Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1981, Síða 15

skuli þurfa að taka tillit til pen-
ingasjónarmiða þegar um björgun
skips og áhafnar er að ræða. En
því miður er það staðreynd eins og
gleggst kom fram þegar Heimaey
strandaði.
Ég kann að segja frá öðru slíku
dæmi, sem þó er öllu skuggalegra.
Ég man ekki nákvæmlega hvaða
ár það var, en það gerðist þegar
Svanurinn fórst úti af Djúpinu. Á
sama tíma strandaði enskur togari
á Amamesinu . . . þetta var með
verri skotum sem koma. Þegar
togarinn hafði sent út hjálpar-
beiðni, tilkynnti varðskip að það
yrði komið til hans klukkan tvö
um nóttina. Þá var búið að láta
vita að Svanurinn hefði ekki
komið fram. Varðskipið kom að
sunnan og keyrði á fullri ferð fram
hjá því svæði sem Svanur hafði
verið á, og hélt beinustu leið inn
að Amarnesi. Togaramir voru
búnir að berja uppundir í snar-
brjáluðu veðri utan af Hala, en
voru nú að fara aftur út til að leita
að Svaninum. Auðvitað var breski
togarinn ekki í neinni hættu þarna
inni á nesinu. Þessvegna þótti
okkur togarasjómönnum hegðun
varðskipsins dálítið vafasöm.
Hvort það var vonin um björg-
unarlaun sem réði þessu skal ég
ekkert segja um. I það minnsta
þótti okkur þetta einkennilegt
ferðalag á varðskipinu á sama
tíma og togaramir voru að búa sig
undir að leita að báti sem var
saknað.
En daginn eftir kemur svo frétt í
útvarpinu um það, að hafin væri
leit að Svaninum undir stjóm
varðskips! Þegar það kemur út
með bátaflotann, höfðu togararn-
ir leitað alla nóttina í bandvitlausu
veðri og fundið gúmmíbát. .. það
eina sem fannst úr Svaninum.
Það er eðlilegt að menn leiti til
Landhelgisgæslunnar þegar eitt-
hvað er að. Hún á m.a. að vera
björgunar- og öryggishlekkur fyrir
sjófarendur... og er það. En
VÍKINGUR
„Ég fer að hætti hundanna og hrínga mig
bara saman“, sagði Dóri á Svalbak og hló
við.
margir láta sér nægja að leita að-
stoðar hennar einu sinni.“
Kvótaskipting hagstæð
fyrir heildina
„Ég verð nú að segja eins og er,
að mér detta alltaf í hug bræð-
urnir frá Bakka þegar minnst er á
skiptingu sjávaraflans, eins og
þetta er framkvæmt í dag,“ sagði
Dóri þegar hann var beðinn um
að segja álit sitt á þeim málum.
„Upp á síðkastið höfum við verið
á skrapi fyrir sunnan Reykjanes.
Á leiðinni suður mætir maður
sunnlenskum togurum sem eru að
fara norður fyrir land til að veiða
þorsk. Svo þegar maður er á sigl-
ingu norður aftur, mætir maður
norðlenskum togurum sem eru að
fara suður fyrir land á skrap.
Núna síðast mættum við Rauða-
núpi við Hom. Hann var að keyra
skralltómur suður til að fara á
skrap. En á sama tíma var mok
þorskafli undan Sléttunni . . . rétt
við bæjardymar hjá þeim. En þar
voru aftur á móti sunnlensku tog-
ararnir!
Á sama tíma og þetta er látið
viðgangast er verið að tala um að
spara olíu. Skipin eru látin sigla
landshornanna á milli til að veiða
þann fisk sem þeim er skipað
hverju sinni, en um leið er þeim
uppálagt að spara olíu. Bölvuð
vitleysa!
Það er mikið rætt um þetta á
sjónum og sýnist sitt hverjum eins
og gengur. Það hafa komið fram
hugmyndir um að skipta niður
veiðisvæðum eftir landshlut-
um ... að Sunnlendingar veiði
fyrir sunnan, Austfirðingar fyrir
austan og svo framvegis . . . En ég
held nú að það gangi aldrei.
Kvótaskiptingin hefur líka
mikið verið rædd og finnst mér
hún hafa hlotið meira fylgi nú í
seinni tíð. Hún hefur bæði kosti og
galla. Helstu kostirnir við kvóta-
skiptinguna eru þeir, að þá er
hægt að leggja dæmið niður fyrir
sér strax, til dæmis í upphafi hvers
árs. Ef skipin mættu veiða ein-
hvem ákveðinn tonnafjölda, væri
hægt að skipuleggja veiðarnar
miklu betur. Þegar á heildina er
litið sparaði það óhemju mikla
olíu. Þá þyrftum við til dæmis ekki
að sigla suður fyrir land á þessum
árstíma og vera þar á skrapi, hed-
ur gætum við veitt upp í þorsk-
kvótann hér fyrir norðan. Það er
ekkert vafamál að mikið hagræði
yrði af þessu og útgerðin gæti
sparað mikið.
En ókostimir eru líka fyrir
hendi. Ég er hræddur um að erfitt
yrði að skipt aniður kvótanum svo
að öllum líkaði. Mér hefur fundist
sem Vestfirðingamir væru einna
helst á móti kvótaskiptingunni,
enda kannski skiljanlegt. Þeir eiga
styst að sækja á bestu veiðisvæð-
in ... þeir þurfa ekki annað en að
breyta stefnunni um nokkur strik,
15