Skinfaxi - 01.07.1953, Page 20

68
SKINFAXI
Og þá sætir það engri furðu, um jafn framsækinn
mann og Stephan var í þjóðfélagsmálum, heil-lundaður
og hreinskiptinn málsvari skoðana sinna, að hann deildi
í kvæðum sínum á afturhaldssemi, þröngsýni og skin-
helgi i trúmálum, og hallaðist að hinum frjálslyndari
trúarhreyfingum. Þó skyldi enginn láta þá neikvæðu
hlið afstöðu hans til trúmálanna, ádeiluhliðina, hlinda
sig gagnvart jákvæðari hliðinni á lífsskoðun hans í
þeim efnum, en hún kemur fagurlega fram í hinu
merkilega kvæði hans „Eloi lamma sabakhthani“, þar
sem kenningar Meistarans frá Nazaret eru túlkaðar af
djúpum skilningi í erindum sem þessum:
Hann sá, að eiginelskan blind
var aldarfarsins stærsta synd
og þyngst á afl og anda manns
var okið lagt af bróður hans — —
Sem grimmd og lymsku lengst til ver
að láta aðra þjóna sér,
sem aldrei sér, að auðna þín
er allra heill og sín og mín.
Hann kenndi, að mannást heit og hrein
til himins væri leiðin ein.
Hann sá, að allt var ógert verk,
sem ekki studdi mannúð sterk.
Né skyldi því heldur gleymt, að þó Stephan væri
ádeiluskáld, þá var hann einnig ávallt i lijarta sínu
hjartsýnn hugsjónamaður, bar í l)rjósti óbifanlega
trú á framtíðina og lokasigur sannleikans, eins og sjá
má glöggt af kvæði hans „Martíus“, einu af hinum miklu
kvæðum hans frá síðari árum. Þroskinn var honum
fyrir öllu. „Framförin er lífsins sanna sæla“. Sú hug-
sjónaást hans og framtíðartrú eru klæddar í áhrifa-