Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1962, Side 12

■

Á myndinni gefur að líta
gúmmibjörgunarbátinn, sem
áhöfnin á EUiða fór í, er hún
bjargaðist yfir i Júpiter. Bát-
urinn var settur í land, þegar
Júpiter lagðist að bryggju í
Reykjavík, og eru þeir, sem
tóku á móti togaranum, að
virða gúmmíbátinn fyrir sér.
þess að togarinn kæmist út á mið, þegar skoðun-
in var framkvæmd, svo að einum hefði verið
sleppt. Ekki kvaðst skipstjóri vita, hvort það var
hinn óskoðaði, sem ekki blést upp, en allir hefðu
bátarnir verið gallaðir. Tveir slitnuðu frá, annar
tómur, en hinn með tvo menn, þótt þeir ættu að
taka tólf menn hvor, svo að varla hefði átakið
verið of mikið á taugina, sem átti að halda þeim
við skipið. Taldi hann, aðspurður, ekki eðlilegt
að böndin skyldu slitna, en faðmspotti hékk eftir
af tauginni á bátnum, sem Óðinn fann. Hefði
snúran ekki núizt af vegna nuggs við skipið. —
Þá taldi skipstjóri, að útilokað hefði verið að
koma trébátunum í sjóinn vegna hallans á skip-
inu.
SKÝRSLA VÉLSTJÓRA
Þá kom fyrir rétt 1. vélstjóri, Jens Pálsson.
Fer hér á eftir mestur hluti skýrslu þeirrar, er
hann lagði fram:
„Laugardaginn 10. febrúar 1962 var ýmist
andæft upp í vind og sjó eða haldið undan veðri.
Lensað á venjulegan hátt. Var keyrt ýmist á
hálfri eða hægri ferð og skeði ekkert óvenjulegt
þar til um kl. 16,20, að verið var að rétta skipið
eftir ólag, er riðið hafði yfir það og orsakaði
töluverðan stjórnborðshalla. Um sama leyti kom
í ljós, að austursía frá lestum hafði stíflazt, og
var hún tekin upp og kom þá í ljós, að um mjög
mikinn sjó og óvenjulegan var að ræða í lestum
skipsins. Var þá hafizt handa um að dæla lest-
arnar, bæði með austurdælu aðalvélar og einnig
með „jaktor“, en þegar augljóst var, að um mjög
óvenjulegan sjó var að ræða í lestum, flautaði
vélstjóri upp til stjórnpalls og bað um að maður
yrði sendur niður í lest að athuga, hversu mikill
sjór væri í lestunum. Það var mjög rnikill sjór
í afturlest skipsins. Kl. 16,40 var búið að rétta
skipið og var andæft upp í, ýmist með hálfri
eða hægri ferð og var stöðugt haldið áfram að
dæla frá lestum með tveimur dælum. öðrum dæl-
um verður ekki við komið samtímis við að dæla
frá lestunum, þar sem ekki er um fleiri leiðslur
að ræða. Það skal tekið fram hér, að skipið var
venjulega rétt af á þann hátt, að olíu er dælt
á milli síðugeyma skipsins, og má búast við, að
þar sem um verulega stjórnborðsslagsíðu var að
ræða, hafi verið komin eitthvað meiri olía bak-
borðsmegin. Um kl. 17,00 fór skipið yfir til bak-
borða, og var þá olíu enn dælt á milli geyma, og
stöðugt var haldið áfram að dæla frá lestunum.
Þannig gekk þetta til, að það var dælt á milli
geyma, ýmist til stjórnborða eða bakborða eftir
halla skipsins, þar til kl. 18,15, að skipið tók
skyndilega að hallast mjög mikið til bakborða.
Var enn reynt að dæla olíu á milli, en þá var
hallinn orðinn það mikill, að ljósavélin missti
kælivatnið og stöðvaðist. Aðalvélin, sem verið
hafði í gangi á hægri ferð, var þá stöðvuð. Var
þegar reynt að koma hinni ljósavélinni í gang
(en hún er með hringrásar-vatnskælingu, sem
aftur er sjókælt frá sama sjóinntaki og hin ljósa-
vélin). Tókst það, en hún gekk aðeins í nokkrar
mínútur, unz hún stöðvaðist einnig, þar sem
kælidælur ljósavélanna hafa báðar sama sjóinn-
tak, og verða þá báðar óvirkar, ef vatn fer af
inntaksloka. Stöðugt jókst hallinn á skipinu. —
Skömmu síðar var hringt á hálfa ferð. Var aðal-
vélin sett í gang til að reyna að snúa skipinu
sem tókst. Að því loknu var vélstjóra fyrirskipað
að koma til stjómpalls, með því að sýnt var, að
ekkert var hægt að gera frekar í vélarrúmi. Það
skal tekið fram, að tímatakmörk eru ónákvæm".
52
VllINGUE
J