Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1983, Síða 42

gerðina til að sjá um að koma
bókakassa og myndböndum um
borð hjá ykkur, meðan þið eruð í
landi?
— Við báðum einhvern tíma
um að sendill fyrirtækisins sæi um
þessa hluti, en það gekk ekki.
Kannski er þetta bara linkind úr
okkur. Það myndi muna miklu,
því við höfum nóg annað að gera
þennan stutta tíma sem við stopp-
um.
— Hvað með blöð og tímarit?
— Sjómannafélagið stóð ein-
hvern tíma fyrir því að við fengum
íslensk dagblöð í Hamborg, en
það er dottið upp fyrir. Við fáum
ekkert um borð af slíku hér í höfn.
— Þið fáið þá ekki Víkinginn?
— Nei, en þú ættir að reyna að
senda okkur hann í gegnum út-
gerðina. Við fáum póstinn þaðan.
Það er farið að fjölga í mess-
anum og ýmislegt sem menn vildu
láta koma fram í blaðinu, sem
betur mætti fara. T.d. um áhættu-
þóknunina. — Þegar við erum
með sprengiefni fyrir vamarliðið,
fáum við 10% áhættuþóknun, en
ekki krónu aukalega þegar við
siglum með sams konar varning
fyrir íslenska aðila, hvort sem er
milli hafna erlendis eða til lands-
ins. Kanarnir virðast vita hvað
mannslíf er, en okkur munar ekk-
ert um þótt menn drepist, segja
þeir kaldhæðnislega.
Það er margt í mörgu — það
mætti t.d. alveg hækka toll-
skammtinn okkar, bæta þeir við.
— Nú megum við bara fá einn
kassa af bjór, eina flösku og eitt
karton, miðað við tímann sem við
erum í túrnum. Þetta er ekki neitt,
segja þeir hlæjandi. En bæta við
— það kemur ekki fyrir að menn
neyti þessa í vinnunni. Það er al-
gjör regla.
Og ég kveð félagana á Skaftánni
eftir að hafa tekið mynd af þeim
úti í sólinni.
Spurt um borð í Skaftánni:
Hvað finnst þér mikilvægast
Óskar Gíslason, skipstjóri: — Ýmsa öryggisþætti mætti endurskoða, t.d. er nauðsynlegt
að fá VHF-stöðvar um borð svo hægt sé að kallast á ef rafmagnið fer af skipinu, t.d. í
eldsvoða.
Oskar Gíslason, skipstjóri:
— Mér finnst nauðsynlegt að
ræða öryggismál farskipa. Ég tel
að við eigum að taka upp yfir-
byggðu mótorbátana eins og t.d.
Rússinn og Norðmaðurinn hefur
gert. Öll rússnesk skip sem við
sjáum eru með svona báta, allt
niður í smá skip. Þeir eru orðnir
fremstir á þessu sviði. Aðeins eitt
íslenskt skip er búið þessum
bátum, Selnesið.
Eins finnst mér nauðsynlegt að
lögfesta flotgallana hér á landi.
Við erum með slíka galla hér, því
skipið er norskt og búið þessu
nauðsynlega öryggistæki. Hann
sagði mér t.d. skipstjórinn á
Suðurlandinu sem fór niður, að
hann hafi verið orðinn mjög
máttfarinn, þó var hann ekki lengi
í sjónum. Það er fljótlegt að fara í
þessa galla og mikið öryggi að
hafa þá um borð.
Annað öryggistæki sem ekki
kostar mikla peninga er VHF-
kerfi, labbrabb stöðva. Slíkar
stöðvar ná t.d. niður í gegnum
lestarnar. VHF þýðir „very high
freequency“. Það er mikið öryggi
að hafa svona tæki t.d. þegar
maður er sendur oní lest að nóttu,
til að lesa af frystigámum, en það
þarf að gera á fjögurra tíma fresti.
Við höfum ekkert kallkerfi niður í
lest svo maður veit ekkert ef eitt-
hvað kemur fyrir þar. Það væri
nóg að hafa t.d. tvær stöðvar og
eina móðurstöð í brúnni. Svona
tæki eru ekki síður mikilvæg ef
eldur kemur upp í skipinu. Skip-
stjóri á þá að stjórna slökkvistarfi
úr brúnni en hann er sambands-
laus við allt skipið ef rafmagnið fer
af.
42
VÍKINGUR