Skinfaxi - 01.09.1926, Blaðsíða 32

128
SKINFAXI
>jóðum bæru í brjósti bjarta og tilfinningar,rétt eins og
þeir sjálfir. J?eir þektu ekki hugsunarháttinn. Og þeir
skildu hann auðvitað ekki. En aðalþröskuldurinn í vegi
skilningsins var mismunur tungumálanna. peim þrösk-
uldi varð að ryðja úr vegi. „pað verður að brjóta niður
múrveggina, sem aðskilja þjóðirnar, svo að þær geti
lifað saman i frelsi, bróðerniog jafnrétt i,“
sagði Zamenbof. Og liann helgaði alt líf sitt þessari
hugsjón, hugsjón friðar og kærleika.
iZamenhof tók sér nú fyrir hendur að semja nýtt
tungumál, allsherjarmál, sem allir kynnu og notuðu í
skiftum við menn af öðrum þjóðflokkum. þaö var mik-
ið starf og örðugt. J>að var gert gys að honum, og marg-
ir töldu hann vart með öllum mjalla. Faðir hans brendi
plögg bans, til þess að forða honum frá hugarvingli og
vitfirringu, sem hann óttaðist að hann kynni annars að
lenda í. En Zamenhof misti ekki kjarkinn. Hann varði
öllum frístundum sínum til þess að hugsa um nýja
málið. Og 1878 var uppkast hans fullbúið. En mörg ár
gengu i að sannprófa nothæfni þess, fága það og laga.
Og það var ekki fyrr en í ágústmánuði 1887 að fyrsta
kenslubókin í nýja málinu kom út. Hún var rituð und-
ir dularnafninu„Doktoro Esperanto“. petta nafn, Esper-
anto, festist síðan við málið. Á íslensku hefir það verið
nefnt vonarmál, því að esperanto þýðir: Sá sem vonar.
Zamenhof hefir sjálfur skilgreint stefnu vonarmáls-
ins með þessum orðum: „pað er tilraun til þess að út-
breiða hlutlaust tungumál um allan hcim, mál, sem
þrengir sér inn í innra líf þjóðanna og reynir á engan
hátt að bola lifandi málum burtu, heldur gerir mönn-
um ólíkra þjóðflokka fært að eiga skifti saman; mál,
sem getur komið að notum sem friðarmál opinberra
stofnana í löndum, þar sem ýmsir þjóðflokkar deila
um tunguna; mál, sem þau rit skulu skrifuð á, sem eiga
erindi til allra þjóða.
Sérhver önnur hugsjón eða von, sem einn eða annar