Morgunblaðið - 10.11.2008, Blaðsíða 23

annars staðar. Ég dáðist að þér og
þú varst mín fyrirmynd. Allt sem þú
gerðir var svo fullkomið í mínum
augum. Þú studdir mig í öllu og
dæmdir mig aldrei. Þú varst svo
sterk í alla staði og líka svo blíð og
góð.
Næstu jól og fleiri sem koma á
eftir verða tómleg án þín. Ég á erfitt
með að ímynda mér þau án þín.
Þetta verður erfiður tími en ég veit
að þú munt vera hjá okkur og fylgj-
ast með okkur.
Allar þær stundir sem við áttum
saman gleymast aldrei og ég geymi
þær vel. Ég mun segja honum
Bjarka mínum allt um þig og
skemmtilegar sögur af samveru
okkar. Hann saknar þín og við öll.
Ég veit að afi og systkini þín sem
fallin eru frá tóku vel á móti þér og
eru með þér núna. Þú ert á góðum
stað og vakir yfir okkur. Ég elska
þig, amma mín, og mun hugsa til þín
allt mitt líf.
Þín nafna
Björg.
Elsku amma mín
Þú ert svo stór partur af lífi mínu
og þú mótaðir líf mitt svo mikið. Frá
því að ég var lítill drengur hafðir þú
alltaf tíma fyrir mig. Þú varst alltaf
tilbúin að leika við mig hvort sem
það var að spila á spil, lúdó eða fót-
bolta. Oftar en ekki þurftir þú að
laga myndirnar sem ég skaut niður
þegar ég var í fótbolta í stofunni
þinni. Ég gleymi aldrei góðmennsku
þinni, þú varðst aldrei reið við mig,
alveg sama hvað ég gerði. Gjafmildi
þín var einstök, alltaf varstu til í að
gefa mér allt sem mig langaði í. Man
ég eftir því þegar ég var 8 ára og
langaði svo í tölvuúr. Þú gafst mér
það og líka svo margt annað.
Allan þann tíma sem ég og Björg,
systir mín, vorum hjá þér gafstu
okkur allan þinn tíma og athygli.
Alltaf bjóstu til uppáhaldsmatinn
minn, soðinn fisk og kakósúpu í eft-
irrétt, það getur enginn gert eins vel
og þú, þess vegna er þetta mitt
uppáhald.
Þakka þér fyrir tímann þegar ég
fékk að búa hjá þér á bullandi gelgj-
unni. Ég gat alltaf treyst á þig hvort
sem það var þögul stund að spila eða
kjafta út í eitt um allt og ekki neitt.
Þú varst alltaf tilbúin að hlusta á
það sem ég hafði að segja þótt þú
skildir ekki alltaf hvað ég, ungling-
urinn, var að tala um. Þú hjálpaðir
mér yfir það tímabil og mótaðir mig
að þeim manni sem ég er í dag
Það eru engin jól án þín. Allar
hefðirnar sem hafa orðið til með þér,
fara á aðfangadegi í kirkjugarðinn,
hlusta á kirkjuklukkurnar hringja
inn jólin, opna pakkana með þér og
sitja síðan og hlusta á þig lesa öll
jólakortin þín. Þegar ég hugsa til
baka þá er ég svo þakklátur fyrir
þann kærleik og umhyggju sem þú
veittir okkur Björgu. Engin jól eiga
eftir að vera söm án þín, engin pur-
usteik á jóladag, heitt kakó, smá-
kökur og spilað fram á nótt.
Amma, þú kunnir alltaf að gefa en
vildir aldrei neitt í staðinn. Mér
fannst svo gott að geta gefið þér
smá til baka þótt það væri bara að
laga eldhúsvaskinn, setja upp nýjan
sturtuklefa, fara með þig í búðir og
margt svona smátt. Allt þetta er
samt bara lítilræði samanborið við
það sem þú hefur gert fyrir mig.
Þinn saumaskapur er sá besti.
Lopapeysurnar sem þú prjónaðir á
mig allt frá því að ég var lítill gutti
fram til dagsins í dag. Það fékk mig
til að sauma handa þér púða með
stjörnumerkinu okkar, fiskunum.
Ég gleymi ekki hversu ánægð þú
varst með hann enda notaðir þú
hann á hverjum einasta degi.
Amma, ég elska þig og ég sakna
þín. Ég sakna að hafið ekki komið
oftar í heimsókn, að hafa ekki boðið
þér oftar í heimsókn. Tíminn leið
svo hratt og ég trúi ekki að hann sé
liðinn. Ég hitti þig þegar minn tími
er liðinn. Ég elska þig, amma mín.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þinn
Jóhannes.
Minningar 23
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 10. NÓVEMBER 2008
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
MARGRÉT KARLSDÓTTIR,
Kjarrmóa 18,
Reykjanesbæ,
andaðist mánudaginn 3. nóvember.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju þriðjudaginn
11. nóvember kl. 14.00.
Ágústa Þorleifsdóttir, Kristófer Þorgrímsson,
Júlíana Pietruszewski, Paul Pietruszewski,
Guðmundur K. Þorleifsson, Sigurlaug Björnsdóttir,
Karólína M. Þorleifsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Guðlaug SigynFrímann Jó-
hannsdóttir fædd-
ist á Akureyri 22.
desember 1934.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu Hlíð
á Akureyri 1. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jóhann Frí-
mann, skáld og
skólastjóri á Ak-
ureyri, f. 27. nóv-
ember 1906, d. 28.
febrúar 1990 á Ak-
ureyri og kona hans Sigurjóna
Pálsdóttir Frímann, f. 17. júní
1909, d. 24. maí 1981. Önnur
börn þeirra hjóna voru Val-
garður Frímann, f. 6. mars 1930,
d. 2002 og Bergljót Pála Sif Frí-
mann, f. 1. nóvember 1944.
Árið 1955 giftist Sigyn Gunn-
ari Hólm Randverssyni, f. 31.
maí 1931 í Ólafsvík, d. 13. mars
2000 á Akureyri, lögregluvarð-
og Sigyn Söru; Guðlaug Hrönn
Gunnarsdóttir, f. 8. nóv. 1967 á
Akureyri, stúdent frá VMA og
sjúkraliði á Akureyri, á Bjarka
og Írisi Hrönn með fyrrv. eig-
inm. Garðari Hallgrímssyni, nú-
verandi eiginmaður er Rúnar
Antonsson, dreifingarstjóri
Morgunblaðsins á Akureyri.
Sigyn ólst upp á Akureyri,
gekk í Barnaskóla Akureyrar og
Gagnfræðaskóla Akureyrar og
varð gagnfræðingur 1949. Sigyn
stundaði nám við Húsmæðraskól-
ann Ósk á Ísafirði og lauk þaðan
prófi 1954. Sem unglingur og
stundum síðar, vann hún í fisk-
verkun, í frystihúsi og við síldar-
og saltfiskverkun, en vann
lengst af sem húsmóðir. Hún
vann á Skóverksmiðjunni Strik-
inu 1990-1992 og settist síðan á
skólabekk 1993, tók námskeið í
stjórnun (Phoenix) og í ensku,
lauk námi frá Menntasmiðju
kvenna 1995 og námi frá MFA
1996 af ferðamálabraut.
Síðustu árin dvaldi Sigyn á
Hjúkrunarheimilinu Skjaldarvík
og á Hjúkrunarheimilinu Hlíð á
Akureyri.
Útför Sigynar fer fram í dag,
10. nóvember, frá Akureyr-
arkirkju kl. 13.30.
stjóra á Akureyri.
Þau skildu 1992 og
bjó Sigyn ein eftir
það.
Börn Sigynar og
Gunnars eru: Jó-
hann Gunnar Frí-
mann, f. 11. des.
1955 á Akureyri, ís-
lenskufræðingur, á
synina Gunnar
Torfa og Kára með
fyrrv. sambýlis-
konu Ástrósu Sig-
hvatsdóttur, unn-
usta Jóhanns er
Hjördís Diljá Bech, starfsmaður
á Hjúkrunarheimilinu Hlíð;
Randver Páll, f. 9. janúar 1959
á Akureyri, vélamaður og verk-
stjóri hjá KM Malbik á Ak-
ureyri; Gyða Jóna, f. 29. des.
1961 á Akureyri, húsmóðir á
Akureyri, gift Júlíusi Þór
Tryggvasyni fangaverði á Ak-
ureyri, þau eiga Davíð Hólm,
Arnór Pál, Kristófer Valstein
Elsku mamma.
Nú ertu horfin veraldlegum
sjónum okkar. Ég vil þó trúa því
að það sé ekkert endanlegt og í
rauninni lifir þú, eins og alltaf, í
huganum og í góðu minningunum
um þig. Það sama gildir um elsku-
legan föður minn og eiginmann
þinn í nær 40 ár, sem dó fyrir
rúmum átta árum. Þegar ég var
barn voruð þið pabbi möndullinn
og kjölfestan í lífinu. Sú hugsun að
þið gætuð og mynduð einhvern
tímann deyja var reyndar óbæri-
leg og ekki gott að staldra of lengi
við hana. Árin hafa liðið og skráp-
urinn þykknað og harðnað. Þrosk-
inn er meiri og trú hefur kviknað á
það að til sé annað og meira en
það sem sést og sýnist vera.
Ég flyt þér kveðju sona minna
sem þér þótti vænt um og sú
væntumþykja var sannarlega
gagnkvæm. Þær kveðjur eru frá
fyrsta barnabarninu, Gunnari
Torfa, sem þú sagðir að væri „allt-
af svo sætur“ og þið áttuð sameig-
inlegan þennan galgopalega húmor
sem kom stundum fram í fyndnu
samspili, t.d. í myndbandagerð
Gunnars, þar sem amman var
„Godzilla“. Það var rólegra yfir-
bragð á samskiptum Kára og
ömmu hans, en sama væntumþykj-
an. Það var t.d. ljúft að sjá þegar
Kári sýndi nýjar hliðar á sjötugs-
afmæli ömmu sinnar. Hann leiddi
ömmu sína, sem þá átti orðið mjög
erfitt með hreyfingar, fram á
dansgólfið og stýrði henni í ljúfum
dansi við fallegt píanóundirspil.
Það lék sælubros um varir móður
minnar sem hafði löngum haft
gaman af og verið góður dansari.
Ekki má gleyma að minnast á lið-
leika hennar í magadansi sem hún
sýndi stundum sumum ættingjum
við mikla aðdáun og kátínu vel
fram á fimmtugsaldur.
Ég færi starfsfólki á Hlíf kærar
þakkir okkar systkina, fyrir að
annast móður okkar af miklum
kærleika.
Mig langar að lokum að kveðja
mömmu og einnig pabba með ljóði
sem ég gerði fyrir nokkrum árum:
Þá
Í kyrrð rökkursins
hverfur hugur
til barnsins.
Köld vetrarnótt.
Húsið sefur.
Uggur í litlu brjósti.
Tiplað berum fótum
og læðst
í eyjuna
á milli mömmu og pabba.
Líkamar þeirra
eins og víggirðing
um lítinn barnskropp.
Hroturnar vögguvísa.
Hlýja, öryggi.
Og þú sofnar brátt.
Þinn (og ykkar) sonur,
Jóhann Frímann.
Elsku mamma mín, nú ertu far-
in í hlýjan faðm pabba. Mikið á ég
eftir að sakna ykkar. Ég átti góða
æsku, hlýja og góða foreldra. Á
okkar heimili var oft spilað, sungið
og dansað. Mikið var spáð í stjórn-
mál og heimspeki. Það var mikill
agi og menning í hávegum höfð,
eins líka trúin. Fjölskyldan var
líka dugleg að ferðast, útivera og
áhugi á íþróttum var mikill. Aldrei
var húmorinn langt undan.
Ég man þegar þú mamma mín
svæfðir mig með hlýjum faðmi og
bænum.
Eins þegar þú varðst fertug, þá
var ég sjö ára og þú varst í glæsi-
legum kjól og mér fannst þú fal-
legasta kona sem ég hafði séð. Svo
voru það útvarpsleikritin á
fimmtudagskvöldum þegar sjón-
varpið var ekki með sýningar, þá
hlustuðum við oft saman á spenn-
andi leikrit og ég fékk oft að kúra
á milli þín og pabba.
Einnig langar mig að minnast
pabba míns en hann lést árið 2000.
Hann var góður faðir, hjartahlýr,
sterkur, tígulegur, skarpur, rétt-
sýnn og umfram allt góðviljaður
og vildi öllum vel. Mig langar að
kveðja mína elskulegu foreldra
með þessu erindi, sem mér finnst
svo fallegt.
Kveikt er ljós við ljós,
burt er sortans svið.
Angar rós við rós,
opnast himins hlið.
(Stefán frá Hvítadal)
Megi Guð varðveita ykkur.
Ykkar dóttir,
Guðlaug Hrönn
Gunnarsdóttir.
Sigyn frænka er dáin. Kemur
ekki á óvart í sjálfu sér. Þeir sem
hana þekktu vissu að hún var
löngu orðin södd lífdaga og tilbúin
til þess að fara. Hvað því olli verð-
ur ekki rakið hér heldur reynt að
draga upp þá mynd sem yljar mér
um hjartarætur.
Þegar ég minnist hennar eins og
hún var í gamla daga sé ég fyrir
mér glæsilega konu með stórkost-
legan persónuleika. Hún var há-
vaxin, falleg, meinfyndin og glettin
með blik í augum, sérstaklega þeg-
ar hún horfði á manninn sinn hann
Gunnar Randversson, lögregluna
sem reyndist henni yndislegur
förunautur þangað til leiðir þeirra
skildi. Heima í eldhúsinu í grænu
Jessýbuxunum með skupluna í
hárinu, rettuna í munnvikinu og
kaffibollann aldrei langt frá.
Leggjandi plön og að ráðskast, eða
segjandi sögur aftur og aftur af
því sama. Síldarplaninu á Siglu-
firði og ævintýrunum þaðan.
Ferðalögin með nestispakkana á
hreinu, þar sem stoppað var við
lækjarsprænurnar til að anda að
sér fersku loftinu – og fá sér smók.
Pönnukökubaksturinn og sviða-
veislan! Þar sé ég hana algjörlega
ljóslifandi, þegar hún var að finna
út úr því hvort maður vildi sviðin
heit eða köld, og ef maður borðaði
ekki svið fékk maður pulsu. Málin
gátu verið flókin enda hópurinn
stór. Hennar fjögur börn og marg-
ar frænkur og frændur þegar
veislurnar voru upp á sitt besta.
Sigyn var mikill persónuleiki en
viðkvæmur og flókinn. Við lágum
oft saman í hjónarúminu hennar
þegar Gunni var á lögguvakt og
töluðum saman eða hún talaði og
ég hlustaði. Ég móðurlaus, naut
hlýjunnar sem streymdi frá þess-
um stóra kroppi sem malaði út í
eitt og lét sér duga já eða nei hér
og þar óháð því hvort það passaði
eða ekki. Hún kenndi mér líka
texta, t.d. „Í Flatey fæddist
Gunna“ sem við sungum oft saman
tvíraddað. Þetta voru notalegar
stundir hjá okkur frænkunum. En
síðan eru liðin mörg ár og Sigyn
skildi við Gunna og veikindi settu
mikinn svip á alla hennar tilveru.
Þrátt fyrir það héldum við alltaf
góðu sambandi og Sigyn hefur
skipt mig og mína fjölskyldu miklu
máli. Börnunum hennar og fjöl-
skyldum þeirra sendum við okkar
dýpstu samúðarkveðju.
Sigyn mín, þakka þér samfylgd-
ina.
Hvíl þú í friði.
Theódóra og fjölskylda.
Nú er hún Sigyn farin, búin að
fá hvíldina sem ég hugsa að hafi
verið orðin henni langþráð.
Þegar ég leit stundum inn til
hennar á Hjúkrunarheimilið Hlíð
var alltaf stutt í brosið hjá henni
þó svo að henni liði ekki alltaf vel.
Ég minnist þess þegar ég fékk að
njóta þeirrar gleði að fara með
henni ásamt börnum hennar Jó-
hanni, Randver, Gyðu og Gullu í
bíltúr og auðvitað var komið við á
ýmsum stöðum í leiðinni.
Sigyn naut þess að fara þessar
ferðir og rifja upp góðar gamlar
minningar. Oftar en ekki átti hún
mjög erfitt með allar hreyfingar
vegna heilsubrests en hún lét það
ekki aftra sér frá því að njóta ferð-
anna með börnum sínum og barna-
börnum.
Síðasta afmæli hennar héldu
börn hennar í samkomusalnum á
Hjúkrunarheimilinu Hlíð, afmæl-
isveislan átti að koma henni á
óvart sem hún og gerði. Uppljóm-
að andlit hennar er mér enn í
fersku minni, hún var svo ánægð
að sjá alla fjölskyldu sína sam-
ankomna til að fagna afmæli henn-
ar.
Ég vil með þessum fáu orðum
mínum kveðja góða konu og þakka
henni fyrir þann stutta tíma sem
ég fékk að njóta yndislegra sam-
vista við hana. Þín verður sárt
saknað, elsku Sigyn.
Ég vil votta Jóhanni, Randveri,
Gyðu, Gullu, fjölskyldu og vinum,
mínar innilegustu samúðarkveðjur
og megi Guð veita ykkur styrk í
sorg ykkar.
H. Diljá Bech og fjölskylda.
Guðlaug Sigyn Frí-
mann Jóhannsdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast
fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi
eða þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss
er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar séu ekki lengri en 3.000 slög (stafir með bilum -
mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem
kvaddur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Minningargreinar