Skinfaxi - 01.09.1926, Blaðsíða 43

SKINFAXI
139
íslenskukennarar liafa tekið bók þessari fegins hendi og
lokið lofsorði á hana; mun hún nú kend í flestum ung-
linga- og gagnfræðaskólum landsins, þó skamt sé síðan
hún kom lit, enda fræðir hún ítarlega um þýðingar-
mikil atriði móðurmálsins, sem varla hafa verið nefnd
í eldri kenslubókum, sem notaðar hafa verið við al-
þýðunám.
Ivver þetta er framúrskarandi vandlvirknislega af
hendi leyst, skýrt og skipulega samið.
pví ættu allir unglingar að eignast það og lesa vand-
lega. Er liverjum meðalgefnum manni vorkunarlaust
að hafa þess mikil not, ef hann liefir notið góðrar harna-
fræðslu, þó að ekki sé völ á að lesa það með kennara.
Munkarnir frá Möðruvöllum.
Jóhann Sigurjónsson sótli yrkisefni sín i ísíenskar
þjóðsögur. Davíð Stefánsson gerir það lika. Má vera, að
einhverjum þyki fróðlegt að bera saman verk þessara
skálda, þó ekki verði það gert liér að þessu sinni.
pjóðsagan segir, að Möðruvalla-munkar hafi brent
klaustur sitt i ölæði. Davíð semur leikrit sitt um þessa
brennu-munka. Af þeim eru engar öruggar sögur, og er
þvi imyndunarafl skáldsins óbundið. það getur því lýst
klausturlífinu eftir vild. Er skemst af að segja, að
skáldið sér furðu fátt fagurt eða dýrðlegt á þessum stað,
sem átti að vera þreyttum hvild og trúuðum vegur til
kærleikans og drottins; þarna ríkja flestir verstu gallar
gerspiltra manna. Sá, sem verstur er, og ræður mestu
á þessu voða heimili, hefir sér það eitt til afsökunar, að
hann hafi verið svikinn inn í klausturspillinguna. pað
höfðu fleiri klausturbúar verið slæmir, en brennu-
munkar, enda var enginn munkur á Möðruvöllum, er
sagan gerist, sem hafði trú á þvi, að klaustrið gæti starf-
að samkvæmt góðum tilgangi. pangað komu engir til
þess að gefa guði dýrðina. peir, sem best gerðu, höfðu
von um að geta átt þar rólega daga við lestur og rit-