Skinfaxi - 01.04.1965, Blaðsíða 37

Til leiksins þarf stuttan staf eða stöng,
ca. tvö fet, og hver leikmaður þarf lít-
inn hring úr járni, tré eða korki, t.d.
netahring. Stönginni er stungið lóðrétt
niður í jörðina á miðju leiksvæðinu. Um-
hverfis hana í mismunandi fjarlægð eru
markaðir nokkrir kaststaðir. Þá má
merkja með litlum tréhælum eða ein-
hverjum öðrum smámerkjum. Dæmi um
leikvöll með 8 kaststöðum er sýnt á
meðfylgjandi mynd.
Ilver þátttakandi stendur á hverjum
reit til skiptis og reynir að kasta hringn-
um þannig að hann snarist yfir stöngina.
Ef leikmanni tekst að snara stöngina í
fyrstu tilraun, færir hann sig til næsta
kaststaðar og kastar þaðan. Ef leikmanni
mistekst að snara, þá verður hann að
kasta aftur frá þeim sama stað í næstu
úmferð og þannig áfram þar til honum
tekst að koma hringnum yfir stöngína.
Tala tilrauna frá hverjum kaststað
skulu taldar, og sá sem hefur lægsta
kasttölu frá öllum kaststöðunum (8 eða
fleiri) samanlagt, er sigurvegari og skal
sæmdur viðeigandi verðlaunum.
FLÖSKUBOLTI
Hann er hægt að leika á hvaða opnu
svæði sem er, af eins mörgum og taka
vilja þátt í leiknum. Til leiksins þarf
handbolta, fótbolta eða einhvern annan
knött og tvær sterkar flöskur. Flösk-
urnar eru mörkin, og er þeim stillt upp
hvorri við sinn enda leikvallarins. Þátt-
takendum er skipt í tvö lið. Hvort liðið
fyrir sig leitast við að skjóta um koll
flösku andstæðinganna og skora þannig
mark. Boltanum má aðeins kasta með
höndunum. Bannað er að sparka honum
eða bera hann í áttina að marki and-
stæðinganna — aðeins má hlaupa með
hann eitt skref í senn.
Draga skal markteig í kringum flösk-
una og skal hann vera í tveggja metra
fjarlægð frá henni. Enginn má fara inn
fyrir markteiginn.
HESTAPÓLÓ
er leikur fyrir tvö kapplið, og eru 4—10
leikmenn í hvoru. Leikmenn hvors liðs
para sig saman og vopnast göngustaf,
regnhlíf eða golfkylfu. Þá þarf að hafa
lítinn bolta í leiknum og mörk þarf að
setja, eitt við vorn enda vallarins. Stærð
leikvallar má vera eftir aðstæðum.
Þegar merki er gefið um að leikur
skuli hefjast, tekur annar af af hverju
pari hinn á bakið, „hesturinn“ hleypur
á eftir knettinum en „knapinn“ er með
stafinn og leitast við að slá knöttinn með
' honum í mark andstæðinganna. Að sjálf-
sögðu er samleikur nauðsynlegur. Leik-
menn mega stjaka svolitið við hvor öðr-
um, líkt og í knattspyrnu, en ekki er
leyfilegt að grípa í andstæðingana eða
taka þá taki. Ekki má leikmaður slá
boltann nema hann sé á baki „hesti“
sínum. „Knapi“ og „hestur“ mega skipta
um hlutverk hvenær sem þeir vilja.
Stærð markanna getur verið mismunandi.
Það má hafa þau nokkuð stór, ef mark-
maður (á ,,hesti“) er í marki, en lítil, ef
engin varkvarzla er. Ef markmenn eru
í leiknum, mega þeir ekki verja nema
þeir séu á „hesti “sínum.
SKINFAXI
37