Skinfaxi - 01.05.1943, Qupperneq 21

SKINFAXI
23
uí’ hálfum sigri“ og „viljinn dregur hálft hlass“ eru
málshættir, sem túlka þessa staðreynd. Höfuðskilyrðið
fyrir hagsæld mannsins og giftu er, að lífsgleði og á-
nægja fylgi störfum hans. Heilbrigð lífsgleði er drýgsti
og dýrmætasti orkugjafinn. Hún eflir alla dáð, orkuna
styrkir, viljann hvessir, vonina glæðir, hugann liressir.
„Hvað elskar sér líkt.“ Maðurinn þráir samstarf og
félagsskap við aðra, einkum þeir, sem ungir eru og
kvikir af lífsfjöri. En aðstaða unga fóllcsins er mjög
misjöfn til að svala þessari þrá og njóta mannfagnaðar.
Það eru og ýmsar leiðir fyrir hendi og ærið misjafnt,
hvort sá mannfagnaður, sem æskan nýtur, lyftir henni
eða lækkar. Þetta er eitt af vandamálum vorum. Lausn
þessa vandamáls hvílir að nokkru leyti á stjórnendum
landsins, en er þó einkum á valdi unga fólksins sjálfs.
Stjórnendum landsins er falin varðveizlan og valdið
yfir þeim sameiginlegu fjármunum þjóðarinnar, sem
þegnarnir afla og leggja fram til að fullnægja þörfum
þjóðfélagsins. Þeir þurfa og eiga að gæta hlutskiptis
æskunnar og skapa henni svo lientug slcilyrði til fræðslu
og mannfagnaðar sem kostur er.
En meginþáttur þessa máls er þó á valdi æskulýðsins.
í kaupslöðunum er auðvelt að efna til skemmtana,
sökum fjölmennisins. Þár hefir æskan að mörgu leyti
góða aðstöðu til að njóta mannfagnaðar. En það þarf
sterk bein að þola góða daga. Þar sem breiðar brautir
liggja í margar áttir, reynir mjög á dómgreind fólks-
ins og festu um að velja réttan veg. Bregðist það, snýst
hin meðfædda þrá eftir mannfagnaði oft upp í gjálífi,
munaðargirni og tildur, sem sljóvgar manninn og
magnar los og ririgulreið meðal æskunnar. Þrátt fyrir
dágóða samkomusali og tíðan gleðskap þar, sem fjöl-
mennast er og samgöngur greiðastar, fylgir mann-
fagnaði æskunnar þar eigi ávallt gifla. Ef æskumaður-
inn fylgir engum félagsreglum, hefur ekkert mark til
að keppa að og gefur eigi gætur, livaða götu hann geng-