Skinfaxi - 01.04.1950, Blaðsíða 26

26
SKINFAXI
plantnanna. Það má helzt ekki vera grasi vaxið land.
Hraunbollar, lyngheiðar, grámosamóar og annað álika
ýerðlítið land, ætti að vera tilvalinn gróðrarbeður fyrir
hana. Rætur skógarfurunnar ganga mjög djúpt og
greinast mjög. Hún hefur mjög bætandi áhrif á jarð-
veginn þar, sem hún vex. Ræturnar losa jarðveginn, svo
loftið fær greiðari aðgang að honum. Talið er, að
huldugróður ýmis konar þróist í sambýli við rætur
furunnar, jafnvel fremur en á sér stað með aðrar trjá-
tegundir. Furan er því talin heppileg til forræktar á
landi, þar sem skógur hefur ekki áður vaxið á, um
árabil, a. m. k.
Grenið er að jafnaði kröfuharðara með jarðveg.
Algengt er, að vöxtur þess standi í stað fyrstu árin, ef
það er gróðursett i landi, sem ekki hefur verið skógi
vaxið áður. Sú vaxtarstöðvun er talin orsakast af því,
að ekki er til staðar í jarðveginum nóg af nitrunar-
bakteríum, en þær vinna að því að breyta ammoníaki
því, sem klofnar úr köfnunarefnis-samböndum jarðefn-
anna, í nitrat-sölt, sem plönturnar nota sér svo aftur
til köfnunarefnisnæringar. Að öllum jafnaði vex greni
hægara en fura fyrstu árin. En seinna sækir grenið
sig venjulega og kemst fram úr furunni að vaxtar-
hraða að öðru jöfnu.
Mörg dæmi benda til þess, að hér á landi þroskist
greni fullum fetum frá upphafi, sé því plantað í kjaná-
vaxið land. Það er því sönnun þess, að frjósemi og
eðliseigindir jarðvegsins séu í samræmi við þarfir þess
og þroskamöguleilca.
Til þess að skóggræðsla geti borið árangur, er það
ófrávíkjanlegt skilyrði, að ungviðið njóti fullkominn-
ar verndar gegn ágangi búfjár. Veigamikill hluti
stofnkostnaðar við skóggræðslu er því girðingarkostn-
aður. En nú vill svo vel til, að allstór landsvæði eru
innan girðinga, bæði á vegum U.M.F.I., Skógræktar
ríkisins og annarra aðila. T. d. mun Skógrækt ríkisins