Skinfaxi - 01.04.1950, Blaðsíða 54

54
SKINFAXI
Guðmundur Hermannsson tók lengi virkan þátt í félags-
starfinu, þar til annir við kennslu, bú og börn meinuðu hon-
um að fórna félaginu svo miklu af starfskröftum sinum og
hann hefði kosið, kaus hann þá heldur að draga sig i hlé, en
var þá þakkað vel unnið starf með þvi að gera hann að
heiðursfélaga.
Björn Guðmundsson var sjálfkjörinn foringi og leiðandi
andi hins unga félags, og ekki eingöngu þess, lieldur og fé-
lagsskaparins alls á Vestfjörðum, sem fjórðungs- og héraðs-
sambandsstjóri U.M.F. Vestfjarða um 30 ára skeið.
Stjórn Björns á félaginu var af mikilli alúð rækt. Hann
sótti hvern einasta fund þess, nema fjarvera úr sveit hamlaði,
og stjórnaði þeim. Var stjórn hans svo sterk og örugg, að
flestir félagsmenn kusu heldur að hlusta á ágætlega hugs-
aðar og meintar ræður hans, en að leggja sjálfir mikið til
málanna á fundunum.
Var því þátttaka félagsmanna á þessum árum í umræðum
á fundum félagsins, aldrei almenn. Má þvi segja, að margir
félagsmenn hafi miður rækt þann tilgang félagsstarfsins að
æfa sig á að láta álit sitt á málefnum í ljósi í ræðum. En
þeir hlustuðu af sívökulli alúð á umræður og sérstaklega hinn
ástsæla formann, og námu þannig og kynntust anda og til-
gangi félagssamtakanna, en tóku allir virkan þátt í öðrum
félagsstörfum, sem ekki eru síður mikilsverð og til mannbóta
og þroska.
Margar ræður formannsins, ekki sízt á aðalfundum félags-
ins, sem oftast voru um áramótin, verða okkur, sem þeirra
nutum, ógleymanlegar. Þetta er mér Ijúft að muna og þessa
að minnast nú. Ungmennafélagið átti lcennara i lýðskóla fyrir
formann. Félagið varð í höndum hans skóli og fundirnir
kennslustundir.
Þá vil ég og með nokkrum orðum minnast fyrsta ritara
félagsins: Jóns Friðrikssonar. Ilann rækti starf sitt af alúð
og trúmennsku. Skrifaði afar fagra ritliönd, eins og fyrsta
gerðabók félagsins sýnir. Hann var söngunnandi og söng-
maður ágætur og studdi þann þátt félagsstarfsins mjög. Þá
var liann ágætur glímumaður og áhugamaður i þeim efnurn
og studdi mjög að iðkun þeirrar íþróttar, meðan hans naut
við, ásamt formanninum, sem einnig var góður glímumaður
og leikfimiskennari.
Jón Friðriksson var allra manna glaðastur, góður drengur
og félagi. Hann gegndi ritarastörfum þar til hann lézt, en