Morgunblaðið - 12.11.2008, Blaðsíða 34
34 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 12. NÓVEMBER 2008
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, sonur, tengda-
faðir og afi,
HARALDUR RAGNARSSON
atvinnurekandi,
Auðbrekku 32,
Kópavogi,
andaðist á heimili sínu þriðjudaginn 4. nóvember.
Jarðsungið verður frá Bústaðakirkju fimmtu-
daginn 13. nóvember kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á að leyfa líknar- og
vinafélaginu Bergmáli og Krabbameinsfélaginu að
njóta þess.
Perla María Hauksdóttir,
Harpa Lind Haraldsdóttir,
Berglind Haraldsdóttir,
Ragnar Haraldsson,
Halla Ósk Haraldsdóttir, Róbert Örn Albertsson,
Sigrún Elín Haraldsdóttir,
Sigrún Einarsdóttir, Ragnar Haraldsson
og barnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi,
langafi og langalangafi,
HALLDÓR ÞORSTEINN GESTSSON,
Skálarhlíð,
Siglufirði,
verður jarðsunginn frá Siglufjarðarkirkju laugar-
daginn 15. nóvember kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Kvenfélag
Sjúkrahúss Siglufjarðar, 1102 - 26 - 101355
kt. 520181-0169.
Líney Bogadóttir,
Kristrún Halldórsdóttir, Sigurður Hafliðason,
Lára Th. Halldórsdóttir, Eyjólfur Herbertsson,
Gestur Ó. Halldórsson, Ólöf Markúsdóttir,
Guðrún H. Halldórsdóttir, Þorsteinn H. Jónsson,
Halldóra H. K. Halldórsdóttir, Guðmundur Meyvantsson,
Bogi G. K. Halldórsson,
Líney R. Halldórsdóttir, Oddný Sigsteinsdóttir
og fjölskyldur.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HALLDÓR B. JAKOBSSON
fyrrv. forstjóri,
Skólavörðustíg 23,
er látinn.
Guðrún Halldórsdóttir,
Sigurbjörg Halldórsdóttir, Magnús Haraldsson,
Jakob Halldórsson, Súsanna Kjartansdóttir,
Steinn Halldórsson, Guðlaug Hafsteinsdóttir,
Ólöf Halldórsdóttir, Jón Hjaltason
og fjölskyldur.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
INGJALDUR SIGURÐSSON,
Urðarbakka 28,
Reykjavík,
lést á heimili sínu laugardaginn 8. nóvember.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 18. nóvember kl. 15.00.
Hanna Ósk Lárusdóttir,
Sigrún M. Ingjaldsdóttir, Magnús Ásgeirsson,
Helga Ingjaldsdóttir, Ólafur Daðason,
Íris Ösp Ingjaldsdóttir, Friðrik I. Þorsteinsson,
afabörn og langafabörn.
✝
Faðir okkar, tengdafaðir, bróðir og afi,
ÞORGEIR H. JÓNSSON,
Akurgerði 24,
Reykjavík,
lést mánudaginn 10. nóvember á heimili sínu.
Útförin verður auglýst síðar.
Borghildur Þorgeirsdóttir, Arnar S. Andersen,
Jón H. Þorgeirsson, Jane H. Þorgeirsson,
Vilhjálmur Þorgeirsson, Sigrún Sigurbjörnsdóttir,
Þorgeir Þorgeirsson, Valdís S. Sveinsdóttir,
Ólafur Þorgeirsson, Gíslína Hákonardóttir,
Grímur Jónsson
og afabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
KRISTINN AUÐUNSSON
pípulagningameistari
frá Ysta-Skála Eyjafjöllum,
Dalbraut 14,
Reykjavík,
lést mánudaginn 10. nóvember á Landspítalanum.
Jóna Sigurðardóttir,
Ragnar Kristinsson, Erna Kristín Siggeirsdóttir,
Jón Auðunn Kristinsson, Guðríður Pétursdóttir,
Þórunn Kristinsdóttir, Einar Kárason,
Kristín Kristinsdóttir, Birgir Vagnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Stella var ekki bara landi okkar
hér í Flórída og hún var meira en
vinur fjölskyldu minnar; hún varð
hluti af henni. Við kynntumst í Fort
Lauderdale, þegar hún flutti hingað
fyrir 40 árum. Íslenzka nýlendan
var lítil og náin og Stella varð þar
strax innsti koppur í búri. Hún var
líka með í öllu, sem gerðist í fjöl-
skyldunni, bæði gleðilegu og sorg-
legu og alltaf tilbúin að taka til
hendi og hjálpa. Ef ég gæti valið
eitt orð til að lýsa vinkonu minni,
væri það orðið „myndarlegust“,
sem hún einmitt var, af öllum vin-
um mínum.
Stella brást við veikindum sínum
eins og hún tók öllu öðru í lífi sínu,
með rósemi, styrkleika og æðru-
leysi. Hún bað ekki um hjálp og
sagði aðeins okkur, hennar nán-
ustu, hvað var að gerast. Það var
meira en furðulegt, að hún skyldi
geta gengið til vinnu allt þar til
tveimur vikum áður en hún dó. Það
verður að skrifast á hina sterku ís-
lenzku arfleifð hennar.
Þegar það varð augljóst, að
Stella var orðin helsjúk og gat ekki
séð um sig sjálf, tóku Thor, sonur
hennar, og Katherine, kona hans, í
Norður-Karólínu hana til sín. Hin
Guðríður Guðrún
(Stella)Jónsdóttir
Chitow
✝ Guðríður Guð-rún Jónsdóttir
Chitow, eða Stella,
eins og hún var köll-
uð allt frá barn-
æsku, fæddist í
Reykjavík 23. des-
ember 1944. Hún
andaðist í Norður-
Karólínu í Banda-
ríkjunum 29. sept-
ember síðastliðinn.
Hennar var minnst
á heimili Ásu
Gunnlaugsson í
Pompano Beach í
Flórída 9. nóvember.
börnin tvö, Jón og
Natasha voru þar
einnig þar til yfir
lauk. Stella fékk
beztu umönnun frá
fjölskyldu sinni og
fólki því, sem annast
heimahjúkrun fyrir
dauðveika (Hospice).
Mér finnst, að hún
hafi skilið sátt við
þetta líf.
Það er erfitt að
finna orð til að lýsa
því stóra skarði, sem
dauði Stellu hefir skil-
ið eftir í fjölskyldu minni. Það er
svo erfitt að skilja, að ekki sé hægt
að grípa símann og hringja í hana.
Við elskuðum hana og dáðum svo
mjög og komum til með að hugsa
um hana oft. Takk fyrir allt gamalt
og gott. Guð geymi þig, Stella mín.
Við söknum þín.
Ingrid „Imba“ Gunn-
laugsson,
Pompano Beach, Flórída.
Elsku Stella mín og okkar allra.
Þessi orð koma kannski dálítið
seint, en við vissum ekki, að þú
færir svona fljótt frá okkur. Maður
veit aldrei, hvað kemur næst. Nú
ertu farin á betri stað, því það átt
þú skilið. Þú varst góð vinkona og
gerðir allt fyrir vini þína. Okkur
þótti öllum mjög vænt um þig og
við söknum þín mikið, en við
sjáumst bara seinna; það veit ég.
Guð blessi þig, Stella mín.
Þín vinkona,
Ása Gunnlaugsson,
Pompano Beach, Flórída.
Mig langar að minnst hennar
Stellu Chitow. Ég kynntist henni
þegar ég kom fyrst til Flórída 1977
með fyrri manni mínum, sem kom
hingað í nám. Við hittum Stellu og
Bill hjá öðrum Íslendingum sem
bjuggu hér, og þau tóku okkur al-
veg upp á arma sína. Hjálpuðu
okkur að finna íbúð, bíla og buðu
okkur svo heim um helgar. Stella
var mjög sterkur persónuleiki og
hafði mjög gaman af að hjálpa
þeim sem minna máttu sín. Þær
voru ófáar veizlurnar sem hún hélt
og þá var alltaf veitt af mynd-
arskap, sérstaklega man ég eftir
nautavöðvanum, sem var hennar
sérgrein að elda.
Þegar fyrri maðurinn minn út-
skrifaðist úr háskólanum hélt
Stella veizluna. Seinna, þegar ég
og núverandi maður minn höfðum
lent í miklum fellibyl, bauð hún
okkur að vera hjá sér í nokkra
daga. Alltaf reiðubúin að rétta
hjálparhönd. Mér er líka minnis-
stætt, þegar ég fór til Íslands á
sama tíma og hún og Bill, mað-
urinn hennar, og börnin; við hitt-
umst og skemmtum okkur saman.
Svo þegar við áttum að fljúga
heim, hringdi Stella í mig og sagði
að fluginu væri flýtt um klukku-
stund. Ég dreif mig á völlinn en
það var engin breyting á brottfar-
artíma, svo ég var fyrst í röð og
Stella og fjölskylda komu á eftir
mér. Hún skellihló og sagðist hafa
gert þetta svo ég yrði ekki of sein,
eins og stundum var minn vani.
Stella var sérstaklega dugleg,
vinsæl á vinnustað og hélt mynd-
arheimili. Hún var í stjórn Íslend-
ingafélagsins í mörg ár og tók þá
að sér allar borðskreytingar og
eldaði oft líka. Hennar mottó var
alltaf : „Þetta er ekkert mál.“ Bara
að ganga í það.
Ég var nú mest í símasambandi
við hana síðustu ár og eftir að ég
vissi um veikindi hennar talaði ég
oft við hana. Hún var sko ekki að
kvarta og var bjartsýn á bata. Hún
var svo hress þegar ég talaði við
hana rétt áður en ég fór til Íslands
í september, en þegar ég kom til
baka var hún dáin.
Ég votta börnum hennar, Jóni,
Thor og Natasha, innilega samúð
mína og megi minning þeirra um
yndislega móður vera þeim styrk-
ur.
Jóna Ingvadóttir Ferrante,
Miami, Flórída.
Ég sendi þér kæra
kveðju,
nú komin er lífsins
nótt.
Þig umvefji blessun og
bænir,
Ragnheiður
Guðnadóttir
✝ RagnheiðurGuðnadóttir
fæddist í Reykjavík
12. nóvember 1933.
Hún lést á Landspít-
alanum 31. maí síð-
astliðinn og fór út-
för hennar fram frá
Laugarneskirkju 5.
júní.
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt
hjarta
þá sælt er að vita af
því
þú laus ert úr veikinda
viðjum,
þín veröld er björt á
ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku Ragna mín, í
dag hefðir þú orðið
75 ára. Ég get ekki
með orðum lýst hvað
ég sakna þín mikið,
við áttum svo margt eftir ógert.
Ég veit að þú ert komin til fólks-
ins þíns, sem hefur tekið vel á
móti þér og fagnar með þér á af-
mælisdaginn.
Þegar ég horfi til baka þá er
margs að minnast. Við vorum
ekki bara frænkur heldur eins og
systur alla tíð. Þegar við vorum
litlar fengum við oftast allt alveg
eins. Mamma mín, amma þín,
prjónaði og heklaði alltaf eins á
okkur báðar og innihald jólagjaf-
anna var oftast það sama eins og
þegar við fengum nýja, hvíta,
uppháa skauta. Eftir unglingsárin
fórum við oft á gömlu dansana
ásamt vinkonum okkar Unni og
Eddu og þótti okkur það heldur
betur skemmtilegt.
Börnin okkar fæddust oftast
með nokkurra mánaða millibili og
samgangurinn var ekki minni á
þeim árum. Alltaf dáðumst við að
því hvað við áttum góð börn og
falleg. Börnin þín voru þér mikils
virði. Svo liðu árin, við fórum í
seinni tíð í föndur og ýmsar uppá-
komur hjá eldri borgurum og
einnig voru dagsferðirnar margar.
Ég gæti haldið áfram endalaust
að minnast allra samverustund-
anna sem við áttum ásamt fjöl-
skyldum okkar. En það verður að
bíða betri tíma eða þangað til við
hittumst aftur.
Elsku frænka og vinkona, ég vil
enda þessa minningu um þig á
bæninni sem okkur var kennd í
æsku.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesú mæti.
(Höf. ók.)
Elsku Ragna mín, hvíl þú í
friði, þú átt alltaf sess í mínu
hjarta.
Þín frænka
Erla.