Skinfaxi - 01.09.1926, Blaðsíða 45

SKINFAXI
141
hún stóð yfir líkbörum sona sinna og kastaði örlaga-
teningnum um jjersónu þá, er ólónið hlaust af.
í þælti pórðar og Guðbjargar bregður böf. upp skugg-
sjá hjónabandsins. Bóndinn er hygginda og dugnaðar-
maður, en er vínlmeigður. Konan er skapstór og ámæl-
ir bónda sínnm ósanngirnislega í reiði sinni; brá lion-
um um, að hann sæti á sumbli en léti heimilið vanta
nauðsynjar. Bóndi þekti konu sína og vissi hvað við átti;
hann veitli henni það, er hún hafði kalsað um og þá
fann hún best sjálf, hve illa hún kunni nýtískunni.
Heimilið breyttist mjög til batnaðar og friður og ánægja
stóð þar föstum fótum.
páttur Egils frá Bergi lýsir því glögt, hve mikið ilt
getur stafað af misskilningi; smá atvik getur myndað
þyrnigerði ófært yfirferðar. Saga þessi lýsir ágætlega
lítið gefnu og ómentuðu fólki.
Siðasti þátturinn er efnislitil lýsing á hégómlegum
og glaðlyndum karli.
Við lestur þessara þátta ber að gæta þess, að átt er
við menn og atburði á fyi'ri liluta 19. aldar, svo síst
er að undra, þó nokkuð kenni þar kynja-trúar, enda er
mikið um vábresti og veðurldjóð, og að mörgu eru
söguhetjar Guðmundar ólíkar nútíðarmönnum.
Við þjóðveginn.
Skáldsaga eftir séra Gunnar Benediktsson. — Saga
þessi er ádeilurit; þar eru dregnar dökkar myndir af
ýmsu því, er höf. þykir öfugt ganga í þjóðlííinu; þar
er lýst fjárhagslega ósjálfstæðum valdhöfum, ófærum
til að reka erindi réttarins, þvi að þeir eru háðir fjár-
plógsmönnum og lögbrjótum; fátækt og eymd Reykja-
vDcur skipar bekk við hliðina á óhófs-eyðslu og við-
bjóðslegir gróðabrallsmenn hafa á sér yfirskin guð-
rræðslunnar, en afneita hennar krafti. — Bæjarfógeta-
dóttir í Reykjavík er aðalpersóna sögunnar, hún vikh
alt bæta og öllu bjarga; kennari í barnaskólanum vakti