Skinfaxi - 01.02.1934, Qupperneq 73

SKINFAXI
73
ekki melnaði og framaþrá liinnar vaknandi alþýðu-
æsku.
En borgarasiéttinn g.jörir meira. Hún þarl' að hafa
þá ánægða sem eftir eru. Hún „strammar þá upp“ með
allskonar innantómum slagorðum, eins og l. d. ælt-
jarðarásl, sjálfstæðisbarátta, átthagatryggð, hcimilis-
iðnaður, innlendur iðnaður, sveitamenning, og livað
það lieitir nú allt saman.
Við skulum ekki dæma síétarsystkini olvkar, sem
glæpzt Iiafa á glamri horgarastéttarinnar og gyllingum
og yfirgefið oklíur. Það er líka áslæðulaust að fjasa út
af Halldóri Kristjánssyni og lians nótum, ])ótl þeir séu
enn flæktir i snöru borgaralegra Jileypidóma. Hvort-
tveggja er rökrétt afleiðing af atburðum liðinna ára —-
ára líinnar borgaralegu bjartsýni — sem fremur Joer
að slviija en dæma.
J) Það verður að endurlalcast, að H. Kr. þorir elcki
að iiugsa til enda liugsunina um það að vinna alþýðu-
stéttina upp. Honum liefir elvlvi enn sleilizt það, að slílct
verður ekki framlvvæmt með rómantískum bollalegg-
ingum, á borð við þær, sem hann lætur frá sér fara.
Honum hefir ekki cnn skilizt það, að lil ]>ess að slílct
megi ske verður alþýðan að varpa af sér álagaham
borgaralegra hleypidóma og hræsni og sameinast til
baráttu gegn yfirráðum borgarastéttarinnar - jafnt
menningarlegum, sem efnalegum. Þá fyrst verður liún
fær um að vinna sig' upp.
En eg vona, að honum takist þetta fyr eða síðar.
p. t. Reykjavík, 17. febr. 1934.
Skúli Guðjónsson.
Deilu þessari er lokið i Skinfaxa.
A. S.