Skinfaxi - 01.04.1950, Síða 13

SKINFAXI
13
Sænskur þjóðdans.
ur einföld spor, söngur og óbreytt afstaða dansenda
hver til annars, nema ef hringur er slitinn (í grísku
dönsunum) eða brotinn (í færeysku dönsunum).
Ástæðan fyrir því, að söngdansarnir lögðust niður
á 17. og 18. öld geta verið margar, en tvær ástæður
virðast liggja í augum uppi. önnur er sú, að kirkjan
og trúarbrögðin fordæmdu mjög dans um þetta leyti
og litu á hvers konar skemmtan sem óguðlegt athæfi,
en yfirvaldið aðstoðaði kirkjuna við útrýmingu dansa
og leikja eins og sjá má á ýmsum ákvæðum og laga-
brotum. „Kong Kristians þess fimmta Norsku lög frá
1687“, segja t. d.: „Allir óskikkanlegir og hneykslanlegir
leikir um jól eður á öðrum tímum og föstuinngángs-
hlaup fyrirbjóðist streingilega og eiga alvarlega að
straffast“*) Ennfremur segir: „Þegar einhver and-
legrar stéttar maður verður boðimi til nokkurs ærlegs
*) ó. P. Daviðsson II. bls. 51.