Skinfaxi - 01.04.1965, Blaðsíða 20

Magnús Gunnlaugs-
son kom manna
mest á óvart á
Eiðamótinu 1952 og
sigraði í frjáls-
íþróttakeppninni
með 8'/2 stigi.
AÐ EIÐUM 1952
Mér er bæði ljúft og skylt að segja les-
endum Skinfaxa frá Landsmótinu á Eiðum
árið 1952. Það kemur margt fram í hug-
ann. begar farið er að hugsa til baka um
íþróttamót og íþróttakeppni, en minnis-
stæðast verður mér alltaf Eiðamótið, bæði
vegna þess að þetta mót var í öðrum lands-
fjórðungi og einnig af því, að þar tókst
mér að ná mínum bezta árangri í þeim
greínum sem ég keppti í.
Skarphéðins-liðið var skipað 29 manns,
að mig minnir. Við lögðum af stað frá
Revkjavík á föstudegi með gluvél frá F.í.
Fæst okkar höfðu flogið fyrr, svo að þetta
var ævintýri líkast að svífa austur yfir
Hreppamannaafrétt, austan við Kerlingar-
fiöll og Arnarfell hið mikla, vestan við
Vatnajökul, niður með Lagarfljóti, yfir
Hallormsstaðaskóg. Og svo var komið til
Egilsstaða en þaðan var ekið að Eiðum. Um
kvöldið fórum við nokkrir saman austur
á íþróttavöllinn. Þar voru nokkrir Austfirð-
ingar á æfingu, og leizt okkur ekki á blik-
una að eiga að keppa við þá daginn eftir,
svo vígalegir voru þeir í okkar augum, og
taugar okkar voru víst farnar að segja til
sín.
Laugardagurinn rann upp með 24 stiga
hita og austangolu. íþróttafólk af öllu land-
inu var mætt til leiks Það gekk í skrúð-
göngu, hver hópur undir sínu félagsmerki,
út á leikvanginn. Það var minnisstæð sjón
að sjá æsku landsins ganga til leiks með
einbeittum svip og blik í augum. Mótið
var sett og baráttan hafin. Það var byrjað
á keppni í nokkrum greinum í einu, og
tók ég þátt í hástökki og 400 m. hlaupi
þennan dag. Hástökkinu lauk svo, að ég
lenti í 2.—3. sæti og hlaut 2VJ stig fyrir
það, en keppendur voru 20 talsins.
Það var eftirvænting í loftinu þegar 400
m. hlaupið var að hefjast. Það voru 24
keppendur í þessari grein, sem er mjög
skemmtileg fyrir áhorfendur, en erfið fyrir
keppendur. Ég lenti á fyrstu braut í mín-
um undanrásarriðli, skotið reið af og nú
var baráttan hafin, — það mátti ekki
bregðast að ég kæmist áfram í milliriðil,
og það tókst. Næstu tveir sprettir fóru á
sömu leið og ég tryggði mér rétt í úrslita-
keppninni daginn eftir. Eftir þessa þrjá
spretti var þreytan farin að segja til sín,
taugarnar í einni flækju enda var lítið um
svefn næstu nótt.
Sunnudagur. Þulur mótsins var farinn að
kalla keppendur til leiks: ,.Úrslit í 400 m.
hlaupi, mætið við rásmarkið' Maginn tók
kipp, fæmrnir urðu máttlausir, heilinn
hætti að starfa, hugurinn á víð og dreif,
hvað á að gera?, gefast upp?, ner. í rás-
markið komst ég einhvernveginn á annarri
braut, það var ekki sem verst. Skotið reið
af og viðbragðið tókst vel, sjálfstraustið óx
og taugarnar þöndust, fæmrnir hlupu. Á
síðusm beygjunni vorum við tveir jafnir,
20
SKINFAXI