Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1977, Síða 2

Jólahugleiðing
Og oss til merkis er það sagt:
í aumum reifum finnum lagt
það barn í jötu, er hefur heim
í hendi sér og ljóssins geim.
(M. Luther).
Þannig syngjum við í jólasálmi
kunnum um Drottinn himins og
jarðar, sem fæddist fátækri móður
á jólunum fyrstu. Frásagan af
þeim atburði, jólaguðspjallið,
vermir enn og lýsir veg margra,
enda ljómar hún og lýsir af upp-
hafinni fegurð. En það eru til aðrar
fagrar frásagnir, einnig af jafn
lífsnáinni fegurð og barnsfæðingu.
En af engri ber þó slíkan ljóma
sem af jólaguðspjallinu.
Hvernig víkur því við? Því veld-
ur framhald sögunnar, hver ævi-
saga barnsins í Betlehem varð. Af
lífi þess öllu stafaði himneskri
birtu, af öllu því, sem það var,
gerði og sagði um ævidaga sína.
Og þó varð ljósið þess þá bjartast
og tærast, þegar það varð að líða
og deyja. Því það sigraði dauðann
sjálfan, og birti þannig hver hann
raunverulega er þetta barn, sem
borið var á jólum, — sonur Guðs
eilífur.
Milljónir manna allra alda og
tíma hafa fengið að reyna nánd
hans, sigurmátt og frið, allir þeir,
sem veitt hafa honum hæli í huga
og hjarta sér. Jatan var fyrsta hælið
hans, hans, sem er athvarf syndugs
manns. Umbúnaðurinn var ekki
glæstur, en þar átti hann skjól þó
honum væri úthýst úr híbýlum
manna. Enn er honum úthýst víða
þar, sem hann vildi fá að vera,
jafnvel á jólum, hvað þá aðra
daga. Þú átt sjálfur með honum
vitundina um það, hve hjarta þitt
er honum opið, einnig vitundina
um það, hversu glæstur umbún-
aður það er honum. Hvað sem um
það er að segja, þá þráir Jesús að
dvelja þar, bægja þaðan sérhverj-
um skugga, glæða það yl og birtu
af sínu himneska ljósi, gefa því frið
sinn og styrk í sérhverri raun. Sæll
er sá maður, sem leyfir jólunum að
færa sér þá gjöf, sem Guð hefur
ætlað þeim að veita, þá gjöf, sem
eilíf er, þá gjöf sem veitist þeim,
sem biður:
Því bú þú til vöggu í brjósti mér,
minn besti Jesús handa þér.
í hjarta mínu hafðu dvöl,
svo haldi ég þér í gleði og kvöl.
Gefi þér Guð að biðja svo og
þínum öllum. Þá verða jólin þín
ekki aðeins gleðileg heldur varan-
leg. Það gefi Guð oss öllum.
Árni Bergur Sigurbjörnsson.
386
VlKINGUR