Skinfaxi - 01.07.1953, Blaðsíða 42

90
SKINFAXI
Æfingar.
Þeir, sem vilja æfa sig til þátttöku í starfslceppni i traktor-
akstri, þurfa alls ekki aö hafa fullgerða braut til að æfa sig
á, þó að æskilegt sé aS lokum aS geta æft sig á heilli braut,
áSur en til keppni kemur.
Við að athuga liinar mismunandi þrautir, sem keppandi í
traktorakstri þarf að sigrast á, er Ijóst, að vel liggur viS að æfa
hinar einstöku þrautir án samhengis.
Það er t. d. auðvelt að setja upp 3—5 hlið á sléttum velli,
láta þau liorfa mismunandi erfiðlega við akstri, og æfa svo
svigakstur gegnum hliðin, bæði áfram og aflur á bak. Á sama
hátt er auðvelt að æfa akstur aftur á bak og þræða plankann,
alveg út af fyrir sig, enn fremur að snúa við á vegamótum,
sem afmörkuð eru og gerð mismunandi erfið eftir því sem
leiknin leyfir.
Loks er æfingin að nema staðar við vörupall. Hún getur
verið sjálfstæð æfing. Hentar þá vel að hafa lausan kassa
fyrir pall, svo eigi þurfi að hljótast neinar skemmdir af, þótt
aksturinn mistakist og árekstur verði.
Allt eru þetta nytsamar æfingar og vel til þess fallnar að
auka kunnáttu þess, sem æfir sig í tralctorakstri, hvort sem
hann hyggur á keppni í íþróttinni eður eigi.
Við allar æfingar við akstur aftur á bak, með kerru í eftir-
dragi, er auðveldast að nota kerru, sem er þannig gerð, að vel
sjái til hjólanna á henni. Það er því ágætt að hefja æfingarnar
með slíkum hætti.
Eigi að síður verður hver, sem þessa íþrótt leikur, að keppa
að því að geta þrætt plankann aftur á bak með kerru í eftir-
dragi, sem er þannig gerð, að liann sér ekki til hjólanna (á
kerrunni). Við þær aðstæður er venja að keppa í traktorakstri
á íþróttamótum.
Að sjálfsögðu verður sporvidd kerru og traktors að vera ná-
kvæmlega eins. Ef það er ekki, verður plankaþrautin hartnær
öleysanleg.
Traktoraksturinn er frumatriði og undirstaða allra starfa,
sem með traktor eru unnin. Síðan lcemur að því að æfa hin-
ar meiri iþróttir með traktor, plægingu og slátt, og ef til vill
fleiri starfsíþróttir, sem eru með þeim hætti, að traktorinn
leggur til aflið, en ökumaðurinn vitið og verksnillina.
30. marz 1953.
Árni G. Eylands.