Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1983, Síða 61

Kristinn Snæland:
Smásaga
REFABÚIÐ
Hann var úr sveit, hét Sigurlás, var rúmlega tvítugur og hafði verið
smyrjari á Skálafellinu í nær tvö ár. Þcir sátu við borðið sitt í
matsalnum, hann og Gísli, hinn smyrjarinn. Gísli hafði orðið að
venju, sjáðu til Lási minn ef þú vilt komast á loðnuflotann þá talar
þú bara við mig, ég skal redda þér plássi hvort sem þú vilt á Sigurði
eða Eldborginni.
Gísli lét alltaf svona, hann átti ráð
við öllu, hvort sem það voru bílakaup,
íbúðarkaup, loðnu- eða togaraflotinn
eða jafnvel kvennafar. Allt þetta
þekkti Gísli út og inn að eigin sögn og
vissulega átti hann glæsilegan Buick
og góða íbúð og hann hafði verið bæði
á loðnu og togara en reynsla hans í
kvennamálunum var dregin í efa, því
Gísli sem var rúmlega fimmtugur
hafði ekki svo nokkrum væri kunnugt
tekið í hendina á kvenmanni hvað þá
meira.
Allt um það Gísli gaf ráð í öllum
þessum efnum og síðan Lási hafði
yrnprað á því að gaman væri að
komast á loðnu hafði Gísli lýst
loðnuflotanum nær hverjum bát og
með mikilli ánægju.
Sjáðu Lási minn, þú bara velur
hvort skipið þú vilt. Eldborgin er
stærri og vegna þess að hún lestar
meira er lengur verið að dæla úr nót-
inni. Þetta þýðir svo að reykpásurnar
eru lengri á Eldborginni en á Sigurði.
Á Sigurði er kallinn aftur á móti
með músíkdellu og er búinn að fá sér
skemmtara um borð og spilar svo á
hann fyrir strákana á landstíminu.
Þarna getur þú séð að þetta er ein-
falt mál, þú velur bara hvort þú vilt
reykpásurnar á Eldborginni eða
músíkina hjá kallinum á Sigurði og
svo redda ég hvoru plássinu sem þú
vilt.
Lási brosti, en Gísli, sagði hann,
hvernig er það með kvennamálin hjá
loðnustrákunum? Gísli lyftist bók-
staflega upp af bekknum, kvenfólkið
VÍKINGUR
drengur blessaður vertu, þær bíða í
biðröðum á bryggjunum og nú varð
Gísli alvarlegur og sagði með þunga
þess sem reynsluna hefur, þú verður
bara að passa þig, þær eru vitlausar í
að giftast strákunum á loðnubátunum
og nú glotti Gísli til okkar hinna en
Lási sagði. ja það er þó alltaf munur
að standa klár að þessu og stóð upp,
ætli sé ekki best að koma sér niður í
skrölthúsið.
Hann stansaði andartak við þungar
dyrnar að vélarrúminu og setti á sig
eyrnahlífarnar. Slíkur hávaði var í
vélunum að samræður niðri voru
óhugsandi en þeim mun betra næði til
þess að hugsa.
Lási hafði reynt að vera niðri án
eyrnahlífanna en fékk þá bara höf-
uðverk, en það var einkennilegt að
með eyrnahlífunum og hugsun sinni
fékk hann stunduni verk í hjartað, það
var þegar hann hugsaði heim og til
föður síns og orða hans er hann
kvaddi, jæja drengur minn, þú ert að
fara suður og ætlar á sjóinn, ég hélt nú
að þú myndir festa rætur hér heima og
taka við búinu, ég hafði hugsað mér
að það gæti komið að því og sei sei já.
Hann hafði fundið að honum var
mikið niðri fyrir, það var þungi í orð-
unum og eins og fjarlægur sársauki í
röddinni.
Lási átti skilvindurnar þennan dag,
það þurfti að hreinsa þær tvisvar á
sólarhring.
Hann byrjaði á svartolíunni, slökkti
á hitaranum og mótornum og skrúf-
aði fyrir rörin að og frá skilvindunni.
Þá var að bíða eftir að hún stansaði og
Lási settist á kassa aftan við aðalvél-
ina og kveikti sér í sígarettu.
Skilvindurnar voru tvær og því
tveggja sígarettu verk að hreinsa þær.
Honum varð hugsað til móður sinnar
meðan hann reykti, honum þótti
vænt um þau bæði, en móðir hans
hafði sérstakt dálæti á honum og hann
hafði reynst henni góður sonur og
með aldrinum urðu þau auk þess
góðir vinir og félagar, allt hafði hann
getað rætt við móður sína, líka drauma
sína um siglingar til ókunnra landa,
hann minntist þess núna að þá hafði
hún verið ósköp hljóð, þó hún brosti
við honum og áhuga hans.
Þegar þau kvöddust sagði hún
aðeins, Guð veri með þér. drengurinn
minn, og þú kemur nú heim í fríununr
og svo hvíslaði hún, ef þér fer að leið-
ast á sjónum þá kemur þú hingað,
hérna áttu heima. Og hann fór, komst
á skip sem sigldi út um heim og nú
voru liðin þrjú ár.
Þegar skilvindan var stönsuð drap
hann á sígarettunni í dieselolíudall-
inum sem notaður var til þess að þvo í
skilvinduhlutana, opnaði toppstykk-
ið, festi spjöldin og sló hringróna sem
hélt draslinu saman lausa. Hann
kippti lausu hlutunum upp úr og lét
þá í olíubaðið. Skilvindan var full af
drullu, andskoti sem hún var misjöfn
svartolían. Á Akureyri höfðu þeir
fengið olíu sem mikið var af vatni í,
hjá Rússum fengu þeir jafnbestu olí-
una, í Belgíu höfðu þeir fengið verstu
olíuna en þá bestu í Hollandi, hún var
svo hrein að meðan hún var notuð
þurfti ekki að hreinsa skilvinduna
nema einu sinni á dag og þá var hún
nærri hrein og Gísli fullyrti að það
væri jafnvel túlípanailmur af olíunni.
Lási hélt nú að ekki væri mikill ilmur
af túlípönum. en Gísla varð ekki
haggað, hvað er þetta maður, finnur
61