Skinfaxi - 01.09.1926, Blaðsíða 2

98
SKINFAXI
um. — Skal hér bent á þau er sambandsstjórnin telur
að þessu sinni hin nauðsynlegustu og þýðingarmestu.
I. Siðmenningarmál.
Stefnuskrá okkar ungmennafélaga gerir ráð fyrir ,
því, sem einu aðaigrundvallaratriði, að liver félagi leggi
af alefli kapp á sína eigin fullkomnun, — nái sem bestri
líkamlegri og andlegri þroskun — til þess því frekar
að geta unnið að hverju því málefni er miðar sjálfum
honum og öðrum til héilla og velferðar og þjóðfélag-
inu til uppbyggingar og blessunar. En til þess útheimt-
íst, meðal annars, ötull og öruggur vilji, framtakssöm
og dáðrík liugsun og staðfast siðferðisþrek, er ekki
lœtur blekkjast né beygjast af skaðlegum fýsnum né
fánýtum hégóma. Við verðum í þessu sambandi (og að
gefnu tilefni) alvarlega að minnast á bindindisheitið
er við teljum óhjákvæmilegt atriði til styrktar sið-
menningar félagsskaparins. Við álitum algerlega
ó s æ m a n d i fyrir ungmennafélögin að fella þetta at-
riði burtu, einkum eins og nú standa sakir. — Til-
gangur ungmennafélaganna hefir þá þungamiðju að
forða æskunni frá öllu skaðlegu og spillandi, en hvetja
hana til dáðríkra og drengilegra verka.
Vinguðinn, Bakkus, getur ekki átt samleið með æsk-
unni án þess að skaða, og sjálfsagðasta og eðlilegasta
svar okkar ungmennafélaga hlýtur því að verða þetta:
Við viljum e k k e r t s a m n e y t i við vinguðinn. Við
setjum okkur lög sjálf, og við fylgjum þeim. Við setj-
um okkur þar i algerða andstöðu við vínguðinn og
við berjumst þar til vald hans er brotið á bak aftur.
Sambandsstjórnin vill um leið vara við, og biðja fé-
lögin að hafa vakandi auga á hinum táldrægu tilraun-
úm ýmsra utanfélagsmanna, til að hnekkja álitinu á
bindindisheiti félaganna og reyna að fá það veikt eða
numið burtu.