Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1957, Side 41

stöðu um alla veiðitilhögun á
þessu svæði. Sama gildir um
lið 2.
Ályktanir frá sambandsjDÍngL F.F.S.Í.
V erksmið jutogarar.
18. þing FFSÍ skorar á Alþingi
og ríkisstjórn að gera ráðstafanir
til þess, að aflað verði staðgóðra
upplýsinga um verksmiðjutogara
og skuttogara, sem nú eru að ryðja
sér til rúms hjá fiskveiðiþjóðum,
og helzt hafa verið byggðir í Eng-
landi og Þýzkalandi.
Greinargerð.
Á síðastliðnu ári var tekin á-
1 vörðun um byggingu 15 nýrra
botnvörpuskipa fyrir íslendinga.
Var í þvi sambandi skipuð nefnd
manna til þess að gera tillögur um
heppilegustu stærð og gerð þessara
skipa. Ennfremur var leitað um-
sagna ýmissa aðila, tengda sjávar-
útveginum, þ. á. m. FFSÍ, sem sendi
ítarlega greinargerð frá samband-
inu um þetta mál.
í álitsgerð FFSÍ er m. a. bent
á að heppilegt væri að byggð yrðu
2 skip til reynslu með fullkomnum
vinnsluvélum um borð. Ábending
þessi var í samræmi við þær óljósu
upplýsingar, sem þá voru fyrir
hendi um byggingu verksmiðjutog-
ara annara þjóða.
Síðan hafa borizt endurteknar
fregnir af því að t. d. Rússar hafi
látið byggja sér stóran flota verk-
smiðjutogara, sömuleiðis Pólverjar,
og að Englendingar fjölgi þess kon-
ar skipum hjá sér. Þá hafa einnig
borizt fréttir af því að Þjóðverjar
hafi byggt fyrir sig svonefnda skut-
togara, með allverulegum útbún-
aði til vinnslu aflans um borð.
Það sem vekur sérstaka athygli
við þessar nýbyggingar, auk vinnslu
vélanna um borð, er hið nýja bygg-
ingarlag þeirra, tvídekka skip, þar
sem botnvarpan er tekin inn og
látin út aftur af skipinu. Hafa ís-
lenzkir togaramenn veitt þessum
skipum athygli á fjarlægum mið-
um og talið mjög athyglisverða
nýjung.
Samþykkt 18. þings FFSl um nýja
sókn í landhelgismálinu.
18. þing FFSÍ skorar á Alþingi
og ríkisstjórn að hefja nýja sókn
í landhelgismálinu. Sambandsþingið
vill benda á að reynsla síðustu ára
í þessum efnum sanni ótvírætt að
um ofveiði er að ræða á veiðisvæð-
unum við ísland. 18. þinzgið er því
einhuga í þeirri ályktun, að skjótr-
ar útbótar sé þörf til viðbótar því,
sem þegar hefur verið gert.
Óhjákvæmilegt er að leysa þetta
mál fyrir framtíðina þannig, að fyr-
irbyggð sé eyðing þessarar aðal-
auðsuppsprettu íslenzku þjóðarinn-
ar á þessu sviði fyrir komandi tíma.
18. þing FFSÍ lýsir því yfir, um
leið og það minnir á samþykktir
fyrri þinga sambandsins í máli
þessu, að höfuðmarkmiðið, sem
stefna beri að sé eftirfarandi:
1. Lýst sé yfir að allt landgrunn-
ið við ísland sé íslenzkt yfir-
ráðasvæði.
2. Sem bráðabirgðaráðstöfun
verði dregnar beinar línur á
milli yztu grunnlínustaða, sem
ákveðnir voru með friðunar-
lögunum 1952, á öllum þeim
stöðum, sem grunnlínurnar
voru sveigðar eitthvað inn á
við. Verði þá sérstaklega höfð
í huga eftirtalin svæði:
a. Svæðið frá Horni að Mel-
rakkasléttu, innan við
Grímsey.
b. Frá Langanesi að Glettinga-
nesi.
c. Frá Ingólfshöfða að Kötlu-
tanga.
d. Frá Geirfuglaskeri að Geir-
fugladrang og þaðan að
Skálasnaga.
Línan verði svo dregin 4 míl-
ur fyrir utan hinar nýju grunn-
línur á þessum slóðum.
3. Þegar fært þykir, vegna athug-
ana á þessum málum á vegum
Sameinuðu þjóðanna verði
strax hafist handa og línan
færð út um 8 mílur frá því, sem
hún þá verður, eða jafnvel í
16 sjómílur, ef hin sögulega
staðreynd um þá fjarlægð frá
árinu 1662 er talin nægileg til
að tryggja þá ráðstöfun.
Svæðið innan þessa 12 eða
16 mílna beltis verði algjört
bannsvæði sem veiðisvæði fyrir
alla erlenda menn, en innlendir
menn hafi að sjálfsögðu sér-
Greinargerð.
Eins og framangreindir 3 liðir
bera með sér„ þá er höfuðmark-
miðið, sem 18. þing FFSÍ telur að
stefna beri að: fullur umráðaréttur
íslands yfir landgrunninu.
Þau sjónarmið hafa gengið sem
rauður þráður í gegnum alla bar-
áttu samtakanna fyrir endurheimt
þess hluta landsins, sem nú er hul-
inn sæ, en á þeim hluta þess hafa
erlendir fiskimenn svo lengi látið
greipar sópa, að þeir virðast vera
farnir að trúa því að þeir séu þar
í sínum eigin veiðilendum.
Vér teljum því að ekki megi
lengur dragast að sá misskilningur
sé leiðréttur. Þar til réttur vor á
þessum landshluta er viðurkennd-
ur, er ekki hægt að segja að full-
veldi hins íslenzka ríkis sé raun-
verulega viðurkennt.
Augljóst er, að nokkur tími muni
líða þar til fært verður að stíga
þessi skref til fulls, en hins vegar
er mjög aðkallandi þörf skjótra
aðgerða, til að bæta úr því vand-
ræðaástandi, sem þegar er orðið.
Þess vegna er lagt til að fyrsta
skrefið í sókninni verði það sem
bent er á i öðrum lið, og teljum
vér að það sé hægt að framkvæma
eftir sömu grundvallarreglum og
farið var eftir við setningu friðun-
arlaganna 1952. Þær reglur hafa
þegar gengið í gegnum þá eldraun,
sem sannað hefur ágæti þeirra.
Ekki þarf að vekja athygli á því,
hvað ómetanlegt það væri fyrir
íslenzkan síldarútveg, ef allt svæð-
ið frá Horni að Melrakkasléttu inn-
an Grímseyjar væri lokað erlend-
um veiðiskipum, og sömuleiðis frá
Langanesi að Glettinganesi, og skal
í því sambandi bent á hina stöðugt
vaxandi erlendu síldveiðileiðangra
og hina auknu tækni í öllum útbún-
aði þeirra. Má og búast við að inn-
an skamms tíma verði þar stórir
leiðangrar með mörgum verksmiðju
skipum.
Það er því augljóst mál, að ef
slíkir flotar hafa aðstöðu til að at-
hafna sig á innhöfum íslands, geta
þeir að miklu leyti lokað fyrir fiski-
göngurnar inn á firðina — og mun
þá mörgum íslenzkum fiskimanni
þykia verða þröng fyrir dyrum.
í 3. lið er lagt til að strax þegar
niðurstaða er fengin í þessum mál-
241