Skinfaxi - 01.04.1950, Blaðsíða 28

28
SKINFAXI
um gróðursettu plöntum fyrstu árin. Skæðustu óvinir
ungplöntunnar eru holklakinn og kvikfénaðurinn, eink-
um sauðfé og nautgripir. Að vetri til a. m. k., sækist
sauðfé mjög eftir hinum grænu barrplöntum, því þær
eru mjúkar og safamiklar, einkum toppbrumin. Jafn-
vel þó toppstýfð barrplanta tóri áfram, eftir slíkt áfall,
má hún heita eyðilögð, því í toppbruminu er vaxtar-
broddurinn. Toppstýfð furuplanta hefur enga mögu-
leika til þess að verða að hávöxnu tré. Og þannig út-
leikin greniplanta getur að vísu skotið öðrum anga á
ská út úr stofninum, en slíkt tré getur aldrei fengið
fagurt form og má heita verðlítill viður. öll mistök
ber að varast þegar frá upphafi. Sjálfsagt er því, að
notfæra sér þá þekkingu og reynslu, sem fengizt hefur
af hinum markvissu tilraunum með ræktun barrtrjáa
hérlendis hin síðari ár. Árangurinn af þeim tilraun-
um ætti nú að geta fært öllum heim sanninn um það, að
skógrækt á Islandi er ekki lengur fjarlæg hugsjón,
heldur viðfangsefni, sem bíður þess, að fjölmargar
hendur um gjörvallt Island taki til óspilltra málanna.
Við vitum nú öll, að setningar og ljóðlínur, eins og
t. d. „Fagur er dalur og fyllist skógi....“ og að
„menningin vex í lundum nýrra skóga“ á Islandi
hljóma ekki lengur sem hvei’jir aðrir skáldaórar fyrir
eyrum okkar.
Þetta mál er annars þannig vaxið, að óhugsandi er,
að verulegur skriður komist á það, ef einungis yrði
unnið eftir taxtakaupi og lagaboðum, samkv. nýjustu
tízku. Áhuginn þarf að koma innan frá. Það þarf að
skapast hljómgrunnur fyrir nauðsyn þess meðal al-
mennings í landinu, svo að fjöldinn verði fús til að
fórna einhverju fyrir það. Leiðin liggur líka beint
við. Ungmennafélögin taki verkefnið á sína arma. Hér
er einmitt tilvalið verkefni fyrir þau að starfa að.
En ef málið nær að heilla ungmennafélags-æskuna,
má fullyrða, að því er borgið. Ungmennafélögin eiga