Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1951, Blaðsíða 9

lærir maður fljótt að athuga það rólega, sem
fyrir augun ber, enda er ekkert hægt að stinga
af“.
„En er það ekki lífshætta að vera þarna niðri
á miklu dýpi?“
„Eftir því, sem hagskýrslurnar segja, er
það ekkert hættulegra en hvert annað starf, og
get ég fullyrt, að kafarar, sem ég þekki, hafa
náð háum aldri. Það kemur kannski af því, að
þeir eru allir sérstaklega heilsuhraustir frá
byrjun. Um hættuna má náttúrlega segja það,
að á miklu dýpi er hættan auðvitað allmikil og
verður maður auðvitað að hafa öll kafara-
áhöld í fyllsta lagi. Einnig þarf maður að hafa
góða menn við aðstoðarstörfin, hvort sem er
við sjálf kafaraáhöldin eða víra og vinzur, sem
snerta starf kafarans. En ég hefi aldrei borið
neinn kvíðboga fyrir því, hvort sem ég hefi
haft Araba, negra eða hvíta menn við kafara-
dæluna, af því að yfirstjórnin var alltaf í lagi“.
„Hvað hefui’ þú kafað á miklu dýpi?“
„Ég hefi kafað á 54 metra dýpi, og er það
nokkuð þungt og erfitt. Þar er um það bil 72
punda þrýstingur á fertommuna“.
„Það er sennilega margt á þessu dýpi, sem
þið kafararnir sjáið og getið frætt okkur um,
og þið hljótið að þurfa að gefa góðar og ýtar-
legar skýrslur um starf ykkar“.
„Jú, það er nú eitt af því alvarlega, sem
maður kemst fljótt að, þegar maður verður
björgunarkafari. Þegar maður gerir við stór
skip, sem hafa dýrmætan varning innan borðs,
og eru með skemmdan botn eftir strand, þá
er það vitaskuld ábyrgðarmikið starf, sem kaf-
arinn leysir af hendi, þar sem ef sú viðgerð, sem
haffærisskírteini er gefið upp á, að skipið
megi sigla yfir hafið með hinn dýrmæta farm
sinn og svo alla áhöfnina. Skýrsla kafarans
verður auðvitað að vera nákvæm og umfram
allt alveg rétt og sönn. Skýrslur þessar voru
áður fyrr á Englandi og meginlandinu ævinlega
gefnar upp á eiðstilboð, en í seinni tíð hefur mað-
ur oft gefið skýrslurnar upp á drengskapar-
heit, og virðist það eitthvað viðkunnanlegra.
En kafaraskýrslur þessar eru oft mikilvægasta
innleggið í málrannsóknum um skipsstrandið,
því að flest skipsströnd eru „gerð upp“ með
réttarrannsókn, og oft rísa löng mál og flókin
út af skipsstrandi, enda nemur verðmæti skips
og farms oft tugum milljóna".
„Þú hefur fljótt fengið að finna til þeirrar
ábyrgðar, sem var því samfara að ummunstrast
úr háseta í 2. kafara“.
„Vissulega. Ég hafði ekki notið gleðinnar
lengi yfir því að verða „offiseri“ svona ungur,
þegar ég varð ábyrgðarinnar var og fann, hve
mikið ég þurfti að læra af almennum fræðum
til þess að geta skýrt verk mitt, ekki síður en
unnið það. Og hér var ekkert undanfæri, ég
varð straks að hefjast handa — hér gat enginn
hjálpað mér nema ég sjálfur. Fyrst af öllu
þurfti ég að læra dönsku til hlítar, en hana hafði
móðir mín kennt mér, og hún var svo góð í
málinu, að ég hafði áður haldið, að enginn kynni
hana betur en hún. Þegar hún sýndi mér, að
sagan í lesbókinni okkar um „Hans der havde
været udenlands“ var kvæði, var hrifning mín
og stolt yfir móður minni í þessum efnum full-
komnað. En félagar mínir í borðsalnum töluðu
allt annað mál. Það úði og grúði af orðum, sem
ég hvorki kannaðist við eða skildi, og endirinn
vai'ð sá, að vi<* dönskunámið varð ég fyrst að
>
Kafari i búningi.
V I K I N G U R
1B7