Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1962, Blaðsíða 35

I „Gaggó“: — Þegar klukkan er
tolf í Reykjavík, er hún aðeins sjö í
'New York. Hvernig stendur á því?
— Ja, Ameríká fannst seinna en Is-
land.
*
ÞaS or mál manna, að orustur, sem
hershöfðingjamir hafa tapað, vinni
þeir aftur í endurminningum sínum.
*
Heiðarlogt nafn er meira virði en
auðæfi. Sá, sem hefur álit almennings
er meira virði en allir ctöalmálmar.
Orðskv. Salomons. 22. 1.
*
— Eru til spil í búðinni, spurði
eldri ma'ður.
— Jú, þau eru til.
— Eg ætla aðeins að fá laufasjö.
Mótspilari minn tapaði á því í gær-
kveldi og reif það,
*
Þafð var um hásláttinn. Þun'kuriim
kom eftir langan regntíma og allir
kepptust við að bjarga heyinu. Bónd-
inn vildi fá fólkið til að vinna lengur
°g kallaði til Óla vinnumanns, sem
stóð uppi á háu heysæti:
— Þetta er nú meira sætið. Óli,
K sem ert svo liátt uppi, lieyrirðu
eklci englana syngja?
— Jú, rétt áðan, en þeir tilkynntu
niér, a'ð nú væri kominn hættutími.
*
— Elskan mín, þú mátt sjálf ákveða
brúökaupsdaginn, en hann má ekki
vera á föstudegi.
—■ Hvað, ertu lijátrúarfullur?
— Nei, en á föstudagskvöldum spila
% bridge.
— Hvað kostar símskeyti, spuröi
Skotinn.
' Þaö er undir því komið, hvað
°rðin eni mörg, en svo fái'ð þér af-
slátt af heillaóskaskeyti.
Og Skotinn sendi eftirfarandi skeyti:
Óska ykkur til hamingju með lieim-
komu mína klukkan 8 í fyrramáli'ð!
*
'— Maður yðar, þessi liálærði pró-
fesso, lilýtur að vera guðs gjöf.
— Já, þafð má víst heimfæra þa'S
þatinig. Mér hefur liann ekki gefið
eina einustu gjöf frá því að vi.8 gift-
Uinst.
VÍKINGUB
Drottinn skapaði manninn í sinni mynd. Eittlivaö af módelunum hlýtur að hafa
brenglazt í Örkinni!
— Hvernig líkar þér maturinn?
spurði eiginkonan.
— Jú, ágætlega, hefur þú virkilega
tínt liann saman sjálf?
— Já, þa*ð eru nú meiri vandræðin
með umferðina, þar er eki'ð yfir mann
á hverjum hálftíma.
— Ó, vesalings maðurinn!
JríVaktiH
— Hvernig verkaði þa'ð á kærust-
una þína, að þú játaðir fyi'ir henni
allar syndir þínar?
— Við giftum okkur í morgun.
*
— Úff, úff, sagði frúin, vatnið er
svo kalt, að ég fæ gæsahúð yfir allan
kroppinn.
— Auðvitað, elskan mín, hva'ða húð
ættirðu annars að fá!
*
Þessi er danskur:
ÞaÖ var í hemum. Kapteinnin var
vanur að biðja bæn dag livem, sem
endaði þannig: GuS vaiVSveiti kóng-
inn og föðurlandiS.
Dag nokkum stöðvaði liann bless-
unarorðin, rauk á einn hermannanna
og hrópaði:
*
— Hvem fj . . . meinið þér, nr.
101, þér segitö: GuS varðveiti kokkinn
og föðurlandiö, en þér eigið að segja:
,Guð varðveiti kónginn og föðurlandið.
— Já, veit ég þaS, lir, kapteinn,
en kokkurinn okkar veiktist heiftar-
lega í gær, en kóngurinn er heilbrig'ð-
ur, svo að mér datt í hug að kokkur-
inn þyrfti meira á þessu aö halda.
*
Ekki sá, sem lítiS á, heldur sá, sem
lieimtar mest, er hættulcgur.
Senaca, hinn rómverski.
*
— Þetta er í tuttugasta og fimmta
skiptið, sem ég kem með þennan
reilcning.
— Sci, sei. Og svo komið þér ekki
einu sinni með blóm!
*
Til eftirbreytnil
Jafnvel maSur í minni stöðu verður
frekar að kunna aS þcgja en tala.
(Jóhannes páfi 21.)
*
I lögregluskólanum: — Nú standiS
þér, lögregluþjónn nr. 127, í þröngri
götu og þrjár grunsamlegar manneskj-
ur koma í ljós. Hvaða spor takið þér?
— Löng.
75