Skinfaxi - 01.09.1927, Blaðsíða 26

90
SKINFAXI
ai'. seni bíður hættunni byrginn og bregst eigi hugsjóii-
um sínum, þótl um hana leiki kyljur liáðs og and-
úðar.“
Fyrst að eg hefi nú á annað horð ákveðið að senda
Skinfaxa fáar línur, langar mig til að fara nokkrum
oiðum um framtíðarstarf U. M. F. í.
Mjög er nú og hefir verið rætt og ritað um fólks-
strauminn úr sveitum landsins tii kaupstaðanna. Telja
þeir, er á slikt minnast, menningu og fjárhag þjóðar-
innar liættu húna, ef svo heldur áfram er verið hefir.
Er slíkt á miklum rökum bygt, enda munu allflestir
líta svo á.
Eftir því, sem bæirnir hafa vaxið, liafa þeir meir
og meir tekið a sig snið erlendra stórborga. Um leið
hafa borist liingað erlendir og miður hollir menningar_
straumar, sem eru á góðum vegi með að kaffæra hina
fornu og sérkennilegu islensku sveitamenningu. En liði
hin forn-islenska menning undir lok, er þjóðernið glat-
að Er þá eigi vel farið. — Eins og kunnugt er, er það
einkum æskuiýðurinn er til borganna leitar. En hvernig
stendur á að svo er? Orsakirnar munu meðal annars
vera þær, að bæirnir veila margt það, sem sveitirnar
hafa ekki á boðstólum. ]?ar eru allir stærstu skólar
iandsins. par er hægra að veita sér allskonar nautnir
og margt her fyrir augun. En æskan er næm fyrir áhrif-
um og verður fallhætt fyrir hinum mörgu freisting-
um, er borgirnar hera i skauti sínu. Og þegar einu
sinni liafir verið slakað á taumunum, er liaútara við, að
það koini fyrir aftur og aftur, og að götulífið nái að
lokum stjórntaumunum og drepi niður siðferðismeð-
vitundina og löngunina til að lifa sönnu lífi og starfa
i þágu sjálfs sins, lands og þjóðar. pví að það er hæg-
ara að komast á hálan is í iialla, en af honum aftur.
í sveitum er það móðir náttúra, er veitir börnum sín-
um uppeldið. par læra æskumennirnir að þekkja hina
sönnu fegurð og hina æðstu gleði, sem sc þá, er nátt-