Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1963, Síða 33

menn gerðu leik að því að hlunn -
fara skipaskoðunarmenn, sem
að þessum störfum vinna og
með því móti stofna sínu eigin
öryggi í hættu. En því miður
eru til dæmi um það, að slíkt
hefir átt sér stað og jafnvel
gengið svo langt að öryggistæki
hafa verið fengin að láni frá
öðrum skipum, til þess að full-
nægja kröfum skipaskoðunar-
manna við slíkar skoðanir, og
andvaraleysið hefir verið svo
mikið að menn hafa hælst um
á eftir.
Þá hefir það komið fyrir að
sjómenn hafa fjarlægt öryggis-
tæki til stundar notkunar, en
ekki hirt um að setja þau á
sama stað aftur. Slíkt kæruleysi
er vítavert og Setti ekki að líð-
ast á neinu skipi. Ekki er til
of mikils mælst, að sjómenn
sinni sínum eigin öryggis- og
velferðarmálum af heilum hug
og skulu þeir því hvattir, til
þess að vera vel á verði og láta
aldrei sinnuleysið ná tökum á
sér, þessum málum til ófarnað-
ar.
Sjómenn, tökum höndum sam-
an við Skipaskoðun ríkisins og
rennum styrkari stoðum undir
þetta starf með því að vera bet-
ur á verði en endranær. Við
skulum tilkynna Skipaskoðun-
inni tafarlaust, hvenær sem við
verðum varir við að öryggisút-
búnaði skips er áfátt í einhverju.
Skipaskoðun ríkisins ætti að
sjá um. að dæmin sem rakin
eru hér að framan og snerta
hana, endurtaki sig ekki.
Sú óvænta áhætta, sem sjó-
menn eiga við að glíma, ernógu
mikil, þótt þeir hlutir sem ráða
má við í tíma auki ekki á erfið-
leikana.
Sjómenn ættu að kynna sér
eftirfarandi lagagrein, sem fjall-
ar um öryggi skips. 1 lögum um
eftirlit með skipum nr. 50, 31.
júlí 1959 gr. 58 segir svo:
Nú er sJcipi, sem eigi hefir
gilt haffærisskírteinni eða 'far-
bann hvílir á, lagt úr höfn eöa
skip er annars á ferð óhaffært,
án þess aö brýnasta rumSsyn sé
Hér sjást irngir menn við matarframleiðslu. J>eir eru nemar við útlendan kokka-
skóla. Góður kokkur er því gulls ígrildi, ekki aðeins á hótelum í landi heldur og
um borð í hverju skipi, þar sem hann skipar ábyrgðarmikið starf.
til og skal þá eigi beita vægari
refsingu en varðhaldi.
Réttindasviptingu samkvæmt
þessari grein skal beita við yfir-
vélstjóra, loftskeytamenn og aðra
yfirmenn skips, eftir því sem
við á, ef þeir gerast brotlegir
gegn lögum þessum eða taka
þátt í brotum þeim.
Fyrir nokkrum vikum var skipi
lagt úr höfn hérlendis án haf-
færisskírteinis og auðvitað án
lögskrémingar. Hefði skipstjór-
inn óskaS eftir lögskráningu á
skipiS, þá hefði lögskráningar-
skrifstofan neitað honum um
skráningu, þar sem haffæris-
skírteinið var ekki í gildi fyrir
þá sök að öryggisútbúnaði skips-
ins var áfátt.
I þessu tilfelli verður ofan-
greindri lagagrein vafalaust
beitt gagnvart öllum yfirmönn-
um skipsins, sannist það að þeir
séu brotlegir. Sjómenn ættu að
vita það, að þessa lagagrein er
erfitt að brjóta, ef lögskráð er
á skip, það sem lögskráningar-
skrifstofan sér um að öllum
um í'eglum sé fylgt.
Nú vaknar sú spurning, hvort
árleg skoðun sé fullnægjandi og
hvort hún ein sé nógu mikið að-
hald kærulausum útgerðarmönn-
og sinnulausum sjómönnum. Ég
fyrir mitt leyti held að ráða
mætti bót á þessu með því að
Skipaskoðun ríkisins hefði tvo
færa starfsmenn í sinni þjón-
ustu, sem framkvæmdu fyrir-
varalausar skoðanir á skipum og
bátum allt árið um kring. Starf-
svið þeirra ætti ekki að tak-
markast við Reykjavík, heldur
vera allt landið. Ekki ættu þess-
ar skoðanir að tefja neitt skip,
nema að öryggisútbúnaður þess
sé í ólagi, og þá er tilganginum
líka náð.
SPARISJOÐIJR
VÉLSTJÓRA
Bárugötu 11
Sími 16593
Pósthólf 425
ANNAST ÖLL
VENJULEG SPARI-
SJÓÐSVIÐSKIPTI.
OPIÐ DAGLEGA
KL. 4—6
NEMA LAUGARDAGA.
KL. 10—11.
VlKINGUR
201