Morgunblaðið - 29.03.2008, Qupperneq 35

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. MARS 2008 35
MINNINGAR
✝ Sigurbjörg Sig-urjónsdóttir
fæddist í Útibæ í
Flatey á Skjálfanda
24. nóvember 1921.
Hún andaðist í
Hvammi á Húsavík
15. mars síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Sigurjón Jónasson
frá Útibæ, útvegs-
bóndi, versl-
unarmaður og odd-
viti í Flatey á
Skjálfanda og síðar
verslunarmaður á Húsavík, f. 15.
apríl 1895, d. 17. janúar 1984 og
Jakobína Pálsdóttir frá Brett-
ingsstöðum á Flateyjardal, f. 17.
júlí 1896, d. 17. apríl 1983. Systk-
ini Sigurbjargar eru: Jónas, f. 27.
desember 1918, d. 29. janúar
1987, Svavar, f. 3. maí 1920, d.
30. september 1990, Guðmundur,
f. 14. maí 1923, Haukur, f. 4. júlí
1924, Páll, f. 25. janúar 1926,
Emilía, f. 2. ágúst 1927, Eva, f.
31. mars 1929 og Agnar, f. 19.
maí 1934.
Sigurbjörg giftist 24. nóv-
ember 1949 Guðmundi Finn-
bogasyni, sjómanni og síðar hafn-
arverði, frá Krossadal í
Tálknafirði, f. 16. desember
1914, d. 1. september 1991. Börn
þeirra eru: 1) Vigdís Helga,
kennari á Selfossi, f. 1. nóvember
1947, gift Pálma Sigfússyni verk-
stjóra frá Læk í Holtum, f. 1. des-
ember 1945. Börn þeirra eru: a)
Hilda, f. 20. maí 1970, gift Hösk-
uldi Gunnarssyni, f. 11. ágúst
Sigurbjörg ólst upp í Flatey og
átti þar heima til 1944 þegar fjöl-
skyldan flutti til Húsavíkur og
átti hún þar heima alla tíð síðan.
Sigurbjörg stundaði nám í Al-
þýðuskólanum að Laugum í
Reykjadal veturinn 1940-41,
dvaldist síðan á Akureyri og var
þar í vist og vann einnig við
saumaskap og var síðan við nám
í Húsmæðraskólanum að Laugum
veturinn 1944-45. Á árunum 1946
og 1947 vann hún sem ráðskona
hjá húsvískum vertíðarmönnum í
Sandgerði og þar kynntist hún
eiginmanni sínum og stofnuðu
þau síðan heimili á Húsavík 1949.
Starfsævi sína helgaði Sig-
urbjörg fyrst og fremst heimili
sínu og stóð þar vaktina mikið
ein fyrstu 15 árin eins og algengt
var hjá eiginkonum sjómanna á
landsbyggðinni sem voru á síld á
sumrin og síðan vetrarvertíðum
suður með sjó. Sigurbjörg stund-
aði líka ýmis störf utan heimilils,
hún vann um tíma á Saumastof-
unni Fífu, við síldarsöltun, við
ræstingar og afgreiðslustörf hjá
Kaupfélagi Þingeyinga og einnig
við skreiðar- og saltfiskvinnslu
og síðar rækjuvinnslu og í frysti-
húsi Fiskiðjusamlags Húsavíkur.
Síðustu æviár Guðmundar var
hún vakin og sofin yfir velferð
hans en þá átti hann við mikla
vanheilsu að stríða.
Sigurbjörg bar alla tíð mikla
umhyggju fyrir barnabörnum
sínum og öll sumur til 2003 má
segja að þau hafi flestöll fengið
dvelja um lengri eða skemmri
tíma hjá ömmu sinni. Sigurbjög
missti heilsuna að nokkru leyti
2003 og dvaldist eftir það í
Hvammi, heimili aldraðra á
Húsavík.
Sigurbjörg verður jarðsungin
frá Húsavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
1966, börn þeirra
eru: Helga Margrét,
f. 8. nóvember 1997,
Hannes, f. 2. nóv-
ember 1999, Hólm-
ar, f. 2. nóvember
1999, Hallgerður, f.
2. nóvember 2004 og
Hanna Dóra, f. 12.
október 2006. b)
Reynir, f. 3. maí
1975, sambýliskona
Helga Gísladóttir, f.
25. júní 1970, dóttir
þeirra Díana Ýr, f.
8. ágúst 2000, sonur
Helgu og uppeldissonur Reynis
er Viktor Máni Ásmundsson, f. 9.
október 1994. c) Helga, f. 8. febr-
úar 1978. d) Oddný Guðríður, f.
5. desember 1985, sambýlismaður
Atli Már Hreggviðsson, f. 10. jan-
úar 1983. 2) Sigurjón, tannlæknir
á Ísafirði, f. 23. ágúst 1949,
kvæntur Ásu Grímsdóttur kenn-
ara frá Ísafirði, f. 12. júní 1957.
Börn þeirra eru: a) Sigurbjörg, f.
6. júní 1978, dóttir hennar og
Odds Ingimarssonar, f. 13. maí
1978, er Ólöf, f. 19. júlí 2002. b)
Jóhann, f. 18. febrúar 1980. c)
Aðalbjörg, f. 31. maí 1984. d) Ás-
rún, f. 18. september 1987. 3) Jó-
hanna læknaritari, f. 9. júlí 1956,
gift Guðjóni Ólafssyni vélstjóra
frá Ísafirði, f. 5. nóvember 1958,
d. 28. júlí 1994. Börn þeirra eru:
a) Guðmundur, f. 17. júlí 1978, b)
Sesselja, f. 4. desember 1981,
sambýlismaður Kristian Kryel
Schmidt, f. 21. júní 1978, c) Elísa
Björt, f. 26. maí 1987 og d) Há-
kon Dagur, f. 6. júlí 1990.
Sigurbjörg ólst upp í Flatey á
Skjálfanda í stórri fjölskyldu og varð
ung helsta hjálp móður sinnar við
heimilishaldið. Hún flutti í land til
Húsavíkur með fólkinu sínu árið
1944. Sigurbjörg gekk í Héraðsskól-
ann á Laugum og var síðan um miðj-
an fimmta áratuginn ráðskona á Pét-
ursbragganum í Sandgerði. Þá bar
svo við um miðjan vetur að þar var
knúið dyra. Sigurbjörg sinnti kallinu
og fyrir utan stóð ungur og mynd-
arlegur maður sem heilsaði með
sterkum vestfirskum hreim og sagð-
ist vera sendur af Drésa bróður til að
sækja keflið. „Keflið er hérna og það
er ekki laust,“ heyrðist kallað með
þrumuraust ofan af svefnloftinu.
„Mætti ég ekki samt fá að sjá keflið,“
svaraði komumaður og svo fóru leik-
ar að Guðmundur Finnbogason dró
keflið úr höndum handhafans, færði
það Drésa bróður og hafði einnig
ráðskonuna upp á arminn í kaupbæti
að vertíð lokinni. Þau settu saman
heimili á Húsavík, fyrst á loftinu í
Hjarðarholti fyrir ofan Jóhann og
Ólínu, síðast á Garðarsbraut 55 og
þar ólu þau upp börnin sín þrjú, sem
öll settust að í fjarlægum landshlut-
um.
Guðmundur stundaði sjó, var á
vertíðum og síld á sumrin. Síðan
hafnarvörður í nokkur ár. Hann féll
frá árið 1991. Sigurbjörg var fyrst
heima meðan börnin voru ung en
vann svo úti. Fyrst í vefnaðarvöru-
deild kaupfélagsins. Hún var mikil
handavinnukona og vissi þess vegna
upp á hár hvað viðskiptavinina van-
hagaði um, hvað hentaði best í það og
það skiptið og líka hvað var bara
drasl og hvað kaupendurnir höfðu
ekkert með að gera. Síðar var hún
starfsmaður í frystihúsinu og snyrti
fiskflök fyrir neytendapakkningar.
Sigurbjörg var sérlega greinargóð,
setti sitt mál fram með skýrum hætti.
Hún hafði gaman af að segja frá og
fara með ljóð, vandaði mál sitt og
vildi síst af öllu vera misskilin. Eftir
hana birtist í Árbók Þingeyinga árið
1995 frásögn af taugaveikifaraldrin-
um í Flatey árið 1935-36. Það er lýs-
ing sem seint gleymist þeim er les.
Því var það mikið óréttlæti að hún
skyldi veikjast fyrir nokkrum árum
og eiga eftir það erfitt með að tjá sig.
Hún fékk heilablóðfall, missti afl í
hægri hendi og málið að mestu. Talið
kom að nokkru til baka en einhverjar
heilastöðvar höfðu skemmst svo oft
vildi tungan ekki hlýða og sagði hvítt
vera svart og lítið stórt o.s.frv. Þetta
var henni erfitt. Hún sem hafði frá
svo mörgu að segja. En þrátt fyrir
þessa erfiðleika lifði hún með mikilli
reisn, bar höfuðið hátt og var sátt við
guð og menn fram í andlátið. Nú er
hún farin Sigurbjörg frænka, þrekið
var búið. Blessuð sé minning hennar.
Kristín og Júlíus.
Elsku Sigurbjörg,
það verður skrýtið að koma á
Höfðaveginn og þú ekki nýfarin það-
an eða rétt ókomin. Það verður skrýt-
ið að tala við mömmu á næstunni og
fá ekki fréttir af þér.
Mig langar að segja margt við þig
en kem ekki orðum að því þannig að
ég ætla að láta Vilhjálmi Vilhjálms-
syni það eftir:
Ég gái út um gluggann minn
hvort gangir þú um hliðið inn.
Mér alltaf sýnist ég sjái þig.
Ég rýni út um rifurnar.
Ég reyndar sé þig alls staðar.
Þá napurt er, það næðir hér
og nístir mig.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson)
Sigríður Árdís Kristínardóttir.
Nú hnígur til foldar fölnað lauf, og
fennir í gömlu sporin. Það fækkar ört
því fólki, sem setti svip á bæjarlífið á
sinni tíð. Hver og einn með sínum
hætti mótaði það og byggði upp sam-
félagið, sem kynslóðin í dag býr að og
nýtur góðs af. Og nú hefur Sigur-
björg, vinkona mín til margra ára
skilað sínu hlutverki. Við áttum lengi
samleið þar eð hún og eiginmaður
hennar Guðmundur, bjuggu nokkur
ár hjá foreldrum mínum í Hjarðar-
holti. Það var gott sambýli á báðum
hæðum og margar ánægjustundir
sem notið var, oft langt fram á kvöld.
Litlu börnin þeirra urðu miklir sól-
argeislar og gleðigjafar hjá foreldr-
um mínum og ekki síður hjá aldinni
og blindri föðurömmu minni, þegar
lítill lófi, oft svolítið kaldur, leitaði eft-
ir hlýju höndinni hennar. Já, hún
vermdi oft litla kalda fætur og hend-
ur á meðan Sigurbjörg settist við
kaffibollann hjá mömmu og þá hófust
nú hjá okkur hinar eiginlegu ,,eldhús-
’’umræður. Stundum til tilbreytingar
hellti mamma upp á kúmenkaffi og
nýmjólkaður rjómi út í og kandís með
(í þá daga var rjóminn ekki geril-
sneyddur) það var svo sannarlega
góður kaffisopi. Árin liðu eitt af öðru.
Ég flutti að heiman og stofnaði heim-
ili og fjölskyldu á fjarlægum slóðum.
Sigurbjörg og Guðmundur fluttu í
sitt eigið húsnæði á Húsavík. Alltaf
hélst gott samband á milli heimilanna
á meðan dagar entust.
Já, það fennir í gömlu sporin, og
þau mást út smátt og smátt. Góðar
minningar eru þó ætíð dýrmætur
fjársjóður að orna sér við ekki síst
þegar aldur færist yfir. Sidda, eins og
hún var oftast kölluð í daglegu tali,
var gjörvuleg og greind kona, vel les-
in, fróð og skemmtileg og afskaplega
vel verki farin. Hún undi sér vel við
að hlúa að gróðrinum í garðinum sín-
um á meðan kraftar entust. Hún
hlúði vel að sinni fjölskyldu á einn eða
annan hátt og bar hag hennar einatt
fyrir brjósti. Börnum og barnabörn-
um bjó hún ásamt sínum góða manni
öruggt, traust og gott heimili. Þar
var gott að koma og njóta samvista.
Nú er löngu ævistarfi lokið. Í þá daga
voru ekki ævinlega alheimt daglaun
að kveldi í grjóthörðum peningum,
eða eins og einhvern tíma sagt var,
með bréfsneplum. Launin voru oftar
en ekki í þann tíð ánægjan með gott
dagsverk og vitundin um að hafa hlúð
að sínum eftir bestu getu. Prjónuð
falleg treyja eða saumaður lítill kjóll.
Þá voru daglaun alheimt að kveldi.
Það er svo ótrúlega margs að minn-
ast, berjaferðirnar með nesti og ferð-
irnar niður á stétt að salta síldina og
hvað það var gott þegar pabbi kom
með kaffi á brúsa og heitar lummur,
eða kleinur, til að hressa upp á
þreyttar og hálfsofandi stúlkur í síld.
Ólína í Hjarðarholti vissi hvað við átti
og kom sér vel, enda gekk góðgætið á
milli kvennanna á meðan birgðir ent-
ust. Hér læt ég staðar numið þó af
nógu sé að taka. Ég þakka samfylgd-
ina í gegnum öll árin og votta öllum
aðstandendum samúð mín og fjöl-
skyldu minnar. Góða vina. Hvíl þú í
friði.
Guðrún K. Jóhannsdóttir
frá Hjarðarholti.
Sigurbjörg
Sigurjónsdóttir
✝ Sigurður IngiGuðjónsson
fæddist á Neðri-
Þverá í Fljótshlíð 24.
10. 1923 en lést á
Sjúkrahúsi Suður-
lands á Selfossi 17.3.
2008.
Hann var sonur
hjónanna Guðjóns
Árnasonar frá
Neðri-Þverá, f. 8. 2.
1886, d. 7.11. 1954,
og Sigríðar Sigurð-
ardóttur frá Ár-
kvörn, f. 23.7. 1894,
d. 26.8. 1977. Systkini Sigurðar
Inga, talin í aldursröð, voru þessi:
Elín, húsfreyja í Reykjavík, f.
2.4.1918, d. 17.8. 1983, Þórunn hús-
freyja í Borgarholti í Ásahreppi, f.
12.6. 1919, Sigurpáll, bóndi á
Neðri-Þverá, f. 7.10.
1921, d. 27.7. 2001,
Árni, lögfræðingur í
Reykjavík, f. 23.10.
1928, d. 1.9. 2003, og
Magnús, rafvirkja-
meistari í Kópavogi,
f. 3.11. 1936. Sig-
urður Ingi, sem var
ókvæntur og barn-
laus, ól allan sinn
aldur á Neðri-Þverá
og bjó þar í félagi
við Sigurpál bróður
sinn frá því að faðir
þeirra lést árið 1954
til dánardægurs Sigurpáls árið
2001, en þá tók bróðursonur hans,
Árni Sigurpálsson, við búskap á
Neðri-Þverá. Útför Sigurðar Inga
fer fram frá Hlíðarendakirkju í
Fljótshlíð í dag, kl. 14.
Í dag, 29. mars, verður til moldar
borinn frá Hlíðarendakirkju í
Fljótshlíð frændi minn Sigurður
Ingi Guðjónsson, fv. bóndi á Neðri-
Þverá í sömu sveit. Hann verður
jarðsettur í Hlíðarendakirkjugarði
við hlið ættmenna sinna, þaðan sem
Eyjafjallajökull og Markarfljótsaur-
ar blasa við, útsýnið sem hann hafði
fyrir augum alla ævi.
Ingi, eins og hann var jafnan
nefndur, fæddist 24.10. 1923 á
Neðri-Þverá, næstelsti sonur Sigríð-
ar Sigurðardóttur og Guðjóns Árna-
sonar. Hann vann alla tíð að bústörf-
um á heimili sínu, utan nokkrar
vertíðir sem hann dvaldist í Vest-
mannaeyjum. En lífið við sjávarsíð-
una átti ekki við Inga og hann var
jafnan feginn þegar hann komst aft-
ur heim í sveitina. Hann lét sér annt
um búfénaðinn og eignaðist góða
gripi, var ekki beinlínis hestamaður
en hafði yndi af að bregða sér á
hestbak.
Ég er samt ekki viss um að
bóndastaðan hafi verið val Inga eftir
vandlega íhugun, örlögin skákuðu
honum á þann reit og hann lét sér
það vel lynda, enda ekki margra
kosta völ fyrir unga menn á kreppu-
árunum. Ingi var hins vegar þeirrar
gerðar að flest störf fórust honum
vel úr hendi, hann hefði án efa staðið
sig með sóma hvar sem var á vett-
vangi lífsins.
Það er auðsætt að í stórum syst-
kinahópi geta ekki allir ílenst heima,
fjögur systkinanna á Neðri-Þverá
fluttust burt, en eftir urðu elstu
bræðurnir, Sigurpáll og Ingi. Þeir
unnu síðan á búi foreldra sinna fram
eftir aldri, uns þeir tóku í samein-
ingu við búrekstrinum.
Guðjón bóndi lést árið 1954, en
Sigríður kona hans 1977. Árið 1975
gekk Sigurpáll að eiga Kristínu Ara-
dóttur úr Reykjavík og eignuðust
þau fimm börn, þar af eru fjögur á
lífi, og bjó Ingi lengst af með þeim,
en sjálfur var hann ókvæntur og
barnlaus. Það var gæfa hans að fá að
taka þátt í uppeldi barnanna, enda
var hann þeim sem annar faðir. Ingi
var hæglátur maður og frá honum
stafaði þeirri birtu og hlýju sem
ungviðið laðast að. Kristín, mágkona
Inga, annaðist hann af mikilli fórn-
fýsi eftir að Sigurpáll lést og aldur
og heilsuleysi tóku að mæða hann,
og sýndi þar enn mannkosti sína.
Því er stundum haldið fram að
bændur séu íhaldssöm stétt og treg
til breytinga. Hvað sem hæft er í því
átti slíkt ekki við um Inga. Hann var
fljótur að átta sig á nýjungum og
fylgdist vel með straumi tímans sem
þokar öllu áfram. Hann skildi vel
nauðsyn þess að færa gamla bú-
skaparhætti til nútímahorfs, stækka
búin og leggja af kotbúskap. Hann
var hlynntur framkvæmdasemi og
stórhug og mat mikils dugnað og
áræði. Ingi var meðal þeirra fyrstu í
sinni sveit sem eignaðist vörubifreið,
það var gosárið 1947 og þá bifreið
notaði hann bæði til bústarfa og
vegavinnu.
Ingi var glæsimenni á yngri ár-
um, ljós yfirlitum, hávaxinn og karl-
mannlegur. Honum varð aldrei mis-
dægurt, uns Elli kerlingu tókst að
leggja hann að velli hinn 17. mars sl.
Fallinn er frá drengur góður sem
ættingjar og sveitungar minnast
með virðingu.
Blessuð sé minning hans.
Guðjón Albertsson.
Sigurður Ingi
Guðjónsson
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og vináttu við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður, afa og
bróður,
DAÐA GUÐJÓNSSONAR,
Vitabraut 3,
Hólmavík.
Guð blessi ykkur öll.
Kristín Lilja Gunnarsdóttir
og aðstandendur.
✝
Þökkum af alhug samúð og aðstoð við andlát og
útför,
HJÁLMARS ÁGÚSTSSONAR
frá Bíldudal,
Hvassaleiti 58,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til líknardeildar Landspítalans
á Landakoti.
Svandís Ásmundsdóttir,
Hera Hjálmarsdóttir,
Martha Ásdís Hjálmarsdóttir, Þorsteinn Arnór Jónsson,
Jakob Ágúst Hjálmarsson, Auður Daníelsdóttir
og barnabörn.