Skinfaxi - 01.09.1927, Qupperneq 29

SIvlNFAXI
93
inn úr sveitunum og vinna að aukinni ræktun. Horfir
þí'ð tvímælalaust hinni ísl. þjóð til gagns og sóma. En
fyrst og fremst þarf tíðarandinn að breytast. pað þarf
að hafa áhrif á hina upprennandi kynslóð, t. d. með
vekjandi fyrirlestrum, glæða allar góðar tilfinningar, en
uppræta illgresið, letina og ómenskuna. pví að mjög
tíðkast það nú, að lifa fyrir líðandi stund, og láta hverj-
um degi nægja sina þjáning. En er menn eru komnir
í skiining um og hafa idotið áliuga fyrir aukinni rækt-
un og bættum búsháttum, er árangurs að vænta, fyr
ekki, }?ví að það er lítið gagn af fullum höndum fjár, ef
viljann og áhugann vantar.
Vér vitum það öll, að í fornöki var ísland alt skógi
vaxið. En forfeður vorir eyddu skóginum svo, að varla
var nokkursstaðar kjarr eftir. pað er eitt áhugamál
ungmennafél. að bæta fyrir syndir feðranna og klæða
landið skógi aftur. Hafa mörg þeirra komið upp hjá sér
dálitlum gróðrarreitum, þar sem einkum eru ræktaðar
trjátegundir, eða þau liafa tekið að sér skógarleifar ti!
verndunar, og vel sé ungmennafélögunum fyrir það
starf. En væri það ekki alveg eins kleift fyrir þau að
fá dálítinn blett til túnræktar? Velviljaðir og víðsýnir
hændur mundu sjálfsagt láta af hendi við félögin með
góðum kjörum einhvern óræktaðan holtaskika. En
mjög þyrfti að vanda vinslu, áburð og sáningu, svo að
það gæti orðið til fyrirmyndar. pegar svo bletturinn
væri orðinn nægilega stór, mætti koma þar upp dálitlu
fyrirmyndarbúi, þar sem að eins væri hafður úrvals-
búpeningur. Eg er sannfærður uin, að slíkt gæti haft
mjög heillarík áhrif. Vér þekkjum það allir, sem rek-
ið höfum fjárhópa, að íeð vill trauðla halda áfram, þar
sem engir götuslóðar eru, og stöðvast iðulega við snjó-
skafla og aðrar torfærur. En um leið og einhver slóð
er komin, er vandaláust að köma þvi áfram. Eins mun
fara, ef komið verður upp fyrirmyndarbúum í öllum