Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1981, Side 16

eftir því hvort þeir ætla sér að
veiða karfa eða þorsk.
Svo benda margir á að með
kvótaskiptingunni væri verið að
sníða „toppunum“ þröngan stakk,
en gera „skussunum" hærra undir
höfði. Aflaskipstjórar fengju þá
ekki að njóta sín, en lakari afla-
mönnum væri bara gefinn lengri
tími til að veiða sama magn. Ég
veit það ekki. Kannski er maður
sjálfur ekki nógu nálægt toppnum
til að skilja þetta! En mér finnst að
menn ættu að geta snúið sér að
einhverjum öðrum veiðum, til
dæmis þegar þeir hafa fyllt
þorskkvótann. Þá gætu aflaskip-
stjórarnir notið sín á skrapinu.
Þessu mætti líka stjóma með því
að hækka verðið á skrapfiski.“
— Heldurðu að kvótaskiptingin
sé það sem koma skal?
Dóri fær sér kaffisopa og hugs-
ar sig um. Síðan segir hann:
„I dag heyrir maður það í tal-
stöðinni að þessi hugmynd er
meira rædd en fyrir svo sem einu
ári. Því er ekki að neita. Séu bæði
kostir og gallar teknir með í
reikninginn er auðvelt að sjá að
kvótaskiptingin kæmi best út fyrir
þjóðarbúið. Hún er hinsvegar erf-
ið í framkvæmd og skiljanlegt að
einstakir aðilar séu henni andvíg-
ir. Ég held að allt sé betra en þetta
fyrirkomulag sem haft er í dag.
Það þýðir ekkert að fjölga skipum
endalaust og reka svo stóran hluta
flotans með bullandi tapi ...
fjölga skrapdögum í hvert sinn
sem nýir togarar bætast við.“
Lífeyrismálin — mikil
viðurkenning fyrir
sjómenn
Nokkrum dögum áður en þetta
viðtal var tekið, bárust fréttir um
að náðst hefðu samningar um líf-
eyrismál sjómanna. Menn eiga nú
rétt á lífeyrissjóði þegar þeir eru
orðnir sextugir og hafa starfað á
sjónum í 25 ár. Það var því ofur
eðlilegt að talið bærist að þessum
málum.
„Þessir samningar, og þá eink-
um lífeyrissjóðsmálin, eru geysi-
legt hagsmunamál fyrir sjómenn,“
sagði Dóri. „Ég álít að þarna hafi
náðst mjög þýðingarmikill áfangi
og þetta er ein mesta viðurkenn-
ing sem sjómenn hafa fengið á
starfi sínu í langan tíma. Fram að
þessu hafa sjómenn hugsað ákaf-
lega lítið um þessi mál. En nú er
þetta að breytast. Meðan á samn-
ingunum stóð voru talstöðvarnar
rauðglóandi allan sólarhringinn.
Þessi mál voru rædd og það var
mikill hiti í mönnum. Hefðu líf-
eyrissjóðsmálin ekki náð fram að
ganga, átti að sigla til Reykjavíkur
og loka höfninni! Já, já.
Það hefur ríkt mikið tómlæti
hjá sjómönnum varðandi lífeyris-
sjóðinn. Margir hafa eingöngu
litið á hann sem lánastofnun, en
ekkert hugsað út í að þeir ættu
kannski eftir að verða gamlir.
Flestir sjómenn hafa ætlað sér að
vera á sjónum þar til þeir væru
búnir að koma sér upp íbúð. Þá
hefur átt að fara í land og gera
eitthvað annað. En oft vill það nú
brenna við að menn ílengist í
starfinu og verði miklu lengur til
sjós en þeir ætluðu sér í upphafi.“
Og satt er það. Hver kannast
Leiðrétting
í síðasta tölublaði Víkings urðu
mistök í viðtali við Andrés Gests-
son.
Þar er sagt að hann búi í húsi
Blindravinafélags íslands, en það
er ekki rétt. Andrés býr í húsi
Blindrafélagsins. Blindravinafé-
lagið er algjörlega óviðkomandi
Blindrafélaginu.
Mótorbáturinn Frægur VE,
sem Andrés segir frá í viðtalinu
ekki við söguna um strákinn sem
fór til sjós og ætlaði sér að vera þar
á meðan hann væri að koma sér
fyrir í lífinu, eins og það er kallað?
. .. í fjögur eða fimm ár í hæsta
lagi. En svo verða árin fimm og
þau verða tíu og áfram heldur
hann á sjónum. Áður en hann veit
af er hann orðinn fullorðinn og þá
er of seint að fara í land. Hann fær
ekki vinnu við sitt hæfi í landi og
heldur því áfram á sjónum.
í framhaldi af þessum hugleið-
ingum er Dóri spurður hvort hægt
sé að tala um einhvem „réttan
aldur“ til að hætta á sjónum.
„Ja, eitt er víst að ég er fyrir
löngu kominn yfir strikið!“ svarar
hann og hlær. „Ef menn ætla sér
ekki að verða ellidauðir í þessu
starfi, eiga þeir að vera búnir að
koma sér í land fyrir fertugt."
— Mig langar að spyrja þig að
lokum hvort þú eigir þér eitthvert
draumastarf í landi?
„Draumastarf
já. Það er nú það. Ég held að það
gæti verið fjarska þægilegt að vera
hafnarvörður og taka á móti enda
þegar togararnir koma að landi.
Mann vantar alla menntun til að
setjast niður á skrifstofu, þótt ekki
væri til annars en að fylla út
launaseðla hjá KEA!“
G.A.
var ekki 30 tonn, heldur 9 tonn að
stærð.
Og að síðustu: Það er sagt frá
því að Andrés flytji til Vest-
mannaeyja með for eldrum sín-
um, en það er misskilningur.
Andrés fluttist einn til Vest-
mannaeyja.
Við biðjumst afsökunar á þess-
um mistökum.
16
VÍKINGUR