Skinfaxi - 01.09.1926, Blaðsíða 12

108
SKINFAXI
æskuheimili hans verið hetra en flestra jafnaldra, enda
víkur hann oft að því i æfisögu sinni og ljóðum t. d. í
þessum erindum:
Mér kendi faðir
mál að vanda,
lærði hann mig,
þó eg latur væri;
þaðan er mér kominn
kraftur orða,
meginkyngi
og mynda gnótt.
Mér kendi móðir
mitt að geyma
hjarta trútt
þó heimur bregðist;
þaðan er mér kominn
kraftur vináttu,
ástin ótrauða,
sem mér aldrei deyr.
Gröndal varð ungur stúdent. Að því húnu fór hann
til Hafnar, og lagði stund á ýmsar fræðigreinar, en þó
einkum náttúrufræði. Löngu síðar tók liann próf í nor-
rænni málfræði og var kennari við lærða skólann i
Reykjavílc um nokkur ár, en mestan liluta æfinnar
lifði hann embættislaus og vann löngum að ritstörfum,
enda er það margt og mikilsvert, sem eftir hann liggur
af þýðingum og frumsömdu, bæði í hundnu og óhundnu
máli. Nokkuð er það misjafnt að gæðum. Gröndal lét
gamminn geysa, orti og ritaði, þegar andinn kom yfir
hann, enda kvaðst hann vilja „þóknast öllum, sem
aldrei gátu komið sér saman“. — En flest bera rit Grön-
dals ótviræð merki þess, sem alviðurkent er, að hann
var meðal ritfærustu snillinga sem ísland hefir alið og
allra manna fyndnastur og fjörugastur.
Nokkuð af fegurstu Ijóðum þjóðarinnar er eftir
Gröndal, og lifa á hvers manns vörum, munu þau
sungin meðan nokkur kann íslenska söngva. Víl og vol
var honum fjarri skapi, lýsir hann því vel í línum þess-
um er hann hefir ritað í formála bókar sinnar:
„Lítið er hcr um lífspeki eða pólitísk kvæði eða siða-
kveðskap og sorgarljóð, eins og nú tíðkast allmjög,
raunar bregður slíku stundum hér fyrir í bókinni, en