Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1983, Blaðsíða 68

Ungur rnaður hér sunnanlands
keypti hross óséð af presti einum
fyrir norðan. Þegar hesturinn svo
kom, reyndist þetta vera mesta
trunta og hól prestsins og lýsing á
honum átti sér engan stað.
Ungi maðurinn brást reiður við
og skrifaði presti langt og kjarnyrt
skammarbréf.
Hann byrjaði bréfið með þess-
um orðum:
„Hví svíkur þú mannsins son
með hrossi?“
♦
Dómarinn spurði þann ákærða:
— Viðurkennið þér að hafa kallað
kærandann beinasna?
— Mér er nú bara ómöglegt að
muna það, sagði maðurinn. — En
því lengur sem ég virði hann fyrir
mér, því líklegra finnst mér það.
♦
Kunnur sögukennari lagði þessa
spurningu fyrir nemendurna:
— Hver sló hvern, hvar og
hvenær?
♦
Hvítra manna galdur, vatnið sýður áðuren
kveiktur er eldurinn.
Maður nokkur var dæmur í
tveggja daga fangelsi, vegna þess
að hann hafði ekki aflað sér per-
sónuskilríkja, þrátt fyrir ítrekaðar
viðvaranir löggæslunnar.
Síðan mætti hann á tilteknum
tíma í fangelsinu, en var rekinn á
dyr. Hann hafði engin persónu-
skilríki.
♦
Kona var að kenna dóttur sinni
biblíusögur og segir:
— Og svo sagði guð við högg-
orminn, eftir að hann hafði freist-
að Evu: — Þú skalt skríða á kviði
þínum og eta mold alla þína ævi.
Þá spyr dóttirin:
— Hvernig komst hann áfram
áður?
♦
Skammist þér yðar ekki fyrir að
stela bílum á þessum aldri?
„Fyrirgefið, herra dómari, en í
æsku minni voru þeirekki til.“
Kennarinn: — Hver getur nefnt
mér fugl, sem nú er útdauður?
Kalli réttir upp hendina og segir:
— Kanarífuglinn, herra kennari.
— Hvernig dettur þér þetta í
hug, Kalli?
— Kötturinn okkar át hann
upp til agna í gær, svaraði Kalli.
Daníval bóndi á Litla-Vatnsskarði
var drykkfelldur og oft skrítinn í
tilsvörum.
Einu sinni kom hann drukkinn
að Stóra-Vatnsskarði. Hann þáði
þar góðgerðir, og er hann hafði
dvalið alllengi fylgdi Guðrún
húsfreyja honum til dyra.
Daníval fer nú á bak hesti sín-
um, situr nokkra stund þegjandi á
hestbaki, snýr sér síðan að hús-
freyju og segir:
— Segðu mér nú eins og er,
Guðrún mín. Er ég að koma eða
fara?
68
VÍKINGUR