Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1944, Qupperneq 7

þá er hér nokkuð, sem þarf að athuga, því eng-
inn hefur not af þeim augum, sem hann ekki
sér með. Þó að allír megi vita, að ekki þarf að
vonast eftir neinum sérstÖkum þægindum í
í lífbátnum, heidur gera ráð fyrír því gagn-
stæða, er þó ekki sama hvernig þeir eru, og
fullkomlega ljóst er þessum skipstjóra áreið-
anlega, að vistir, vatn og annar útbúnaður í
bátum þessum er nauðsynlegur, og neyðarráð-
stöfun að þurfa að ryðja því í sjóinn.
Er nú hægt að hafa þetta öðru vísi? Ég segi
já, öðruvísi og mikið betra. — í fyrsta lagi að
allt það rúm, sem er í endum bátanna, undir
þóftum og stundum undir flothylkjum, sé not-
að fyrir það hafurtask, sem í bátnum þarf að
vera, í staðinn fyrir, eins og nú viðgengst, að
þetta litla rúm, sem kannske 10—20 mönnum
er ætlað, er fyllt upp með lífbeltum, vatnskút-
um, brauðdunkum, kjötkössum, mjólkurkössum,
apoteki, fatapökkum, olíufatnaði, suðuáhöldum,
benzíndunkum, smurolíudunkum — og svo þar
að auki segl og árar, útbúnaður til að tjalda yfir
bátana, drifakker, tóverk, rakettu- og signal-
skotapakkar og m. m. fl. Margt af þessu er
vafið innan í segldúk og siðan fjötrað með snær-
um. Allar þessar umbúðir þyngja bátinn. Og
svo kemur kostnaðarhlið málsins. Með slíkum
útbúnaði duga þessar birgðir sjalda meira en
6 mán. og í bezt eitt ár. Kjöt og mjólkurdósir
ryðga í sundur, lífbelti fúna, rakettur slaga og
brauð mygla, og fl. fer forgörðum, vegna þess
að umbúðirnar eru of lélegar. Árlega kostar
að endurnýja þetta fleiri þúsund krónur.
En hvernig væri nú að hafa þetta öðruvísi,
t. d. að nota flothylki þau, sem bera eiga bátinn
uppi, ef hann fyllist, undir það léttasta af fögg-
um þessum, því það tekur mest pláss. T. d. að
nota hylkin undir lífbelti, svefnpoka, fatnað,
hlífar og jafnvel brauð, og hafa þau því stærri,
sem nemur loftrými, er þetta mundi minka í
hylkjunum. Það yrði ekki mikil stækkun, eins
og allir hljóta að sjá, því lífbelti, svefnpokar
og fatnaður hefur ærið flotmagn. Eg efast ekki
um, að þannig mætti ganga frá lokun hylkjanna,
að ekki kæmi að sök, þegar þau væru opnuð,
ef lokað væri með góðri gúmþéttingu. I endan-
um á bátnum þarf að vera blikkhylki, sem
smíðað væri nákvæmlega eftir lagi rúmsins sem
þau eiga að fylla, og þannig frá lokinu gengið,
að ekki kæmist vatn að. í þessum hylkjum mætti
svo geyma flest allt annað, og jafnvel allt, sem
með þarf. Þá ætti ekki að þurfa neinar sér-
stakar umbúðir, þó gott væri að sumt geymd-
ist í þunnum blikkdunkum, sem lóðaðir væru
aftur og gæti það þá endst von úr viti. Á hvern
pakka ætti svo að merkja mánaðardag og ártal,
VÍKINGUR
Við dánarfrep Tómasar Árnasonar
Frá Knarareyri,
er fórst með ni.b. „Óðni“ frá Gerðum 12./2. 1944.
Mig bresta orö aö hugga, viö liafið sjálf ég styn,
þar harmafregnir tíöar gleöi hrinda.
Nú gína víöa sköröin, nú grœtur margur vin,
ég grœt meö þeim, er eiga um sárt aö binda.
Já, oft er lítiö biliö frá yndi í gleði-hrun
og örstutt milli þess aö njóta og gráta.
Því Ijósar sem ég hugsa um lýöa kjaramun
mér lífiö veröur torskildari gáta.
Hve fjöldamargir verða að fara úr þessum heim,
er finnst svo þungt við allt aö veröa aö skilja,
og aöstandendur þeirra, hve örðugt líka þeiin
aö undirstrika þaö sem drottins vilja.
Ég treysti drottins oröum, mér allt er vissa sú
um endurfundi bak viö jarölífs árin.
Ó, guö minn, öllutn syrgjendum geföu þessa trú,
og gleöivon er leggi smyrsl á sárin.
Kmelía Siguröardóttir.
þegar þeir eru settir í bátinn, svo hægt sé að
sjá hvað gamlir eru. Þá er að koma fyrir vatns-
forða og eldsneyti fyrir vél, og mætti hafa tanka
undir þóftum fyrir hvorttveggja. Sennilega væri
þó bezt að vatn væri í trékútum, eins og verið
hefur, en benzin í tönkum undir þóftum, tank-
inn má ekki vera þykkri en þóftan breið, en jafn
djúpur bátnum. Þá má koma fyrir lítilli hand-
dælu í skut bátsins.
Mundi þetta nú kosta mikið? Sennilegt er
það, ef breyta ætti gömlum bátum, en þó mundi
það áreiðanlega borga sig, ef með því væri
hægt að koma í veg fyrir skemmdir á forðanum,
því hann er dýr. Og þegar nýir bátar eru smíð-
aðir, yrði þetta til stór-sparnaðar, auk þess, sem
það mundi auka þægindi og öryggi.
Gaman væri ef einhver félög eða blaðaútgáfa
vildi efna til samkeppni um verðlaunateikningu
á bát, með tilhögun í líkingu við þetta, eða
kannske einhver útgerðarmaður, sem les þessi
orð, vildi gera það.
En þó engar breytingar eigi sér stað, þessu
viðvíkjandi, verður maður að krefjast þess, að
þessir nauðsynlegu hlutir sem vanta, komi, þó
það kosti kannske mikla fyrirhöfn, og slæmt sé
að útvega þá. Svo stóran skerf leggja sjómenn
nú í kassann hjá ríkinu, að vel má það opinbera
annast um slikt og þetta. Og ekki er nóg að gefa
út reglugerðir og leggja við sektir, ef ekki eru
framkvæmdar, og enginn annast um að hafa þá
hluti til, ef heimtaðir eru.
87