hans verður frá Kópa-
vogskirkju 14. nóvember kl. 13.
Aðalheiður, f. 1926,
Friðrik, f. 1929,
Reynir, f. 1931, Bóas,
f. 1932, Fjóla, f. 1935,
Ragnhildur Sigfríð,
f. 1937 og Sólveig, f.
1944.
Páll flutti ungur
suður og vann ýmsa
vinnu, meðal annars
á skrifstofu, ók vöru-
bílum og var til sjós,
lengst af í Sandgerði.
Páll söng í Karlakór
Suðurnesja og í
kirkjukór Hvalsnes-
kirkju. Í Sandgerði kynntist hann
konu sinni sem var til margra ára
símamær og húsmóðir, Ingilaugu
Valgerði Sigurðardóttur, f. 22.1.
1918, d. 6.10. 1983, frá Akurhús-
um í Garði og áttu þau 5 börn, son
átti hún fyrir, Svavar Hreindal
Sigurðsson.
Gunnar Hreindal, f. 8.3. 1947,
börn Ingilaug Hreindal, Anna
Hreindal, Páll Hreindal. Sigur-
björn Hreindal, f. 7.1. 1950, maki
Elsa Skarphéðinsdóttir, barn Bóas
Hreindal. Una Sigríður, f. 1951,
dó nokkurra vikna.
Elsku pabbi. Þakka þér fyrir allt
saman í gegnum tíðina, barnæskuna
sem var ógleymanleg, alltaf eitthvað
að gerast. Þegar ég byrjaði að fara
með þér á sjóinn, það voru nú æv-
intýri í lagi,. Ég byrjaði mjög ungur á
sjónum með þér sem var mikill skóli
fyrir mig. Í framhaldi af því fór ég í
vélskólann í Reykjavík og lauk þaðan
prófi í vélstjórn.
Það var lagt mikið á fólk á þessum
tímum. Töldumst við mjög góð að
hafa föt til að klæðast en það var að
mestu leyti móður okkar og vinkon-
um hennar að þakka að við vorum
alltaf vel til fara á þessum tímum en
oft var saumað upp úr öðrum fötum á
okkur. Þetta myndi teljast hallæris-
legt í dag hálfri öld síðar. Tölvur,
sjónvörp, leikjatölvur og aðrir hlutir
sem ég kann ekki að nefna voru ekki
til á þessum tíma, guði sé lof.
Sjáumst síðar, pabbi minn.
Ósköp meta myndi ég,/þá minni
linnir vöku/að einhver syngi yfir mér/
eina góða stöku.
Gunnar Hreindal
Elskulegi faðir minn hefur fengið
hvíldina eilífu, rúmlega níræður að
aldri og sæll sinna daga. Hann var
mjög heilsuhraustur allt þar til á
allra síðustu árum, sérlega á síðasta
ári. Hann var mjög geðgóður maður
og mjög stutt í hláturinn, varla minn-
ist ég að hafa séð hann skipta skapi,
hann var söngelskur og söng í kórum
og hafði mjög gaman af.
Hann var frábær faðir í alla staði
og hjálpaði mér dyggilega í gegnum
tíðina, sérlega eftir að ég þurfti að
fara í hjartaskurð vegna hjartagalla
sem hefur tekið sinn toll. Hann var
mjög góður kokkur og kenndi mér að
elda og baka. Það var gott vegarnesti
út í lífið og hann var mjög duglegur
að elda þegar tími gafst til, lamba-
lærin og hryggirnir og kjötsúpan þá
voru allt öðruvísi en í dag. Veit ekki
hvers vegna, nema minningin sé
svona hjá manni þegar maður eldist
og þá er það bara gott. Það er aðdá-
unarvert hvernig hann hjálpaði móð-
ur okkar í gegnum tíðina í miklum
veikindum hennar með mörg börn,
þau voru mjög samrýmd og samstiga
og ástfangin. En þannig háttaði til þá
að ég fór austur á Stöðvarfjörð til að
létta á mömmu á þessum árum, til
góðra hjóna í mörg sumur eða frá
fimm ára aldri með hléum til þrettán
ára aldurs. Pabbi var sjónum í mörg
ár og líkaði vel sumrin með síldaræv-
intýrum og vertíð á veturna. Hann
var sex daga vikunnar á sjó og hafði
sunnudaginn fyrir fjölskylduna, svo
það var hátíð á sunnudögum, eldað
og sprellað saman. Það voru frábærir
tímar.
Árið 1984 flutti pabbi til mín að
Vallartröð 12 í Kópavogi og við systk-
inin innréttuðum íbúð fyrir hann sem
hann var mjög ánægður með enda
mjög góð. Systkini hnns voru dreifð
samt um landið, svo það var ekki
hægt um vik um heimsóknir. Verð ég
að nefna Fjólu systur hans, hún var
mjög dugleg að heimsækja hann þeg-
ar hún gat, ásamt Pétri, sér í lagi eft-
ir að hann fór á Sunnuhlíð.
Innilegustu kveðjur.
Þinn sonur,
Sigurbjörn Hreindal.
Elskulegi tengdafaðir minn til
rúmlega 40 ára lést að Sunnuhlíð í
Kópavogi mánudaginn 5 okt. blessuð
sé minning hans.
Ég kynnist Sigurbirni syni hans
um haustið 1977 og tókust mjög góð
kynni hjá okkur Páli sem vöruðu í
gegnum tíðina. Hann bjó hjá okkur
að Vallartröð 12 í Kópavogi í ein 12 ár
þar hann fór inn á Landakot og síðan
á hjukrunarheimilið Sunnuhlíð í
Kópavogi þar sem hann fékk mjög
góða umönnun. Hann þurfti að fara á
Landakot vegna blóðrennslistruflana
og þurfti að taka hægri fótinn af sem
tók mikið á hann. Hann var einstakt
ljúfmenni og ég gæti ekki hugsað
mér annan betri tengdaföður.
Takk fyrir allt og allt.
Þín,
Elsa.
Elskulegi afi minn. Nú ertu farinn
frá okkur. Það er mikill missir en
vonandi líður þér vel núna, laus við
allar þjáningar, og kominn til guðs.
Þú varst alltaf mín stoð og stytta í
gegnum tíðina og ég syrgi þig mjög
mikið. Það var svo gott að koma til
þín. Við spjölluðum mikið saman
enda bjuggum við í sama húsi frá því
ég var lítill, svo ég þekkti ekkert ann-
að en að hafa þig hjá okkur.
Jólin og áramótin verða skrítin
þegar þú verður ekki með okkur. Það
var alltaf svo ótrúlega mikill sam-
fögnuður. Við kepptumst um að vera
nógu fínir og flottir og ég reyndi að
passa mig á því að skórnir væru vel
burstaðir því þínir voru alltaf svo
flottir.
Þú varst svo duglegur að rækta
garðinn hjá okkur með gróðurhúsinu
þar sem þú undir þér svo vel og tóm-
atarnir, gúrkurnar, paprikurnar og
annað, sem þú ræktaðir, voru sæl-
gæti. Jarðarberin eru frábær enn
þann dag í dag. Þú hafðir svo mikinn
áhuga á öllu sem óx að það var með
eindæmum. Fékkst blómin til að
blómstra á ólíkustu tímum ársins,
enda allt fullt af blómum.
Takk fyrir allt, afi minn.
Kveðja, þinn
Bóas Hreindal.
Páll Gunnarsson
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
INGA SIGRÍÐUR SIGURÐARDÓTTIR,
Seyðisfirði,
til heimilis að Frostafold 6, Reykjavík,
lést fimmtudaginn 8. nóvember á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi.
Hún verður jarðsungin frá Grafarvogskirkju fimmtu-
daginn 15. nóvember kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi.
Finnur Óskarsson,
Óskar Finnsson, María Hjaltadóttir,
Sigurður Finnsson, María Þorleifsdóttir,
Rut Finnsdóttir, Michael Borland
og barnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓN FRIÐRIKSSON
frá Stóra Ósi,
Miðfirði,
sem lést aðfaranótt miðvikudagsins 7. nóvember,
verður jarðsunginn frá Vídalínskirkju í Garðabæ
mánudaginn 19. nóvember kl. 13.00.
Þorgerður Jónsdóttir,
Friðrik Jónsson, Oddrún Sverrisdóttir,
Sævar Jónsson, María Gunnarsdóttir,
Sólrún Jónsdóttir, Ólafur Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.