Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1962, Blaðsíða 32

ÚR MÝRDALNUM TIL MIÐNÆTURSÚLARINNAR
Mýrdalurinn er þannig stað-
settur, að þar sér vel til skipa
og breytileika hafsins — við
strönd hans.
Þar var stundaður árabátaút-
vegur þá er ég var barn að
aldri, og var það mér nýr heim-
ur að fá að fara „í sandinn" og
sjá það sem þar fór fram á
sviði þeirrar sjósóknar, sem þar
tíðkaðist.
En úti á miðunum ösluðu tog-
arar, og skútur svifu þöndum
seglum austur og vestur vetur
hvern.
Ég fékk strax að róa heima,
þegar að ég hafði aldur til og
þótti mér það nýlunda að glíma
við þorskinn. — En hugur minn
stefndi að því að komast á tog-
ara, eins og margir fleiri Mýr-
dælingar. Svo var það afráðið,
að ég legði út í ævintýrið, þá er
ég var átjánv ára gamall. Ég
hafði aldrei komið til Reykja-
víkur og þekkti þar engan. En
það dró ekki kjark úr mér að
heldur. Það var allstór hópur
manna, sem lagði af stað aust-
an úr Mýrdal hinn 20. janúar
1930, voru það allt vermenn að
fara til sjávar. Ferðast var á
hestum, því að samgöngurnar
voru þá ekki komnar í það horf,
sem þær eru í nú. Ég var einn
í hópi þessara manna. Farar-
stjóri var Jón Árnason, bóndi
í Norður-Hvammi, voru þarmeð
í förinni synir hans 2 eða 3, sem
voru togarasjómenn og voru
þeir ráðnir í skiprúm áður en
þeir fóru að heiman. Það var
kalsaveður þennan dag, austan
stormur og snjókoma og allhart
frost. Við lögðum leið okkar
vestur Mýrdal sem leið liggur,
stöðugt bættust fleiri í hópinn,
eftir því sem vestar kom. Náð-
um við svo undir vestur Eyja-
fjöll um kvöldið og gistum þar
á nokkrum bæjum, því að við
voi’um orðnir um 20 talsins. Um
morguninn lögðum við svo af
stað, var þá komin norðan átt
og hörkufrost. Það var snjólétt
þarna undir Eyjafjöllunum, en
allar ár ýmist spilltar eða á
haldi. — Þegar við komum að
Markarfljóti leizt okkur ekki á
blikuna. Það var í kreppu af ís-
um, en autt á jnilli skara. Var
nú ekki annað að gera en að
láta hestana fara niður af skör-
inni og ofan í álinn, gekk það
sæmilega, var állinn djúpur á
bóg og straumþungur. Svömluð-
um við svo yfir fljótið slysa-
laust. — Gekk okkur nú ferðin
greiðlega vestur Landeyjamar,
því að hin vötnin, Álarnir Af-
fallið og Þverá voru öll á haldi.
Um kvöldið náðum við Ægis-
síðu og gistum þar um nóttina.
Var þar all-þröngt á þingi. Var
nú ekki farið lengra á hestun-
um, en bíllinn tekinn í þjónustu
okkar. Sneri nú Jón fylgdar-
maður austur, en við settumst
upp á opinn vörubíl. Snjólítið
var í Holtunum og Flóanum og
sóttist okkur ferðin greiðlega.
Fengum við okkur hressingu
við Tryggvaskála og héldum svo
ferðinni áfram vestur ölfusið.
— Þegar við komum upp í
Kamba tók að versna færðin, og
í miðjum Kömbum gafst bíllinn
upp. Var nú ekki um annað að
velja en að treysta á hesta post-
ulanna og ganga upp á gamla
móðinn. Tókurn við síðan far-
angur okkar og lögðum á Hell-
isheiði. Færð var sæmileg, en
versnaði er vestar dró.
Við förunautar bárum allir all-
þungar byrgðar, þetta 40 — 50
pund, var það farangur okkar.
Var ætlunin að ná „Hólnum“
um kvöldið og var allmikið kapp
í mönnum hver þreytti gönguna
bezt og næði fyrstur að Kolvið-
arhóli. Við urðum 3 fyrstir —
Hákon Einarsson, úr Vík, Vig-
fús álafsson frá Lækjarbakka
og ég. Var þá að dimrna að
kveldi og komin snjókoma. •—
Koimu hinir félagar okkar svo
hver á fætur öðrum von bráðar.
Þarna á Kolviðarhóli hjá Sig-
urði gestgjafa, var margtmanna
komið á undan okkur, svo að
allt húsnæði var upptekið þá er
við bættumst við. Keyptum við
okkur heita máltíð, sem við
höfðum sannarlega þörf fyrir.
Var okkur síðan búin gisting
uppi á efsta lofti. Sváfum við
þar í flatsængum, Mýrdæling-
arnir og áttum góða nótt, því
að húsið var miðstöðvarhitað og
hiti nægur.
Það snjóaði allmikið um nótt-
ina, svo að um morguninn var
ekki fýsandi að leggja af staf
gangandi með allþungar byrgð-
ar. En við drifum okkur af stað
í bítið. Var nú ekki minna kapp
í mönnum heldur en daginn áð-
ur, því að nú var við bæði Ár-
nesinga og Rangæinga að keppa.
I Svínahrauni og á Sandskeiði
var mikil ófærð, þetta í hné og
mitt læri, en við þrömmuðum
þetta ótrauðir. Náðum við svo
að Lögbergi til Guðmundar
bónda. Keyptum við okkur þar
kaffi og kökur, Mýrdælingar.
Hinir voru einhvers staðar á
eftir, en við vorum ekkert að
hugsa um þá.
Síðan héldum við ferðinni á-
fram. Á Lögbergi fréttum við
að bílfært væri úr Reykjavík
upp að Baldurshaga. Pöntuðum
við bíla þangað að sækja okkur.
Færðin fór nú smá batnandi
eftir því sem neðar dró. Náðum
við að Baldurshaga í dimmu
eins og áætlað var, voru þá bíl-
arnir ekki komnir, svo. að við
settumst niður og hvíldum okk-
ur. Bílarnir komu svo skömmu
síðar. Settumst við inn í þá og
óku þeir síðan til borgarinnar
hindrunarlaust. Skildu nú leiðir
okkar félaga úr Mýrdalnum og
fór hver þangað, sem frændur
og kunningjar bjuggu. Ég fór
vestur á Framnesveg 61, til Sí-
monar Ólafssonar, móðurbróður
VÍKINGUR
72