Morgunblaðið - 10.11.2008, Blaðsíða 22

22 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 10. NÓVEMBER 2008
✝ Björg Erlings-dóttir fæddist á
Þorgrímsstöðum í
Breiðdal 9. mars
1930. Hún lést 2.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar
Bjargar voru Er-
lingur Jónsson,
bóndi á Þorgríms-
stöðum, f. 22.10.
1895, d. 12.4. 1944,
og Þórhildur
Hjartardóttir, hús-
freyja á Þorgríms-
stöðum, f. 4.10.
1897, d. 12.7. 1992.
Systkini Bjargar eru: 1) Þor-
steinn, f. 4.5. 1919, d. 10.6. 1988;
2) Málfríður, f. 6.7. 1922, d. 26.8.
2000; 3) Guðrún Björg, f. 10.9.
1923; 4) Gunnar, f. 2.5. 1925, d.
6.6. 2003; 5) Herdís, f. 4.4. 1926;
6) Hlífar, f. 28.7. 1927, d. 7.12.
2007; 7) Sigrún, f. 2.7. 1928, d.
Brynjarsson, f. 26.10. 2002. 3)
Kristín Þórdís Ragnarsdóttir, f.
19.4. 1960, gift Sigurjóni Sig-
urjónssyni, f. 4.8. 1956, fyrrver-
andi sambýlismaður Ólafur
Sveinn Guðmundsson, f. 10.11.
1958, börn þeirra eru: Sólrún
Björg Ólafsdóttir, f. 22.8. 1978,
Þórhildur Ólafsdóttir, f. 27.2.
1985.
Ragnar átti fyrir 4 börn og
þau eru: Ingunn Ragnarsdóttir,
f. 14.11. 1944, Guðmundur Birg-
ir Ragnarsson, f. 1.5. 1947,
Soffía Ragnheiður Ragn-
arsdóttir, f. 26.8. 1950, Ásþór
Ragnarsson, f. 10.1. 1952.
Björg starfaði við ýmis störf
framan af ævinni en þó lengst af
innan heilbrigðisgeirans við að-
hlynningu, á Kleppsspítala og
Hrafnistu en lærði síðan til
sjúkraliða 1974 og starfaði eftir
það sem sjúkraliði á Borgarspít-
alanum í Fossvogi til ársins
1998.
Útför Bjargar fer fram frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
kl 15.
30.10. 1983.
Björg giftist
Ragnari Sigurði
Sigurðssyni frá
Breiðdal f. 2.7.
1913, d. 22.10. 1985.
Þau áttu 3 börn,
þau eru: 1) Ellen
Ásthildur Ragnars-
dóttir, f. 10.1. 1957
sambýlismaður
Friðþjófur Braga-
son, f. 24.10. 1954,
börn þeirra eru
Bragi Friðþjófsson,
f. 17.8. 1978; Ragn-
ar Þórður Friðþjófsson, f. 25.10.
1982, d. 9.4. 1982, Róbert Frið-
þjófsson, f. 3.2. 1984, Ragna
Björg Friðþjófsdóttir, f. 18.10.
1990. 2) Þorkell Ragnarsson f.
28.10. 1958, börn hans eru: Jó-
hannes Þorkelsson, f. 27.2. 1982,
Björg Þorkelsdóttir, f. 26.1.
1985, sonur hennar er, Bjarki
Elskulega móðir mín.
Það er svo margt sem mig langar
að minnast á í minni hinstu kveðju
til þín, elsku mamma mín. Þegar ég
hugsa til þín vakna svo margar góð-
ar og ljúfar minningar. Það sem er
mér efst í huga á þessum tímamót-
um er þessi mikla umhyggja og ást
sem þú hefur alltaf sýnt mér. Þegar
ég var lítill drengur varst þú alltaf
mitt öryggi og skjól.
Á unglingsárum mínum var ég
ykkur foreldrum mínum oft erfiður
og vil ég þakka þér fyrir allt það
umburðarlyndi og æðruleysi sem þú
sýndir mér á þeim tímum. Einnig vil
ég þakka þér fyrir allan þann stuðn-
ing og umhyggju sem þú sýndir mér
á erfiðum tímum í mínu lífi.
Þótt þú hafir alltaf verið mér góð
og ljúf þá sagðir þú mér líka stund-
um til syndanna og sagðir það sem
þér fannst um mig umbúðalaust.
Það er ég þér mjög þakklátur fyrir
því það hefur bara gert mér gott.
Mér er mjög minnisstætt hvað þú
áttir auðvelt með að fyrirgefa. Man
ég þá stund sem við áttum saman
eftir að ég hafði gert rækileg reikn-
ingsskil á lífi mínu og var að biðja
þig afsökunar á því hvernig ég hafði
komið fram við þig. Þá sagðirðu að
það væri ekkert að fyrirgefa heldur
ætti ég bara að standa mig og það
væri mikilvægast að ég héldi áfram
á þeirri braut sem ég væri á. Þú lést
það þó eftir mér að eiga þessa stund
með þér. Þú skynjaðir hvað það var
mér mikilvægt að bæta fyrir brot
mín milliliðalaust. Stuðningur þinn
var mér mikils virði í þessu nýja og
allsgáða lífi mínu. Fyrst og fremst
vil ég þó þakka þér, elsku mamma
mín, fyrir hvað þú hefur reynst
börnunum mínum Jóa og Björgu
vel, sérstaklega öll þau ár sem ég
bjó hjá þér, hvað þau voru alltaf vel-
komin á þitt heimili og hvað þú
sýndir þeim mikla ást og umhyggju.
Kærleikur þinn í uppeldi barnanna
minna er okkur öllum ógleymanleg-
ur.
Mér eru sérstaklega kærar minn-
ingarnar um allar þær ljúfu sam-
verustundir sem við höfum átt með
börnunum mínum yfir jólahátíðirnar
og það verður tómlegt án þín en við
munum alltaf eiga minningarnar og
fullvissuna um að þú verðir alltaf
með okkur í anda. Á stórum tíma-
mótum í lífi mínu hinn 28. október
síðastliðinn vildi ég hvergi annars
staðar vera en við sjúkrabeðinn
þinn, því það er mér svo mikils virði
hvað þú hefur verið mér góð móðir
síðastliðin 50 ár og ég er mjög stolt-
ur af því að vera sonur þinn.
Mér finnst ég varla heill, né hálfur maður,
og heldur ósjálfbjarga, því er verr.
Ef værir þú hjá mér, vildi ég glaður
verða betri en ég er.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson)
Þinn sonur
Þorkell.
Elsku Björg, ég kveð þig í dag
með þessum orðum í minningu um
þig. Ég þekkti þig aðeins í 3 ár eftir
að ég kynntist dóttur þinni Kristínu.
Mér finnst samt að ég hafi þekkt þig
svo miklu lengur. Það er kannski
ekki af því að við töluðum svo mikið
saman heldur af því hvernig áhrif
nærvera þín hafði. Þú varst smá-
gerð kona en samt svo stór og hafðir
svo mikið að gefa til allra í kringum
þig og áður en ég vissi var ég farinn
að þiggja af örlæti þínu. Og börnin
mín og barnabörn fengu sömuleiðis
að njóta umhyggju þinnar og örlætis
strax frá fyrstu kynnum.
Í þögulli hógværð varstu eins og
klettur, til staðar fyrir alla og alltaf
tilbúin að hjálpa. Þú áttir þína trú
og þótt þú værir ekki að prédika
neitt um það þá var líf þitt að mörgu
leyti sem lifandi vitnisburður úr
Guðsorði. Þú elskaðir náungann og
varst tilbúin að setja eigin þarfir í
bið á meðan þú hjálpaðir öðrum. Það
var gott að koma í heimsókn til þín í
fallegu íbúðina þína og njóta gest-
risni þinnar sem var einstök. Þú
varst frábær kokkur og naust þess
að bjóða okkur í mat. Stundum voru
margir en það virtist ekkert mál fyr-
ir þig því þú vannst þetta svo létt,
svo hljóðlega en hratt. Þér varð líka
mikið úr hlutunum og gersemar
urðu til í höndunum þínum. Þess
bera nú vitni handverkin þín, flíkur,
dúkar og teppi, hrein listaverk sem
gleðja munu okkur og ylja um
ókomin ár. En meira en nokkur ver-
aldlegur hlutur mun þó það sem þú
sjálf skildir eftir í hugum okkar ylja
okkur. Þú komst með okkur Krist-
ínu í bíltúr á Þingvöll á fallegum
vetrardegi í febrúar og ég gleymi
ekki hvað þú hafðir gaman af því.
Við ætluðum að fá þig með okkur í
útilegu í sumar en vissum ekki þá að
alvarlegur sjúkdómur var byrjaður
að herja á þig. Í byrjun sumars varð
ljóst hvert stefndi og sú vissa hafði
strax mikil áhrif á okkur öll. Þú
barst hins vegar sorgina í hljóði og
talaðir lítið um líðan þína. Reyndir
bara að halda öllu óbreyttu, þurftir
að prjóna lopapeysu á þennan,
sauma út fyrir hinn, elda læri og
baka. 16. september sl. tók sjúk-
dómurinn af þér völdin við heim-
ilisstörfin og þú varst flutt á spít-
alann fársjúk. Áleitnar spurningar
sækja nú á en svörin fást ekki og við
leyfum bara góðum minningum að
fylla og næra hugann. Ég þakka fyr-
ir að hafa kynnst Björgu og megi
áhrifa hennar gæta í lífi okkar.
Sigurjón.
Björg stjúpmóðir mín er dáin.
Það stoppar eitthvað inni í mér og
ég verð sár og minningarnar hlaðast
upp. Ég sé hana fyrir mér þegar ég
loka augunum og ég heyri rödd
hennar. En svona er lífið, við fæð-
umst og deyjum, það er okkar allra
leið. En maður er svo eigingjarn á
sína og aldrei viðbúinn dauðanum,
þó maður viti að ekkert er hægt að
gera. Björg var búin að vera veik
um nokkra mánaða skeið af sjúk-
dómi sem hafði yfirhöndina fyrir
rest.
Þegar ég hugsa til baka þá var
hún alltaf að hjálpa öðrum og ef
maður var veikur þá hringdi maður í
hana, því Björg var sjúkraliði að
mennt. Hún lærði það á fullorðins-
aldri og stóð sig vel, hafði þá ekki
verið í skóla síðan hún var 13 ára
gömul. Fékk hún góða einkunn og
vorum við glöð fyrir hennar hönd.
Björg vann það starf í fjöldamörg ár
og átti það vel við hana því góð var
hún við alla, það sýndi sig best er
hún tók okkur systkinin að sér en
við erum fjögur. Þá var hún aðeins
26 ára að aldri. Hún kom fyrst inn á
heimilið okkar til að aðstoða föður
okkar þegar foreldrar okkar skildu.
Síðan tók ástin völdin og þau giftust
og eignuðust þrjú börn saman. Ég
ólst upp hjá Björgu frá 6 ára aldri
og það var ekki auðvelt fyrir hana
því ég var stífur og þver krakki, og
var mjög erfið fram eftir aldri. Svo
okkur kom nú ekki alltaf vel saman.
Þegar ég fór að eldast þá urðum við
góðar vinkonur sem haldist hefur
síðan og var hún minn besti trún-
aðarvinur, alltaf var gott að eiga
hana að og var hún alltaf tilbúin að
hlusta.
En ég held ég hafi þetta nú ekki
lengra, því það var ekki í hennar
anda að vilja heyra lofsyrði um sig,
því það fannst henni óþarfi. En eitt
verð ég að segja að Björg var ein af
myndarlegustu konum þessa lands,
það var sama hvað hún tók sér fyrir
hendur hún gerði það af vandvirkni
og þolinmæði, en það var nú svo fátt
og lítið hefði hún sjálf sagt.
Ég þakka Björgu fyrir mig og
börnin mín, en hún var þeim besta
amma. Ég veit að Björgu líður vel
og pabbi hefur tekið vel á móti henni
og þau hafa sameinast á ný. Guð
blessi Björgu og minning hennar er
ljós í lífi okkar.
Soffía.
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast ömmu.
Amma var svo góð kona, sama
hvað var, hún var alltaf með hjartað
á réttum stað.
Þar sem ég átti heima á Kirkju-
bæjarklaustri þá fékk ég að búa hjá
henni tvo vetur þegar ég var í Fjöl-
braut í Breiðholti og var það
ógleymanlegur tími, því þá náðum
við að kynnast svo vel. Hjá henni
lærði ég allt um það hvernig maður
hefur alla hluti í röð og reglu og
hreinlæti á heimilinu, því það var
hvergi rykkorn að finna hjá henni.
Allt sem hún gerði var alveg 100%
ef ekki meira, sama hvort það var
handavinna, bakstur eða elda-
mennska, hún var svo samviskusöm.
Við Kristján erum svo þakklát
fyrir það þegar hún heimsótti okkur
til Danmerkur og dvaldi hjá okkur í
3 vikur. Það var mikill hiti þar þá og
reyndum við að flakka aðeins með
hana í kringum bæinn okkar. Fór
hún svo sæl og rjóð til Íslands aftur
og var ánægð með dvölina og smá
tilbreytingu.
Amma var börnunum okkar góð
langamma og eiga þau ófáar flík-
urnar sem hún hefur prjónað af
sinni alkunnu snilld.
Ég vil þakka ömmu fyrir allt.
Um leið og ég kveð ömmu vil ég
votta börnum hennar, stjúpbörnum
og öðrum aðstandendum mína
dýpstu samúð.
Minning hennar er perla.
Helga Berglind.
Jæja, þá kom kallið, amma mín,
þó að ég hafi undirbúið mig fyrir
það er áfallið alveg jafn öflugt þegar
ég hugsa um allt sem á eftir að
vanta þegar þú ert ekki lengur með
okkur. Hvernig þú bakaðir smákök-
ur handa öllum á jólunum alveg
óumbeðin, allar prjónapeysurnar og
saumaskapurinn sem þú gerðir fyrir
mann. Þú varst náttúrlega hrein
listakona þegar kom að saumaskap.
Ég veit ekki hvað þú ert búin að
prjóna margar peysur og teppi o.fl.
fyrir öll börnin í fjölskyldunni. Ég
hugsa ennþá svo oft að ég þurfi að
fara að kíkja til þín til þess að stytta
buxur eða festa tölu. Sunnudagarnir
verða líka öðruvísi þegar maður get-
ur ekki komið heim til þín í sunnu-
dagsmat og hitt alla fjölskylduna.
Ég man ennþá hvað ég var fúl
þegar við mæðgurnar bjuggum hjá
þér og ég þyngdist um 7 kíló, maður
varð að klára matinn sinn því það
var svo hryllilegt að henda mat. Þú
varst límið sem hélt okkur öllum
saman og ég veit að hlutirnir eiga
eftir að breytast mikið núna þegar
þú ert farin. Ég veit alla vega að
stór partur er horfinn úr mínu lífi
sem verður aldrei fyllt upp í. Hann
verður heiðraður þér og öllu því sem
þú hefur gert fyrir mig í gegnum
tíðina, eins og að taka að þér hana
Skottu eins og þú kallaðir kisuna
mína. Sama hvað það var, það var
alltaf hægt að leita til þín.
Þú vildir aldrei láta neitt fyrir þér
hafa og hugsaðir alltaf um aðra
fyrst, varst alltaf svo hógvær og hlé-
dræg en ég veit að það var kraftur í
þér og þú varst ákveðin og stolt. Ég
verð svo sorgmædd stundum þegar
ég hugsa til þín og tímans sem ég
hefði getað nýtt betur með þér. Og
allt sem við ætluðum að gera saman,
eins og þú að kenna mér að prjóna
og gera slátur eða þegar ég ætlaði
að kenna þér ensku en það beið allt-
af betri tíma, hver hefði getað vitað
að sá tími kæmi aldrei?
Mér finnst ég hafa verið svo
blessuð og er svo stolt þegar ég
hugsa um hvers konar ömmu ég
átti. Þú ert mér fyrirmynd og verð-
ur í huga mér alltaf og ég sakna þín
svo ósköp mikið, elsku amma, en ég
veit að hann afi og Þórhildur amma
bíða þín á bakkanum hinum megin.
Endar nú dagur, en nótt er nær,
náð þinni lof ég segi,
að þú hefur mér, Herra kær,
hjálp veitt á þessum degi.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þín,
Þórhildur.
Elsku amma, þín er svo sárt sakn-
að, ég man þegar við sátum saman
bara fyrir nokkrum vikum og þú
sagðir mér frá æsku þinni og hvern-
ig þið afi hefðuð kynnst, um hvernig
þið hefðuð byggt upp líf ykkar sam-
an. Við sátum í nokkra tíma, spjöll-
uðum og hlustuðum á tónlist.
Þetta er mér alveg ógleymanlegt
og mun ég ávallt geyma þessa minn-
ingu vel. Þú hefur alltaf og þá meina
ég alltaf verið mér og öllum öðrum
svo góð og alltaf hefur maður getað
leitað til þín. Eins og það að leyfa
mér að búa hjá þér núna síðasta árið
eftir að ég flutti heim, þar sem það
hefur verið erfitt að fara að búa ein
nýflutt heim úr námi. Ég man að ég
hringdi í þig og spurði hvort ég
mætti koma og búa hjá þér í smá-
tíma og þú svaraðir bara: „Hvort þú
mátt“ og er ég þér ævinlega þakk-
lát, elsku amma. Mér finnst alveg
ómetanlegt að hafa fengið að verja
þessu síðasta ári með þér og hefði
ekki viljað hafa það á neinn annan
hátt. Við sátum saman og rifjuðum
upp svo margar góðar minningar
um þig í dag, ég, Þórhildur, Jói og
Björg. Ég man t.d. að þegar við
mamma og pabbi bjuggum líka á
Grýtubakkanum gat maður sko allt-
af hlaupið yfir til ömmu í tíma og
ótíma og fengið sér kókópuffs sem
er náttúrlega draumur hvers 6 ára
barns. Eða þegar ég fann bréf um
daginn í gömlum kassa sem ég hafði
skrifað þér á bjagaðri íslensku með
stórum barnslegum stöfum, ég hafði
úðað ilmvatni á bréfið og spurt þig
hvernig þér fyndist lyktin og bað þig
um að skrifa mér strax til baka um
hvað þér fyndist.
Ó, elsku amma, ég veit ekki
hvernig ég á að geta komið hér á
framfæri hvað ég elska þig og sakna
þín mikið. Umhyggja þín og faðmlög
hafa alltaf verið svo hlý. Hugsa um
þig á hverjum degi og það er alltaf
eitthvað sem minnir mig á þig. En
ég veit að þú ert stolt af mér, því að
ég man þegar ég sagði þér að ég
væri búin að segja þér að ég væri
gengin í björgunarsveitina og búin
að skrá í mig enn frekari nám hérna
heima, þú varst svo ánægð með mig
og hvattir mig áfram, sagðist sko
hafa gert það sama ef þú hefðir ver-
ið í mínum sporum. Brátt koma jólin
og þau verða sko ekkert án þín, þar
sem hápunktur jólanna er að hittast
heima hjá þér að borða góðan mat
og spila langt fram á nótt, núna þarf
hver og einn að fara að baka smá-
kökurnar sjálfur, engin amma sem
er löngu búin að þessu áður en við
hin vorum farin að hugsa um að
baka, en þú varst búin að hringja í
byrjun desember og segja öllum að
koma með kökustaukana og fá smá-
kökur. En það er eitt sem ég er al-
veg viss um, að ef það er til himna-
ríki þá veit ég að þú ert þar núna
með afa, systkinum þínum og lang-
ömmu, og ég veit að þú fylgist með
okkur hinum hérna niðri á meðan.
Það er svo margt sem ég myndi vilja
segja hér og nú en mér vefst tunga
um tönn. Ég veit að þú heyrir bænir
mínar til þín á hverju kvöldi, guð
verði með þér, elsku amma mín.
Þín
Sólrún.
Elsku amma mín
Ég trúi ekki að þú sért farin frá
mér. Einhvern veginn hélt ég að þú
myndir alltaf vera hérna. Ég vildi
óska þess að ég hefði fengið meiri
tíma með þér en er þakklát fyrir
þann tíma sem ég fékk. Ég vildi að
ég hefði fengið að kveðja þig betur,
faðma þig fast að mér og þakka þér
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir
mig.
Segja þér hvað ég elska þig mikið
og hvað þú hafðir mikil áhrif á mig
sem manneskju. Ég sakna þess að
geta ekki kíkt í kaffi og gleymt mér
hjá þér í margra tíma spjalli. Ég
elskaði þegar þú sagðir mér sögur
frá fortíð þinni. Tímann ykkar á
Hjallaveginum og sögur af þér sem
lítilli stelpu í sveit, sem voru svo frá-
brugðnar því sem ég og mín kynslóð
höfum vanist. Oft sátum við nöfn-
urnar við eldhúsborðið löngum
stundum, þú að prjóna og ég að lesa
blaðið eða leggja kapal. Oft þurftum
við ekki að tala neitt, það var nóg að
vita hvor af annarri í samveru.
Ég hlakkaði alltaf svo mikið til að
koma til þín þessa aðra hverja helgi
þegar ég var lítil. Soðin ýsa og kakó-
súpa í eftirrétt var uppáhaldið mitt
og Jóa, og alltaf hafðirðu það fyrir
okkur.
Sögustundunum sem þú gafst
mér fyrir háttinn gleymi ég seint.
Aldrei fékkstu leið á þeim og auðvit-
að ég ekki heldur. Veit ekki hversu
oft þú last „En hvað það var skrítið“
fyrir mig og á endanum þuldi ég
hana upp og þú hlustaðir.
Alltaf var eitthvað með kaffinu
hjá þér. Man ég eitt sinn þegar ég
sagðist vilja pönnukökur í kaffitím-
anum. Þú skelltir í pönnukökur og
um það leyti sem þú varst að steikja
fyrstu pönnukökuna tók ég skálina
og byrjaði að borða deigið og sagði
að þetta væri einmitt eins og ég vildi
hafa það. Þú leyfðir mér að borða
það en varaðir mig við því að ég
gæti fengið í magann. Ég fékk í
magann. Þú steiktir restina og
straukst á mér magann. Þetta lýsti
þér svo vel, leyfðir mér að vera
krakki og gera svona kjánalega
hluti.
Ást þín, umburðarlyndið og þol-
inmæðin var meira en fyrirfinnst
Björg Erlingsdóttir