Skinfaxi - 01.04.1950, Qupperneq 37

SKINFAXI
37
Einfaldasta og bezta leiðin til að ráða fram úr
vandanum um leikritaval er að setja tímanlega á Iagg-
irnar leikritavalsnefnd, sem les öll leikrit, sem hönd
á festir, og velur síðan sjálf úr eftir eigin höfði. Sá
hængur er á þessu ráði, að óvíða eru til nægilega fjöl-
skrúðug söfn leikrita, og svo þarf að þýða erlend
ieikrit, sem kynnu að verða fyrir valinu. Af þessari
ástæðu er alla áherzlu á það að leggja, að þeir, sem
gangast fyrir byggingu samkomuhúsa, ætli bókasafni
rúm í húsinu, en þar verði m. a. geymdur allur bóka-
kostur leiksviðsins, handrit og skrifuð hlutverk, teikn-
ingar og hvað eina pappírskyns, sem þarf til leiksýn-
ingar eða verður eftir leiksýningu. Tvístringur á þess-
um hlutum hefur oft orðið til mikils meins. En auk
þess er sjálfsagt að nota stofuna, sem bókasafnið er
geymt í, til samlesturs og umræðna, til fundahalda í
leikfélaginu og æfinga, þegar ekld er hægt að vera ó
sjálfu leiksviðinu. I mjög litlum samkomuhúsum mætti
einnig nota bókaherbergið sem búningsherbergi, þegar
leikið er, en að þessu athuguðu fer bezt á því, að bóka-
herbergið sé sem næst sjálfu leiksviðinu i samkomu-
húsinu.
Eftir hverja leiksýningu þarf að leggja til hliðar
dálitla upphæð, sem hægt er að verja til kaupa á leik-
ritum. Að vísu eru ekki mörg íslenzk leikrit á hóka-
markaðinum vegna þess að leikritaútgáfa hefur þótt
áhættusöm hér á landi og leikrit yfirleitt selzt seint
og illa, en svo gæti farið, að einhver yrði til þess að
gefa út vinsæl leikrit, þýdd eða frumsamin, ef hinir
fjölmörgu leikflokkar víðs vegar um landið gerðust
fastir kaupendur að leikritunum. Tilraunir í þessa
átt hafa verið gerðar. Ungfrú Rannveig Þorsteins-
dóttir hefur látið fjölrita nokkur smáleikrit á vegum
Sambands U.M.F.I., og Alfred Andrésson leikari hefur
gefið út allmörg leikrit, stór og smó, á sama hátt.
I sambandi við leikritavalið, er rétt að drepa á það, að