Skinfaxi - 01.07.1953, Side 14

62
SKINFAXI
En Stephan hefur eigi aðeins ódauðlegt gert í kvæðum
sínum hrikafengið umhverfi sitt í Alberta með stór-
skornum andlitsdráttum þess og svipbrigðum. Með
sömu snilkl hefur hann lýst andstæðu fjallalendisins,
fangvíðu sléttuhafinu, og hvergi á minnistæðari hátt
en i kvæðaflokkinum Á ferð og flugi, en þetta er upp-
hafið:
Um sléttur og flóa har eimlestin oss
í áttina norðrinu mót.
Á vinstri hlið silalegt aurana óð
ið óslygna, skoluga fljót,
sem lyfti ei fæti í foss eða streng —
þvi fjör, jafnvel straumanna, deyr,
að vanga um aldur með fangið sitt fullt
af flatlendis svartasta leir.
Það blasti við útsýnið einkennalaust,
nema aðeins þar skóggyðju hönd
á sléttuna lagði um lækjanna barm
sín laufofnu kniplinga bönd.
Sjálft landið var útlits sem endalaust borð
allt órifið, kvistlaust og vænt,
sem náttúran hefði ögn hallað á röð
og heflað og málað svo grænt.
Fjölbreyttar náttúrulýsingar, litbrigðiríkar en þó raun-
sannar, eru því mikill þáttur og margslúnginn í skáld-
ska]) Stephans, og fer það að vonum um mann, sem
lifði lífi sínu við móðurbrjóst moldarinnar og gæddur
var óvenjulegri djúphyggni, næmu eyra og hvassri
sjón. Þessar snjöllu og rauntrúu náttúrulýsingar skálds-
ins eru þó löngum miklu meir en meistaralega gerðar
myndir af hinni ytri náttúru einni saman; óðar en
varir eru þær orðnar djúpsæjar mannlífslýsingar og
eggjandi til umhugsunar. Náttúran og lífið voru i
augum skáldsins órofin heild, og hann átti í ríkum