Morgunblaðið - 29.11.2007, Blaðsíða 32

32 FIMMTUDAGUR 29. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jón Guðjónssonrafvirkjameist-
ari fæddist á Þóru-
stöðum í Bitru í
Strandasýslu 8. jan-
úar 1926. Hann lést
á Hjúkrunarheim-
ilinu Eir hinn 21.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Guðjón Magnús
Ólafsson, bóndi á
Þórustöðum í Bitru-
firði, f. 4. júní 1888,
d. 14. apríl 1970, og
Margrét Jóhanna
Gísladóttir, húsmóðir á Þórustöð-
um, f. 7. okt. 1879, d. 31. des. 1966.
Systkini Jóns voru Jónína Ragn-
heiður, f. 19. ágúst 1910, d. 20. júní
1990, Ólafía Elísabet, f. 28. okt.
1911, d. 15. des. 1995, Gísli Krist-
ján, f. 26. okt. 1914, d. 12. júlí 1965,
og Bjarni, f. 2. jan. 1916, d. 17. sept.
1991.
Eiginkona Jóns er Arndís Guð-
jónsdóttir frá Brekku á Bíldudal, f.
8. ágúst 1926. Foreldrar Arndísar
voru Guðjón Jónsson, trésmíða-
meistari frá Húsum í Selárdal í
Arnarfirði, f. 27. okt. 1895, d. 14.
sept. 1979, og Katrín Gísladóttir,
húsmóðir frá Króki í Selárdal í
Arnarfirði, f. 7. maí 1903, d. 2.
ágúst 1997. Börn Jóns og Arndísar
eru: 1) Guðjón Magnús rafvirkja-
meistari, f. 2. nóv. 1951, maki Sig-
ríður Þorláksdóttir húsmóðir, f. 24.
apríl 1952. Börn þeirra eru: a)
Jón eyddi fyrstu árum ævi sinnar
á Þórustöðum í Bitrufirði. Árið
1939 flutti hann ásamt foreldrum
sínum, Ólafíu systur sinni og Ingólfi
Helgasyni, maka hennar, að Gauts-
dal í Geiradal í Reykhólasveit. Á
þessum árum starfaði hann við
vegavinnu. Um átján ára aldur
flutti hann til Akraness og nam raf-
vélavirkjun við Iðnskólann á Akra-
nesi og í Reykjavík. Hann lauk
sveinsprófi árið 1953, hlaut meist-
araréttindi árið 1959 og löggildingu
1969. Árið 1956 stofnuðu hann og
Svavar Kristjónsson rafverktaka-
fyrirtækið Raflagnir og vindingar
sf. og ráku það til ársins 1973. Þá
stofnaði Jón ásamt Guðjóni syni sín-
um rafverktakafyrirtækið Jón Guð-
jónsson sf. sem síðar breyttist í
heildverslunina Rafport, þar sem
hann starfaði allt til ársins 2000.
Rafport er rekið enn í dag og bygg-
ir á hans góða grunni. Þar er fjöldi
starfsmanna við vinnu.
Upp úr 1960 stofnuðu þeir fé-
lagar Jón, Svavar, Einar Gunn-
arsson málarameistari og Ingimar
Magnússon húsasmíðameistari
byggingarfélagið Afl sf. Byggðu
þeir félagar vel á annað hundrað
íbúðir, auk skrifstofu- og versl-
unarhúsnæðis. Afl varð síðar fjár-
festingafélag með útleigu á eigin
húsnæði.
Jón og Arndís voru virk í Átt-
hagafélagi Strandamanna og var
hann driffjöður í byggingu Stranda-
sels, sumarhúss félagsins, ásamt
fleiri góðum Strandamönnum.
Útför Jóns fer fram frá Graf-
arvogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.
Hrönn, f. 17. apríl
1970, maki Björn
Baldvinsson, f. 12. feb.
1968, börn þeirra eru
Guðjón Birkir og
Dagný. b) Magnea
Ólöf, f. 21. jan. 1972,
maki Halldór Kjart-
ansson Björnsson, f.
28. feb. 1972, börn
þeirra eru Arnór
Daði, Thelma Karen
og Kjartan Kári. c)
Arndís, f. 13. feb.
1975, sambýlismaður
Magnús Örn Guð-
marsson, f. 13. júní 1968, dóttir
þeirra er Katla Sigríður. d) Jón Þór,
f. 13. des 1976, maki Eva Björg, f. 23.
ágúst 1977, börn þeirra eru Katrín
Eyja og Hugi Þór. 2) Margrét Katrín
skrifstofukona, f. 17. feb. 1956, gift-
ist Eyjólfi Rósmundssyni, löggiltum
rafverktaka, f. 14. maí 1955, þau
skildu. Börn þeirra eru Hrafn, f. 4.
ágúst 1981, Hrafnhildur, f. 1. júní
1983, unnusti Halldór Ingi Há-
konarson, f. 19. ágúst 1979, og Jón
Örn, f. 7. des. 1987.
Jón og Arndís kynntust árið 1949 í
Reykjavík, trúlofuðu sig 16. júní
sama ár og giftu sig hinn 24. júní
1950. Fyrstu búskaparár sín bjuggu
þau á Sogavegi 148 og árið 1961
fluttu þau í Stóragerði 6. Þau
bjuggu svo allt frá árinu 1970 í
Brautarlandi í Fossvogi þar til í
byrjun árs 2005, er þau fóru saman á
Hjúkrunarheimilið Eir í Grafarvogi.
Elsku afi.
Þegar ég var um 12 ára byrjaði ég
að segja sjálfri mér að einhvern dag-
inn myndi ég þurfa að kveðja þig. Sá
dagur er kominn. Óteljandi dýrmæt-
ar minningar, yndislegar, ljúfar og
góðar á ég, á þær með þér elsku afi,
okkur og yndislegri fjölskyldu okkar.
Þannig ætla ég að hafa þær. Það er
svo skrýtið að hugsa til þess að þú
sért alveg farinn en þú ert hjá mér í
huganum svo sterkt.
Nú kem ég ekki lengur í heimsókn
til að leggja mig á milli ömmu og afa
en ég legg mig hjá ömmu, það er svo
gott. Þú og amma Dídí áttuð saman
um 60 yndisleg ár og þar af 57 í hjóna-
bandi, sagan af ykkar kynnum er svo
yndisleg, hún verður oft sögð. Amma
Dídí var kletturinn þinn í veikindum
þínum og þú varst hetja elsku Jón afi
minn. Þú skipaðir svo stóran sess í lífi
mínu og fyrir það er ég svo þakklát.
Það eru forréttindi að vera komin af
svo góðu fólki. Þú sagðir við mig ef
það er væntumþykja þá veit ég ekki
hvað þetta er og þar er ég svo sam-
mála þér elsku afi minn því fyrir mér
ertu ómetanlegur. Innilegt bros þitt
sem þú sendir mér svo oft hlýjar mér.
Við hugsum vel um ömmu Dídí eins
og þú hefur alltaf gert. Ég vil þakka
starfsfólki Eirar sem hefur reynst afa
vel.
Elsku amma Dídí, mamma, Guð-
jón, Sigga, bræður mínir, mitt ynd-
islega frændfólk og makar okkar,
missir okkar er mikill en samheldni
okkar styrkir. Ég elska þig afi Jón, ég
sakna þín. Þér líður vel núna. Þinn
engill,
Hrafnhildur okkar.
Fallinn er frá hann afi minn, alnafni
minn, maður sem var mér kær. Sökn-
uðurinn er mikill og minningarnar
góðar um mann sem bar mikla mann-
gæsku til allra, manna og dýra. Margt
lærði ég af honum, og þá ekki síst að
bera virðingu fyrir náunganum og
umhverfinu. Orð eins og heiðarleiki,
hvort sem er í lífinu eða viðskiptum,
þrautseigja, vinnusemi, þrjóska og
snyrtimennska eru eitthvað sem allir
geta verið sammála mér um að átti vel
við hann afa. Þetta eru gildi sem afi
kenndi mér annaðhvort beint eða
óbeint, þá í gegnum föður minn. Hann
átti það til að gantast með það og
sagði gjarnan „þú ert þrjóskur eins
og hann afi þinn,“ en hann taldi það
vera mannkost upp að vissu marki,
hann vildi að menn stæðu á sínu.
Afa auðnuðust 4 ættliðir í beinan
karllegg þegar sonur minn kom í
heiminn fyrir 8 mánuðum, og vorum
við allir mjög stoltir af að ná því, og
myndatakan sem við fórum í fyrir fá-
einum mánuðum við það tilefni er
okkur dýrmæt í dag þar sem það voru
einnig teknar margar góðar og fal-
legar myndir af þeim hjónum Jóni afa
og Dídí ömmu.
Umræðuefni okkar afa þegar við
hittumst voru ýmisleg, en mikinn
áhuga hafði hann alltaf á fyrirtækinu
sem hann átti þátt í að stofna með föð-
ur mínum, Rafport. Hann hafði staðið
sína plikt þar í fjölda ára, en nú er ég
tekinn við, og var honum alltaf um-
hugað um gengi fyrirtækisins og fékk
alltaf að fylgjast með í gegnum mig,
og var hann stoltur af hvað fyrirtækið
hafði vaxið vel frá byrjun og gerir
enn. Hann spurði alltaf fyrst hvort að
samkomulagið væri ekki gott á milli
manna, það var það mikilvægasta.
Afi var mjög handlaginn maður.
Nokkrir fjölskyldumeðlimirnir eiga
fallega útskorið timburgarðborð eftir
afa sem að hann dundaði sér við að
smíða í skúrnum í Brautarlandinu.
Síðan sást það líka alltaf á heimili
þeirra hjóna hvað öllu var alltaf vel til
haldið og gott var að koma í heimsókn
til þeirra, enda gestrisnin mikil. Á
góðum sumardegi í Brautarlandinu
þegar við sátum úti í garði að njóta
veðurblíðunnar þá hafði afi oft á orði
að það væri hvergi betra að vera en í
Fossvoginum, á meðan hann fór og
gaf fuglunum rúsínur. Hann passaði
alltaf upp á að gefa fuglunum að
borða og það var ótrúlegt hversu gæf-
ir þeir voru orðnir því hann gat gefið
þeim að borða úr hendinni á sér. Það
var eins og það væri eitthvað vina-
samband þarna á milli, en þetta lýsir
hans gæsku.
Elsku amma, megi Guð og englar
vaka yfir þér, ég veit að afi gerir það.
Faðir vor, þú sem ert á himnum.
Helgist þitt nafn,
til komi þitt ríki,
verði þinn vilji, svo á jörðu sem á himni.
Gef oss í dag vort daglegt brauð,
og fyrirgef oss vorar skuldir,
svo sem vér og fyrirgefum vorum skuldu-
nautum.
Eigi leið þú oss í freistni, heldur frelsa oss
frá illu.
Því að þitt er ríkið,
mátturinn og dýrðin
að eilífu. Amen.
Afi megi minning þín vera ljós í lífi
okkar.
Jón Þór Guðjónsson.
Elsku afi Jón, ég veit ekki í hvorn
fótinn ég á að stíga núna. Undanfarna
daga hef ég leitt hugann mikið að því
hve vel okkur hefur komið saman alla
tíð. Ég man einfaldlega ekki eftir því
að hafa nokkurn tímann verið ósáttur
við þig – þótt eflaust hafi svo einhvern
tímann verið, í einhverju þrjóskukast-
inu þegar ég var lítill. Um þig á ég
bara góðar minningar. Umhyggja
þín, væntumþykja og hjálpsemi voru
aðdáunarverð ásamt öllum öðrum
þínu frábæru kostum. Þú varst ein-
stakur maður, það vita allir sem þig
þekktu. Sá árangur sem þú náðir í líf-
inu var ótrúlegur. Þú hefur verið mín
fyrirmynd frá því ég man eftir mér.
Ég er sá sem ég er í dag þökk sé
þér. Það eru margir sem hafa orð á
því hversu líkir við vorum. Það er mér
ákaflega mikill heiður. Af þér hef ég
lært meira en af nokkrum öðrum. Það
eru algjör forréttindi að vera að hluta
til alinn upp af slíkum manni. Við átt-
um stríðnina sannarlega sameigin-
lega og þú hélst henni og þínu já-
kvæða viðhorfi til enda. Ég mun halda
áfram að stríða fjölskyldunni fyrir
okkar hönd.
Við höfum brallað margt saman í
gegnum tíðina. Sú minning er sterk
þegar við lágum í sófanum í holinu og
þú lést mig alltaf fara upp á brúnina
og rúlla mér niður á þig. Þá var ávallt
mikið hlegið. Við lögðum okkur sam-
an í sófanum, þú komst hjólandi yfir
dalinn úr Rafport í matinn til ömmu
og fékkst þér svo blund. Þá léstu mig
breiða dagblað yfir hausinn og við
kúrðum saman. Ég kom svo öðru
hverju með pabba upp í Rafport sem
var alltaf ákaflega spennandi. Þá
hljóp ég á bakvið þar sem þú varst að
setja saman einingar. Þú fórst svo
alltaf inn í litla ísskápinn og náðir í
kókdollu og ég trylltist úr kæti. Alltaf
var lagt svo mikið upp úr því að gleðja
mann.
Einn þinn aðdáunarverðugasti
kostur að mínu mati er að þú gafst
þér tíma fyrir allt. Það lifir sterkt í
huga mér þegar þú fórst með mér að
kaupa fjallahjólið. Þú hafðir nokkru
áður keypt þér eitt slíkt. Ekki var að
spyrja að því frekar en fyrri daginn að
mér var strax treyst fyrir hjólinu
þínu, þó það væri alltof stórt fyrir mig
og ég réði ekkert við það. Þú hefur
alltaf sýnt mér meira traust en nokk-
ur annar og það met ég mikils. Ég
fékk að keyra nýjan Patrolinn um tíu
ára aldur og þú lést mig hafa lykil að
Brautarlandi ef ég þurfti að læra eða
þrífa bílinn, maður var alltaf velkom-
inn.
Eftir kaupin á hjólunum hófust
margar og ógleymanlegar ferðir í El-
liðaárdalinn. Þú kunnir alltaf vel við
þig úti við og þeir ófáir sunnudagsbílt-
úrarnir sem við höfum farið í, skoðað
margt og hlaupið um dali og fjöll. Mér
var mikils virði að heimsækja æsku-
slóðir þínar sem þér þótti svo vænt
um með Jóni bróður núna fyrir stuttu,
þangað hafði ég ekki komið heillengi.
Elsku yndislegi afi minn, söknuður
minn er mikill. Þú skilur eftir stórt
skarð í hjarta mínu sem verður seint
fyllt upp í. Ég mun svo lengi sem ég
lifi minnast þín og varðveita minning-
ar mínar um þig. Hvíldu í friði – við
pössum upp á ömmu fyrir þig.
Takk fyrir allt sem þú hefur gert
fyrir mig.
Ég elska þig óendanlega mikið.
Hrafn (Hrabbi).
Elsku Jón afi minn, nafni og vinur.
Eftir að hafa hlotið þann heiður að
vera barnabarn þitt í nærri 20 ár er
mér litið til baka. Allar þær góðu
minningar sem ég á í huga og hjarta
mér mun ég ætíð varðveita og deila
með börnum mínum í framtíðinni. Ég
man svo vel allar þær stundir sem við
áttum saman. Sérstaklega er mér
minnisstætt öll þau skipti sem ég kom
hjólandi til þín og ömmu Dídí niður í
Brautarland. Þið tókuð alltaf svo vel á
móti mér, bæði með kossum og faðm-
lögum. Amma Dídí tók alltaf til alls-
konar kræsingar handa okkur, sem
við létum í poka og lögðum af stað í
hjólreiðatúr. Hjóluðum við saman frá
Brautarlandi í gegnum Fossvoginn
og loks niður í Elliðaárdal. Þar sem
hjóluðum um allt, þar til þreytan fór
að segja til sín og við stoppuðum við
ána, settumst í grasið og fengum okk-
ar nesti. Mér er einnig minnisstætt öll
þau ferðalög sem við fórum í saman.
Alltaf þegar við fórum út á land fjöl-
skyldan saman og ég pantaði að fá að
sitja aftast í Patrolnum þínum, þar
sem amma var ansi dugleg við að
rétta mér nammi og þá aðallega suðu-
súkkulaði. En elsku afi minn, núna
hefur þú, eftir að hafa átt góða ævi,
yfirgefið þennan heim. Þrátt fyrir öll
veikindin sem hrjáðu þig, þá stóðst þú
alltaf sem klettur við hlið ömmu og
amma við hlið þér. Við munum öll
hugsa vel um ömmu, afi minn, líkt og
þú gerðir í tugi ára. Megir þú og þín
góða sál hvíla í friði himnum á, afi
minn, þú góðan stað ert kominn á,
veikindin þig þar munu hætta að hrjá,
nú þú stendur á fætur og ferð á stjá,
fylgjast máttu okkur með himnum of-
an frá.
Ég elska þig. Þitt barnabarn
Jón Örn Eyjólfsson.
Farinn ertu jörðu frá
og sárt ég þín sakna
stundum þig ég þykist sjá
á morgnana, þegar ég vakna.
Ég veit þér líður vel, afi minn
vertu nú hress og kátur
innra með mér nú ég finn
þinn yndislega hlátur.
Fyrir sál þinni ég bið
og signa líkama þinn
í von um að þú finnir frið
og verðir engillinn minn.
Hvert sem ég fer
ég mynd af þér
í hjarta mér ber.
(Hanna)
Það er alltaf erfitt þegar einhver
sem maður elskar deyr. Sorgin krem-
ur hjarta manns og tárin koma í flóð-
um. En við getum huggað okkur við
það að nú getur afi hlaupið um og gert
allt sem að hann langar til að gera.
Afi, við elskum þig öll og munum
sakna þín mikið. Elsku Dídí amma, þú
ert svo sterk og dugleg og stappar
stálinu í okkur öll. Afi vakir yfir þér
og okkur öllum.
Magnea, Halldór og börn.
Elsku hjartans afi minn.
Mikið er ég þakklát fyrir allan þann
tíma sem ég fékk með þér. Þegar ég
fékk fréttirnar um að þú værir dáinn
vildi ég að allt stoppaði. Ég skildi ekki
hvernig lífið gat haldið áfram eins og
ekkert hefði í skorist. Fólk og bílar á
ferð út um allt og alls staðar í kring-
um mig var líf, en þú varst dáinn.
Hvernig var þetta hægt? Ég veit að
þú varst orðinn gamall og ég var búin
að búa mig undir að það væri farið að
síga á seinni hlutann. En það er svo
óendanlega sárt að vera búin að missa
þig. En minningarnar um þig, þær
verða ávallt í hjarta mínu.
Við töluðum oft um hvað það væri
sterk tenging á milli okkar. Það fund-
um við sérstaklega þegar ég bjó í Am-
eríku. Þegar ég var búin að hugsa
mikið til þín og ömmu hringdi síminn
undantekningarlaust og þá varst þú,
afi minn, hinum megin á línunni.
Svo komuð þið amma í heimsókn til
okkar. Þá var sko kátt í kotinu okkar.
Í hálfan mánuð vorum við saman og
áttum yndislegar og skemmtilegar
stundir saman.
Já, þær eru margar minningarnar
sem ég get yljað mér við. Ég að kúra í
holunni á milli ykkar ömmu, allar
samverustundirnar í Brautó en þar
var ég alltaf með annan fótinn. Í
fyrsta og eina skiptið sem þú söngst
fyrir mig. Það var daginn eftir að
Dagný dóttir mín var skírð. Þá mundi
enginn hvernig ljóðið Dagný eftir
Tómas Guðmundsson var. Morguninn
eftir hringdir þú í mig og söngst fyrir
mig ljóðið við lagið hans Sigfúsar
Halldórssonar í gegnum símann.
Ég verð að minnast á hvernig þú
hefur ávallt tekið hlutskipti þínu í líf-
inu með æðruleysi og jákvæðum
huga. Þegar þú ákvaðst að leggja Pat-
rolnum vegna þess að fæturnir voru
hættir að hlýða þá settir þú lyklana
upp á snaga og hugsaðir ekki um það
meir. Bíllinn var hins vegar í ár eða
tvö úti fyrir framan húsið og ég ásamt
fleirum fengum hann lánaðan í lengri
eða styttri ferðir. Svo þegar þú þurftir
á hjólastól að halda og kippirnir í fót-
unum ullu þér svo miklum óþægind-
um þá varst þú glaður yfir því að það
varst þú sem varst veikur en ekki ein-
hver sem var yngri. Svo brunaðir þú
um allt á rafmagnsstólnum þínum og
að sjálfsögðu var hann merktur: R
2702.
Nú ætla ég að taka hana Dídi ömmu
mér til fyrirmyndar, þegar ég felli tár
vegna þín, afi minn, þá verða það
gleðitár, því nú líður þér betur. Ég er
alveg handviss um að þú ert farinn að
hlaupa um og stríða á góðum stað. Þú
verður í hjarta mínu að eilífu, elsku
besti afi minn.
Þín,
Hrönn.
Jóni mági mínum kynntist ég fyrst
þegar systir mín Arndís kom með
hann á heimili foreldra okkar til kynn-
ingar. Upp frá því hafa leiðir okkar
legið saman í sátt og samlyndi. Þau
hjónin áttu stóran hóp ættingja og
vina sem voru jafnan aufúsugestir á
þeirra heimili. Jón var mikill og góður
heimilisfaðir sem bar velferð barna
sinna og barnabarna mjög fyrir
brjósti. Heimilið var hans stóri kastali
þar sem þau hjónin bjuggu sér og af-
komendum sínum öruggt skjól.
Jón Guðjónsson lærði rafvirkjun og
aflaði sér meistararéttinda í Reykja-
vík og starfaði árum saman með Svav-
ari Kristjánssyni rafvirkjameistara.
Voru þeir samhentir mjög og öfluðu
sér fljótt virðingar meðal annarra fag-
manna i byggingariðnaðinum. Mörg
stór og erfið verkefni, sérstaklega í
nýbyggingum, tóku þeir félagar að
sér og luku ávallt með miklum sóma.
Vandvirkni og snyrtimennska var
Jóni í blóð borin, hvort sem var í vinnu
eða á heimili. Aldrei var skilið svo við
verkefni að ekki væri þrifið eftir sig,
enda var sama hvort gægst var í verk-
færatösku Jóns, skrifstofu eða
geymslu, allt var hreint og öllu snyrti-
lega upp raðað.
Jón, Svavar, Einar Gunnarsson
málarameistari og Ingimar Magnús-
son húsasmíðameistari stofnuðu sam-
an byggingafyrirtækið Afl sf. upp úr
1960 sem rekið var af miklum mynd-
arskap og dugnaði í áraraðir. Jón og
Guðjón sonur hans stofnuðu síðar
saman fyrirtækið Rafport ehf. sem
Guðjón rak þar til á síðasta ári að
hann seldi það syni sínum Jóni Þór
með öðrum. Rafport hefur frá upphafi
flutt inn vandaðar þýskar rafvörur í
fremstu röð. Jón var því maður fram-
kvæmda, sem treysti á eigið afl og sá
fyrir ýmsa nýja möguleika til fram-
fara á sínu verksviði. Jón mágur var
ekki bara duglegur og framsýnn verk-
maður heldur var hann einnig mikill
náttúruunnandi. Hann fór ótal ferðir
um hálendi Íslands og var jafnan með
hugann við heimahagana á Ströndum.
Þá var hann fróður um frændgarð
sinn bæði á Ströndum og í vestur-
heimi. Faðir okkar Arndísar, Guðjón
Jónsson, hafði mikið dálæti á ferða-
lögum og náttúruskoðun eins og
Jón Guðjónsson