Skinfaxi - 01.04.1950, Blaðsíða 18

18
SKINFAXJ
enda frú Garborg þetta fyrsta ár var hr. Helgi Valtýs-
son, sem síðar gerðist brautryðjandi í endurreisn ís-
lenzkra vikivaka. Árið áður hafði frú Garborg heini-
sótt Island og Færeyjar í víkivakaleit. Nemandi hennar
var frk. Klara Semb, sem brátt hóf kennslu söng-
dansa, víkivaka, víða um Noreg. K. Semb var frá
upphafi mjög hrifin af gömlu þjóðvísunum og kenndi
færeysku dansana með liringbroti sem eina tilbrigði í
danshætti. I inngangsorðum að danslýsingum segir
K. Semb m. a.: „Ég stritaði og vann ár eftir ár og
söng sjálf og freistaði þess, að nemendur mínir fengju
áhuga fyrir söngdönsunum, en alstaðar dóu þeir út,
þegar ég var farin burt.“ Næsta skrefið var að breyta
dönsunum, gera þá fjölbreyttari. Bæði var bætt inn í
sporum, og afstaða dansenda til hvers annars gerð
fjölbreyttari. Oftast mun efni erindanna hafa ráðið
mestu'um hreyfingar dansenda, en inn í þá fléttast
spor og áhrif frá ýmsum gömlum samkvæmisdönsum,
svo sem polka og skottís.
NorSkir þjóðdansar, eins og við sjáum þá í dag,
virðast hafa orðið fyrir sterkari áhrifum frá færeysku
dönsunum en sænsku dansarnir. Þetta er mjög cðli-
legt, þegar þess er gætt að frlc. Klara Semb var mikill
unnandi færeysku dansanna og dáðist að einfaldleika
þeirra, sem söngurinn einn gerði svo einkennilega túlk-
andi. Auk aragrúa söngdausa, sem finnast nú í Noregi,
teljast nokkrir gamlir samkvæmisdansar og ýmis al'-
brigði þeirra einnig til þjóðdansa.
Danmörk:
Skömmu eftir aldamótin hófst þjóðdansaalda í Dan-
mörku með stofnun „Foreningen til Folkedansens
Fremme“. Einn aðalbrautryðjandi þessa félags var
Lektor Andreas Otterström. Frá stofnun hefur félagið
unnið að söfnun dansa og útgáfu danslýsinga.
Þróunarsaga dönsku þjóðdansanna er eínkum frá-