Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1957, Blaðsíða 9

ir blárauðir af kulda, og við viss-
um, að við myndum ekki þola
þetta öllu .lengur. í rúmlega 50
klukkustundir höfðum við setið
í vatni upp undir mitti. Þennan
dag dó enn einn. Ég hjálpaði til
að varpa honum útbyrðis, og
hrollur fór um mig, er ég sá há-
karlana, sem alltaf fylgdu okkur,
gína við ætinu. Nokkrir struk-
ust við kjöl bátsins. Ég hafði
heyrt getið um hákarla, sem lyftu
björgunarbátum og flekum að
neðan frá til þess að ná í menn-
ina, og ég kreppti tilfinninga-
lausa fingurna um borðstokkinn
og bað guð um hjálp.
Klukkan var um hálf finim
leytið, og birtu tekið að bregða,
þegar Dummer reis upp og sagði,
þar sem hann stóð riðandi á fót-
unum: „Við höfum horft á marga
félaga okkar deyja. Kannski
deyja enn nokkrir í nótt, kannski
allir. Þó finnst mér einn verða
að reyna að lifa, þangað til öll
von er úti. Við erum e. t. v. þeir
einu, sem hafa komizt af, einn
okkar verður að lifa til þess að
segja frá örlögum Pamir heima
í Þýzkalandi“. Hann sneri sér
við til að setjast aftur, og þá um
leið birtist okkur skip frelsun-
arinnar. Við héldum fyrst, að
eingöngu væri um ofsjónir að
ræða og við hefðum allir misst
vitið við taugaéreynsluna; en svo
heyrðist í sírenu. Við sáum skip-
inu snúið og skipshöfnina hlaupa
forviða til og stara á okkur yfir
borðstokkinn.
Ég heyrði sjálfan mig hvísla
eitthvað, en vissi ekki, hvort það
væri bæn. Ég grét og skalf, þeg-
ar ég reyndi árangurslaust að
standa upp í björgunarbátnum.
Svo sá ég nafn skipsins, er það
lagði að og byrjaði að setja nið-
ur björgunarbáta, SAXON,
bandarískt flutningaskip. Ég
lokaði augunum og nuddaði nokk-
uð af saltinu burtu og galopn-
aði þau aftur og trúði þeim vart.
Var ég kannski líka gripinn
óráði? En þ ávar tekið blíðlega
undir axlir mér og mér lyft upp
úr vatninu. „Easy now feila“,
sagði rödd Bandaríkjamanns,
takau það bara rólega, vinur.
Ég var eins og í einhverjum
óráðsheimi, þar sem hvirfilbyl-
urinn geysaði enn; ég heyrði óp
manna rg drengja og drunur
risavaxinna sjóa, sem hvolfdust
yifr okkur. Þegar þeir lögðu mig
í koju, sá ég í sýn Pamir, freið-
andi hafið og sjómenn og ungl-
inga, sem köstuðu sér út úr
björgunarnum, — og ég vissi,
að minningin um þennan dag og
hina 54 tíma, sem við hinir 5,
er af komumst, velktumst í bátn-
um, hefði brennt sig að eilífu
í vitund okkar; við vorum ekki
samir menn. Alla ævi myndi salt-
vatnsbragðið haldast í munni
okkar.
Mark Twain var að halda eina af
sínum kímnifullu ræðum í miðdegis-
verðarboði:
„Þegar ég minnist á egg, verður
mér hugsað til bæjarins Squash. Ég
fór eitt sinn til Squash í fyrirlestrar-
ferð, er ég var ungur. Það var áliðið
dags, er ég kom þangað, leiðindaveður
og bærinn ömuriegur útlits. Ég gekk
inn í aðalmatvöruebúðina í plássinu og
fýsti að vita, hvort nokkur vissi um
fyrirlesturinn um kvöldið. „Góðan dag-
inn, vinur“, sagði ég við kaupmann-
inn, sem stóð þar, slorugur upp fyrir
haus að fletja þorsk. „Nokkur skemmt-
un hér á boðstólum í kvöld, þar sem
einmana ferðamaður gæti stytt sér
stundir. Kaupmaður svipti af sér slor-
svuntunni og svaraði hressilega: „Ætli
það eigi ekki að verða fyrirlestur, ég
hef selt svoddan reiðinnar ósköp af
eggjum í dag“.
Ég skil það vel, dóttir mín, að þig
langi til þess að sjá sem mest af heim-
inum, en góða gættu þess að heimur-
inn sjái sem minnst af þér.
Hjálpar maðurinn þinn þér við upp-
þvottinn.
Nei, en það kemur fyrir að ég hjálpa
honum með hann.
Hvort viltu heldur giftast banka-
stjóra eða lækni? Ja, það er mjög erf-
itt að velja, því hér er um annaðhvort
að velja, peningana eða lífið.
R.F.D. björgunarbátarnir
Meðal útlendinga hafa íslend-
ingar fengið orð fyrir að vera
fljótir að taka upp alls konar
tæknilegar nýjungar í atvinnu-
vegum þjóðarinnar og munu nú
standa þjóða fremstir í öryggis-
málum, sérstaklega í útbúnaði
skipa.
Starfsemi Slysavamarfélags
íslands undanfarin ár hefur
markað djúp og heillarík spor í
öryggismálum íslendinga, enda
hefur markið verið sett hátt og
og hvergi slakað á kröfunum um
eins fullkominn öryggisútbúnað
og kostur hefur verið á.
Nú eru gúmmíbjörgunarbát-
arnir að ryðja sér til rúms og
þykja hafa marga kosti og yfir-
burði framyfir venjulega björg-
unarbáta.
Brezka fyrirtækið B.F.D. Ltd.,
hefur um langt skeið haft fram-
leiðslu alls konar björgunartækja
með höndum, bæði fyrir flugvél-
ar og skip og fengið viðurkenn-
ingu brezkra stjórnarvalda fyrir
einna fullkomnustu framleiðslu á
þessu sviði.
Umboðsmenn firmans hér á
landi Ólafur Gíslason & Co.
efndu á síðastliðnu hausti til 3ja
sýninga hér á R.F.D. björgunar-
bátunum.
Bátar þessir eru mjög léttir
í meðförum og öruggir í sjó-
gangi. Þeir hafa margs konar
útbúnað, s. s. matvæli, drykkjar-
vatn, reykbombur, neyðarljós,
árar og ýmislegt fl.
Botninn er tvöfaldur og þykir
það mjög hagkvæmt til þess að
verja skipbrotsmenn kulda. Bát-
urinn loftfyllir sig sjálfur og má
kasta honum samanbrotnum fyr-
ir borð og er þá nóg að kippa í
línu til þess að hann blási sig út.
Óli Barðdal seglagerðarmaður
hefur tekið að sér viðhald og við-
gerðir á R.F.D. björgunarbátun-
um. Er hann að setja upp full-
komna viðgerðarstöð í þessu
skyni. Dvaldist óli í sumar í Eng-
landi til að kynna sér allt sem
þessu starfi viðvíkur.
209