Skinfaxi - 01.10.1936, Side 31

SKINFAXI
127
alstaðar, hvar sem eg kom. — íslenzk stúlka á ferða-
lagi ein síns liðs, langt uppi i Vármlandi. Blöðin gátu
um þctta, og eitt þeirra fckk viðtal við mig. Mér fannst
eg vera orðin eitthvert stórmenni, eða að minnsta kosti
á góðum vegi með að verða það.
Meðal gestanna, er þarna voru mér samvistum, voru
mæðgur tvær, frú og ungfrú Lagerlöf. Frúin var ekkja,
en liafði verið gift frænda skáldkonunnar. Eg var oft
með dótturinni, þessa daga, og fór vel á með okkur.
Hún minnti mig einhvernveginn svo mikið á Ingimar-
ana i sögunni Jerúsalem. Hún var nú samt ekki ófríð
stúlka, en fallega rauðhærð og björt yfirlitum. En það
var eitthvað við hana, barnalegt, en þó festulegt, og
hún var ákaflega þjóðrækin. — Að liún skyldi ekki
skammast sín, sagði hún, hvað eftir annað, er eg sagði
henni frá kunningjakonu minni í Torsby, sem hafði
meiri mætur á norsku skáldkonunni Undset heldur en
Lagerlöf, — og vera sænsk sjálf. — Það fannst henni
regluleg goðgá. Hún sagði mér, að bróðir sinn væri
liðsforingi i Stokkhólmi, og félagar hans nefndu hann
sjaldan annað en „Selmu“. Það er nú svona, að ekki
er ánægjulegt nema í aðra röndina að vera i ætt við
stórmenni.
Húsfreyjan á Helgeby, Gunhild Hákanson, var ekkja.
Hafði maður hennar, Ossian Hákanson, verið ritliöf-
undur og þjóðkunnur jafnaðarmaður, fylgismaður
Brantings. Þau hjón höfðu um tima haft umráð yfir
búgörðunum háðum, Gylleby og Helgeby, sem oftast
höfðu verið eign söniu ættar. Gylleby var skammt frá,
og ])ar hafði frúin rekið greiðasölu í stórum stíl. En
eftir lát manns síns hafði hún neyðzt til að selja Gylle-
by. Þessi herrasetur bæði áttu margar sögulegar minn-
ingar. í fornöld er sagt að norskur konungsson, Gilli
að nafni, hafi setzt að á Gylleby. Hafði liann flúið land
í Noregi. Af nafni lians er álitið að búgarðurinn dragi
nafn. Helgeby varð á 14. öld eign þeirrar ættar, er nefndi