Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1944, Blaðsíða 9

Ennfremur segir S. Ó.: „Stýrimennirnir eiga
skilyrðislaust að vera í sjómannafélaginu á
staðnum. Sjómannafélagið hlýtur alltaf að vera
baráttufélagið, og þjóðfélagsleg, menningarleg
og efnaleg aðstaða smáskipastýrimanna er ekki
sú, að þeir geti sér og stétt sinni að skaðlausu
dinglað með í hálfdauðum og alkapitalistiskum
félögum eins og skipstjóra- og stýrimannafé-
lögin flest öll eru.“
Svo mörg eru þau orð. Hér skýrist það betur,
að S. Ó. vill ekkert með skipstjóra hafa að gera
í félagsskap. Sú var tíð í þessum bæ, að félags-
þroskinn og framsýnin var rík hjá skipstjórun-
um og „skútukörlunum gömlu“. Þeir stofnuðu
Ölduna árið 1893 og héldu reglulega fundi á
vetrum, þegar þeir voru heima, tóku afstöðu til
bæjarmála, höfðu fulltrúa í hafnarnefnd og
bæjarstjórn. Og ég hefi einhversstaðar rekist
á það, að fullnaðarákvörðun bæjarstjórnar,
varðandi ýms mál er viðkomu höfninni, hafi
verið látin bíða þar til umsögn „Öldufélagsins“
var fyrir hendi.
Stofnendur „Öldufélagsins“ hafa eflaust ætl-
ast til að henni mætti vaxa ásmegin, eins vel og
á stað var farið. Enda þótt Skipstjóra- og
stýrimannafélögin væru hálfdauð, eins og S. Ó.
vill meina, er engin ástæða að ætla að ekki sé
hægt að finna eitthvað það lyf, sem lífgað
getur. Það er einhver ótti hjá S. Ó. um að þetta
megi takast, og vissulega mun það takast.
Því er ekki að neita, að sinnuleysi skipstjórn-
armanna um sín sérmál er of mikið. Það kemur
sumpart af því, að þeir eru fyrir utan erjur og
dægurþras bæjarlífsins, vilja njóta hvíldarinnár
þá daga, sem þeir eru í landi, og eru yfirleitt
ópólitískir menn, enda virðast þeir ekki koma
auga á lýsnar, sem eru að skríða upp undir
hársvörðinn á þeim. Ég tel það enga meðal-
mennsku að rétta fram hægri kinnina þegar
maður fær löðrung á þá vinstri.
Hér verður að spyrna við fæti.
Skipstjórar og stýrimenn! Þið verðið að gefa
ykkur tíma til að íhuga þessi mál. Þið getið ekki
ámælislaust látið löðrunga ykkur líka á þá
hægri.
Ég álít sterkasta lyfið að sameining félag-
anna megi takast með þeim hætti, að varanleg
not komi til.
Það er svo margt sem liggur í austrinum, sem
skipstjórnarmenn þurfa að taka föstum tök-
um, að ég brydda ekki á neinu sérstöku að
sinni.
Við skulum ekki fljóta sofandi að feigðarósi;
skútan er hálffull og við verðum að byrja aust-
urinn.
porv
Mapússon
skipstjóri
f. 19. okt. 1916.
Druknaði 16. sept.
19 US.
Kveðja frá
konu hans.
Ég huga lyfti hljóðum upp til þín,
himneski guð, sem þekkir sárin mín,
og bið þig græða sorgar-sollnu und
er svíður, eftir þunga raunastund. —
Heyrði ég óma hafsins ölduslátt,
helþrunginn reyna dulin töframátt,
hann bar mér hingað boð, um dauða þinn
og burtför þína, elslcu vinur minn. —
Mér fannst um stund, sem hjartað hætti að slá,
hljóðlega tárin vættu föla brá,
því okkar samleið endað hefur skjótt,
í öldum hafs þú hvílir vært og rótt. —
Þó horfinn sértu héðan burt frá mér
í hjarta mínu geymd þín minnig er,
og hvert sem ævileiðin liggur mín
af Ijúfum hug ég þakka störfin þín. —
Þú dvaldir hjá mér aðeins stutta stund
og stóðst við hlið mér bæði í vöku og blund,
við horfðum fram, með helgri von og þrá,
og hjartans gleði, nýrri lífsbraut á. —
En drottinn ræður bæði um tíma og tíð,
hann takmörk setur öllum heimsins lýð.
Hann veitir gleði og sannan sálarfrið,
hann sér um allt, og veitir þjáðum lið. —
Við hittumst síðar, aftur ástvin kær,
þú undir-djúp í mínu hjarta grær,
og dauðinn olckar gleði ei granda má,
en gjörvöll hætta og sorg er liðin hjá. —
Með ástarkveðju allt ég þakka þér,
og þína samfylgd meðan dvaldir hér.
Sof þú minn vinur, sæll í bárugeim,
sálin þín Ijúf til guðs er komin heim.
Á. J.
VtKINGUR
89